ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ. ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ. ΙΙ

ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

Ξεκίνησα την ενότητα για το ανύπαρκτο -όπως εγώ το έζησα- ελληνικό φιλότιμο με μικρές ιστορίες του επαγγελματικού μου βίου. Νομίζω, πως η προσωπική πείρα είναι ο καλύτερος τρόπος, για να βγουν συμπεράσματα για την ελληνική κοινωνία. Διδασκόμαστε

πολλά από τις κοινωνικές συναναστροφές και κυρίως από τον επαγγελματικό μας βίο. Η δικηγορία ιδιαίτερα, σου επιτρέπει να γίνεσαι καλός γνώστης της θετικής και αρνητικής πλευράς της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Γράψαμε γι' αυτά στο προηγούμενο σημείωμα και θα συνεχίσουμε σήμερα με την 3η και επόμενες μικρές ιστορίες για το υπαρκτό ή μη φιλότιμο των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Μακάρι να ήταν λίγα τα περιστατικά. Ήταν όμως πλημμύρα και σ' ετούτα τα σημειώματα περιγράφονται κάποια από τα λίγα, που φέρνει η μνήμη.
3) Λαρισαία μετανάστρια στη Σουηδία κάνει πριν πολλά χρόνια τις διακοπές της στα παράλια του Νομού. Αγοράζει στη Λάρισα την γκαρνταρόμπα της με πίστωση 500 χιλ. δρχ. Δεν τις πληρώνει, εκδίδεται απόφαση και ακολουθεί κατάσχεση του εξοχικού της. Η κυρία τότε εμφανίζεται και η νεαρή δικηγόρος του γραφείου μας τη διευκολύνει και δοσοποιεί το χρέος με προκαταβολή 100 χιλ. δρχ. Η οφειλέτρια υπογράφει για το υπόλοιπο 6μηνη συναλλαγματική 400 χιλ. δρχ., αλλά δεν την πληρώνει. Το επόμενο Πάσχα των διακοπών της η συνάδελφος τη διευκολύνει και πάλι. Δέχεται να πληρωθεί έναντι των 400, εκατό χιλιάδες. Επιστρέφει τη συν/κή των τετρακοσίων και δέχεται νέα εξάμηνη των 300 χιλ. Λήγει και αυτή η συν/κή, αλλά δεν πληρώνεται, επειδή ο άπαξ κακοπληρωτής, είναι πάντα κακοπληρωτής. Νέα δοσοποίηση. Υπομονή και πάλι, αφού συμφωνεί και ο πελάτης, που προεξοφλεί κάθε φορά τις συναλλαγματικές που παίρνει. Για το γραφείο μας όμως είναι ταλαιπωρία. Τώρα η οφειλέτρια δίνει μόνον 30 χιλ. δρχ. Της επιστρέφεται η απλήρωτη συν/τική των 300 και υπογράφει μια νέα για το υπόλοιπο της όλης οφειλής από (500-230) 270.000 δρχ. τρίμηνης λήξης. Ενημερώνεται ταυτόχρονα, πως στο εξής δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη διευκόλυνση. Η κυρία εκ Σουηδίας όμως γι' ακόμα μια φορά δεν πληρώνει και ειδοποιείται στη χώρα της, πως πρέπει να εξοφλήσει επιτέλους το υπόλοιπο των 270.000 δρχ., αλλιώς θα γίνει πλειστηριασμός. Μετά από 20 μέρες έρχεται στο γραφείο μας επιστολή της μετανάστριας. Την ανοίγει η συνάδελφος και μένει στήλη άλατος. Ερχεται προς εμένα, μου δίνει το χαρτί και διαβάζω: «Κυρία... Δεν καταλαβαίνω για ποιο υπόλοιπο χρέος μου γράφετε. Εγώ έχω στα χέρια μου τις εξής συναλλαγματικές, που σας πλήρωσα και μου τις επιστρέψατε. Μία των 400.000 δρχ. και μία ακόμα των 300.000 δρχ.! Χρωστούσα αρχικά 500.000 δρχ.! Πόσα επιτέλους έγιναν με τους τόκους και τα δικαστικά έξοδα μετά τις 700 χιλ. δραχμές που σας πλήρωσα; Σας παρακαλώ, να μη με ενοχλήσετε ξανά».(!)
