Ως αντιπρόεδρος του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας είχα τη δυνατότητα να έχω πλήρη εικόνα τού τι συνέβη στο 2ο και στο 3ο κύμα της πανδημίας, τα οποία έπληξαν τη χώρα μας. Οι εισαγωγές ασθενών ήταν αμέτρητες στο νοσοκομείο μας, τόσο στις μονάδες ήπιας νοσηλείας όσο και στη ΜΕΘ. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό υπερέβαλε εαυτόν επιδεικνύοντας επαγγελματισμό, υψηλό αίσθημα ευθύνης και περίσσευμα ψυχής.
Στις αρχές του 2021, όπως σε όλο τον κόσμο, έτσι και στη χώρα μας παραλάβαμε τα πρώτα εμβόλια. Ταυτόχρονα επανήλθε η ελπίδα ότι μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας αφήνοντας πίσω αυτόν τον εφιάλτη. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα παράδοξα, καθώς έρχονται οι «επιστήμονες» και οι «λοιμωξιολόγοι» του καφενείου και φυσικά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να μας «ξυπνήσουν από τον λήθαργο» υποστηρίζοντας με θέρμη ότι όλα είναι μια απάτη και ότι είμαστε έρμαια του διαβόλου, της παγκοσμιοποίησης και φυσικά του Μπίλ Γκέιτς.
Το να έχεις την άποψή σου δεν είναι μεμπτό, το να προσπαθείς όμως να την επιβάλεις σε όλους και μάλιστα αναφορικά με ένα ζήτημα που αφορά την υγειά και το κοινωνικό σύνολο είναι επιεικώς απαράδεκτο, αλλά και επικίνδυνο. Είναι αλήθεια ότι στο στενό ή ευρύτερο περιβάλλον μας οι περισσότεροι έχουμε κάποιον που έχει νοσήσει ή έχει χάσει δικό του άνθρωπο από κορονοϊό. Ας καθίσουμε, λοιπόν, να σκεφτούμε σοβαρά ποιος δρόμος είναι που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από το τούνελ του Covid, ώστε να μην περιμένουμε να μας χτυπήσει την πόρτα το 4ο κύμα, το οποίο θα είναι καταστροφικό από όλες τις απόψεις (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά).
Από τον Χάρη Τσιλιάκο, αντιπρόεδρο
του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας
