Του Χρήστου Τσαντήλα
ΜΟΥ έλεγε ένας φίλος στον δρόμο, ένας λαός που ξεσηκώνεται όταν βάζει γκολ ο Καραγκούνης και αντιθέτως καθόλου δεν ταράζεται όταν του βάζουν χέρι στην τσέπη και του αρπάζουν το πορτοφόλι, γιατρειά δεν έχει. Ότι τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί για να σταματήσει αυτό το κακό που μας βρήκε και ότι θα προχωράει έτσι το πράγμα μέχρι να μας... ξαφρίζουν κανονικά!
Ο ΙΔΙΟΣ έχει σοβαρό λόγο να το πιστεύει, διότι όλα του ήρθαν ανάποδα. Βρέθηκε στην ανεργία αυτός και η κυρά του και στο ψάξιμο για δουλειά είναι πολλούς μήνες τώρα και τα παιδιά του. Αλλά, μήπως σε παρόμοια κατάσταση δεν βρίσκεται και η μισή Ελλάδα; Και η υπόλοιπη μισή της... μισής; Μήπως δεν τρώει από τα έτοιμα; Γιατί, το υπόλοιπο μισό του μισού, μήπως δεν ξέρουμε πώς περνάει; Για το κομμάτι αυτό του πληθυσμού λέω, αυτό που μάλλον έπρεπε, αλλά δίστασε, να κατονομάσει ο Πάγκαλος, όταν ξεστόμιζε το «μαζί τα φάγαμε».
ΜΠΟΡΕΙ λοιπόν να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά μαζί θα τα υποστούμε. Η Ελλάδα δυστυχώς χωρίστηκε σε τέσσερα μισά! Την τεμάχισε σαν... πίτα η οικονομική κρίση. Με τα δυο μισά να συναντώνται σε δρόμους γενικευμένης φτώχειας. Και τα υπόλοιπα, σε πιο προνομιούχο θέση να περιμένουν κι αυτά τη σειρά τους. Ακόμα και όσοι αποτελούν το τελευταίο κομμάτι, οι έχοντες και κατέχοντες δηλαδή, αρχίζουν να ανησυχούν. Η μείωση των κερδών των επιχειρηματικών (φανερών ή κρυφών) δραστηριοτήτων τους, γι’ αυτούς μοιάζει με ανίατη ασθένεια που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες (πάντα γι’ αυτούς) του τύπου «απελευθέρωση των απολύσεων».
ΜΠΟΡΕΙ για την κυβέρνηση η μνημονιακή δέσμευση να είναι η μόνη λύση για την αντιμετώπιση μιας χρεοκοπίας, για τον πληθυσμό όμως η πραγματικότητα είναι οδυνηρή. Χάθηκαν κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών που κατακτήθηκαν με θυσίες και μπορεί να μην επανέλθουν ποτέ. Εξαφανίστηκαν από τα ταμεία οι κρατήσεις του μόχθου των εργαζομένων και πιθανότατα ποτέ δεν θα αποδοθούν. Διαλύθηκε στην κυριολεξία η οικονομική ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικογένειας και χάθηκαν περιουσίες και επιχειρήσεις.
ΚΑΙ αφού απομυζήθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, έφτασε και το επόμενο στάδιο, που δεν είναι άλλο από την κατοικία. Οι τράπεζες ετοιμάζονται να μας κάνουν σε λίγο ενοικιαστές στα ίδια τα σπίτια μας! Οι έχοντες αποκτήσει κατοικία με δάνειο ας προετοιμάζονται να την ξεχάσουν! Προηγουμένως με βαριά φορολογία, το ίδιο το κράτος έγινε συνιδιοκτήτης της περιουσίας όλων των Ελλήνων. Τα παιδιά πλέον άρχισαν να δυσανασχετούν με την πρόθεση των γονέων τους να τους μεταβιβάσουν ακίνητα!
ΝΑ γιατί ο φίλος μου στον δρόμο ήταν πολύ θυμωμένος. Και μιλούσε με υπονοούμενα. Με έναν Καραγκούνη να σκοράρει δεν περπατάει για πολύ η ομάδα. Με πολλούς Καραγκούνηδες όμως;
