Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΟ ΘΕΜΑ δεν προσφέρεται για αστειότητες, αλλά και τι μας δεσμεύει να το επιχειρήσουμε; Λέγεται ότι κατά την «απρογραμμάτιστη» επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στις ανασκαφές της Αμφίπολης, ρώτησε, αστειευόμενος, κάποιος της συνοδείας τον πρωθυπουργό: Δε μου λες πρόεδρε, αν ο μακεδονικός τάφος που είναι και πολύ μεγαλύτερος από εκείνον του Φιλίππου, κρύβει μέσα τόσα χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, όσα και το χρέος της χώρας, θα τα δώσεις να ξοφλήσουμε; Και λέγεται επίσης ότι η απάντηση του πρωθυπουργού δόθηκε με κυκλικές κινήσεις του χεριού... Ας έχουμε υπομονή - συμπλήρωσε - και αυτό περίπου είπε και μπροστά στις κάμερες, οι οποίες, όλως τυχαίως κι αυτές, βρέθηκαν εκεί, έτσι «απρογραμμάτιστα»...
ΑΛΗΘΕΙΑ είναι, και κάθε τόσο αποδεικνύεται στην πράξη, την Ελλάδα και τους Έλληνες, εμάς δηλαδή, όχι εκείνους που φυγάδευσαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θα μας σώζει πάντα η ιστορία μας. Θα μας βοηθούν να επιβιώνουμε οι πρόγονοί μας, οι αρχαιότητες και η ομορφιά του τόπου μας, οι καιρικές συνθήκες, ο λαμπρός ήλιος και οι καταγάλανες θάλασσες, τα νησιά μας και το καλό κλίμα λόγω και της γεωγραφικής θέσης.
ΕΙΝΑΙ σαφές όμως, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ότι πιο χρήσιμες (μας έκαναν να) νιώθουμε τις... σφίγγες που φυλάνε τον μεγάλο μακεδονικό τάφο της Αμφίπολης, παρά τους σημερινούς πολιτικούς. Αυτά τα μαρμάρινα λιοντάρια του 1,5 τόνου το καθένα, μπορούν να... μιλήσουν (!) 2.300 χρόνια μετά από τότε που λαξεύτηκαν και να δώσουν λύσεις! Προσοδοφόρες για τη χώρα. Κύρος στον Ελληνισμό. Να προσδώσουν στην Ελλάδα ένα ακόμα σημείο παγκόσμιου ενδιαφέροντος και προορισμού για αμέτρητα εκατομμύρια ταξιδιώτες απ΄ όλον τον κόσμο τα επόμενα χρόνια, τους επόμενους αιώνες, με όλα τα (ασύλληπτου μεγέθους) οικονομικά οφέλη για την πατρίδα μας...
ΔΕΝ ήταν καθόλου τυχαία η επίσκεψη του πρωθυπουργού στον χρυσοφόρο αυτό τόπο της μακεδονικής γης. Εκτός του ότι κέντρισε το παγκόσμιο ενδιαφέρον, έκανε και τον κόσμο να ξεχάσει για λίγο τα δεινά του με τα χαράτσια και το διαρκές πήγαινε έλα στις τράπεζες και τις εφορίες.
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι μέχρι στιγμής έχουν καλλιεργηθεί υπερβολικές προσδοκίες για το τι ακριβώς φυλάνε τα μαρμάρινα λιοντάρια στην είσοδο του αρχαίου τάφου, εν τούτοις από το μέγεθος του τύμβου (497 μέτρα περίμετρος, 30 μ. ύψος) μάλλον, μόνο «μεγάλα κεφάλια» ή αλλιώς «πρώτα ονόματα» της Αλεξανδρινής εποχής θα αναπαύονται εκεί. Ό,τι και αν βρεθεί πάντως θα έχει αγγίξει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης και θα εμπλουτίσει περισσότερο την αρχαία ελληνική ιστορία, που είναι και η ιστορία της ανθρωπότητας.
ΣΤΗ συγκίνηση και αγωνία που φέρνει ακόμα και αυτή η σκέψη της αποκάλυψης του εσωτερικού του τάφου, για τον πολιτισμό και τα θαυμαστά έργα της δεύτερης χιλιετίας πριν από εμάς, προσωπικά μου φέρνει θλίψη μια άλλη σκέψη. Ότι στον δικό μας τον αιώνα, του 2000 μετά Χριστόν, δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο τέτοιας εμβέλειας, ή γεγονός, που θα κινήσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και θα συγκινεί εκείνους που θα σκάβουν αρχαιότητες 5000 χρόνια μετά! Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα βρουν από μας εκείνοι οι μακρινοί μας απόγονοι;
