Φορολογική προφύλαξη

Από τον Σωκράτη Μποντζώρλο

Το θεωρώ τρελό να επιστρέφει το δέμα στην Ελλάδα μέσω «Βουλγαρίας» είπε με αγανάκτηση. Είχε αγοράσει -διαδικτυακά- παπούτσια. Η παραγγελία ήρθε δυστυχώς σε λάθος μέγεθος, έπρεπε να επιστραφεί πίσω, να «διορθωθεί» και να ξαναπαραληφθεί. Ο ντόπιος προμηθευτής του

πακιστανικού, βιετναμικού ή κινέζικου προϊόντος διαμεσολαβείται από μία αόρατη καθώς φαίνεται εταιρεία στη Βουλγαρία. Τα «λάθος» λοιπόν παπούτσια έπρεπε να ξανακάνουν κύκλο. Να πάνε πίσω και να έρθουν στο σωστό νούμερο -πάντα μέσω Βουλγαρίας-. Η πώληση στον καταναλωτή της διπλανής πόρτας περιελάμβανε ένα μακρύ ταξίδι σε άλλη χώρα συνεπώς.
Κάπως έτσι κατάλαβα την ιστορία λαθρακούγοντας τις προάλλες όταν πήγα να στείλω ένα δέμα σε ένα γραφείο ταχυμεταφορών. Υπέρτερη της γεωγραφίας -και της λογικής- είναι η δομή της εταιρείας. Πάνω από όλα βρίσκεται η φορολογική της «προφύλαξη». Τώρα αν δεν ακούει η «γεωγραφία» τόσο το χειρότερο. Γι’ αυτό υπάρχουν οι μεταφορές. Το ταξίδι όμως των «παπουτσιών» δεν είναι όμως μια απλή μεταφορά αλλά μια φορολογική προφύλαξη. Μία δυστυχώς αντιοικολογική και αντιοικονομική περιπλάνηση, ανώφελη παραγωγικά, που προφανώς χώνεται στην τελική τιμή του προϊόντος αφού συμπιέσει άλλους «μετόχους». Στην προκείμενη περίπτωση έναν μεροκαματιάρη υποδηματοπώλη. Άσε για τον σχεδιαστή και τον βιοτέχνη. Αυτοί προ πολλού έχουν ακυρωθεί από το κυρίαρχο ελληνικό βιομηχανικό μοντέλο. Πάμπολλες αντιφάσεις πιο σύνθετες από την απλή που περιγράφω διαψεύδουν δυστυχώς τον νεοκαπιταλισμό των υπηρεσιών. Κέντρο της παραγωγής πλέον είναι η διακίνηση και η επικοινωνιακή διακτίνηση.
Όλοι μας διαβάζουμε ειδήσεις στο ίντερνετ και ξαφνικά στο κείμενο τρυπώνει το εικονίδιο με τα παπούτσια τα οποία ίσως έρχονται μέσω Βουλγαρίας. Ο καπιταλισμός κρατικοποιείται διεθνοποιούμενος. Το δεσπόζον μοντέλο καταμερίζει την παραγωγή σε πολύ καλά χαραγμένες γεωγραφικές ζώνες. Νοτιοανατολική Ασία, Ινδία, Κίνα και τώρα τελευταία και Τουρκία.
Το συναλλακτικό διαφημιστικό επικοινωνιακό σύστημα «διεθνές άυλο» έχοντας μία βιομηχανία κλειδωμένη και ως προς την παραγωγή και ως προς το εργασιακό δίκαιο σε συγκεκριμένες γεωγραφικές ζώνες στο διαδίκτυο για φορολογική «προφύλαξη». Έτσι όμως δεν πάμε πουθενά, γιατί η γεωγραφία όπως ανέφερα δεν σχετίζεται μόνο για λόγους ιστορικού «εγωισμού» αλλά κυρίως για λόγους οικονομίας και καταμερισμού παραγωγικών δυνάμεων σε αυτές τις χώρες με χαμηλό κόστος, κόβοντας πολλές θέσεις εργασίας άλλων βιομηχανικών χωρών.
Είναι μία συντηρητική θεώρηση αυτή που όλα αυτά τα φαινόμενα επιβεβαιώνουν αυτή τη δεξιά συντηρητική θεωρία. Και δεν είναι μόνο οι ακραίες περιπτώσεις όπως της Ουγγαρίας ή της Πολωνίας, αλλά οι εκτεταμένες, μαζικές, μετριοπαθέστερες και αόρατες μιντιακά κοινωνικές μετακινήσεις.
Φαίνεται ότι η Δεξιά δυστυχώς νικάει πάνω στα μεγάλα χάσματα που διαμορφώνει. Στο συνακόλουθο έλλειμμα αυτοπροσδιορισμού ταυτότητος. Ενώ «χάνει» στην οικονομία, στον διαμοιρασμό αγαθού και στη μέριμνα, κερδίζοντας ξανά και ξανά στην ιδεολογία της οικονομίας, στην αόριστη προσδοκία και επίκληση ανάπτυξης και ευημερίας. Με άλλα λόγια το αγαθό στην έννοια του αγαθού. Είναι το οικονομικό μοντέλο που εκφράζει.