Δεν μπορούσα να διανοηθώ τέτοια διαστροφή. Η νεαρή συνάδελφος ήταν πανικοβλημένη. Είχε κάνει απλά ανταλλαγή κάθε παλιότερης με νεότερη συναλλαγματική, δίχως να τις συνοδεύει με συμφωνητικό, που να προκύπτει ο τρόπος της ανταλλαγής με το εκάστοτε υπόλοιπο. Ούτε φρόντισε να καταστρέφονται οι απλήρωτες συναλλαγματικές, που αφελώς τις επέστρεφε διαγραμμένες. Η Ελληνοσουηδέζα μας έπρεπε να πληρώσει το υπόλοιπο από 270.000 δρχ. καθώς είχε πληρώσει μόνο δύο δόσεις των 100 χιλ. και μία των 30 χιλ. Εκείνη όμως ισχυριζόταν χωρίς ντροπή, πως είχε πληρώσει (400 συν 300) 700 χιλ.! Δηλαδή 200 χιλ. περισσότερα από το χρέος της (υποτίθεται για τα έξοδα της δίκης, για την κατάσχεση, τους τόκους και τη διαδικασία μέχρι τις παραμονές του πλειστηριασμού). Δεν μπορούσαμε να μείνουμε άπραγοι μπροστά στην απατεώνισσα. Δεν είναι ο χώρος να περιγραφούν τα ιλατροτραγικά που ακολούθησαν. Η τύπισσα εκμεταλλευόμενη το νεαρό της ηλικίας της συναδέλφου νόμισε, πως είχε βρει τοίχο να ξυστεί. Ο τοίχος όμως έπεσε και την πλάκωσε! {Εχασε τρεις δίκες που προκάλεσε και η πονηρία, της κόστισε το εξοχικό της!}.
4) Αρκετοί Λαρισαίοι θυμούνται την περιπέτεια εβδομήντα και πλέον συμπολιτών τους και μεταξύ τους του τ. Νομάρχη Λάρισας Απ. Βλασιάδη και πολλών διευθυντικών στελεχών της τότε Νομαρχίας. Ηταν η δίκη Πολυδεντρίου, πριν 14 χρόνια, το φορτίο της οποίας «σήκωσε» στους ώμους του το γραφείο μας για εκατόν πενήντα και περισσότερες εργάσιμες μέρες προδικασίας, πρώτης, δεύτερης και τρίτης Δίκης στον Αρειο Πάγο, που εκτυλίχτηκαν κατά τη διάρκεια πέντε χρόνων. Οι πολλοί κατηγορήθηκαν, πως ωφελήθηκαν αρκετά εκατομμύρια σε βάρος του Δημοσίου και σύρθηκαν στο εδώλιο για κακουργήματα με ένα κατάπτυστο βούλευμα κακοδικίας. Ο Εισηγητής Δικαστής, που το συνέταξε, στις τετρακόσιες σελίδες του εξαπέλυσε ύβρεις και προπηλακισμούς εναντίον αθώων ανθρώπων με νομικές ακροβασίες, που έδειχναν -εκτός της άγνοιας- έναν περίεργο ετσιθελισμό. Ανεξήγητα πράγματα για άνθρωπο με... πνευματικό πατέρα στα Μετέωρα!
Κατηγορίες απαγγέλθηκαν επειδή δήθεν: α) Στο Πολυδέντρι της Αγιάς οριοθετήθηκε παράνομα οικισμός, ενώ ήταν 100% νόμιμος. β) Εκεί μπήκαν χωράφια, για να γίνουν οικόπεδα με ευθύνη του Νομάρχη κ.ά. (ανοησία). γ) Ενσωματώθηκαν αρχαιολογικοί χώροι, από τους ίδιους, ενώ αυτοί είχαν εξαιρεθεί. δ) Επίσης και ανύπαρκτες δασικές εκτάσεις. ε) Δεν πληρώθηκαν εισφορές εκατ. ευρώ, ενώ δεν υπήρχε τέτοια υποχρέωση. στ) Εφευρέθηκαν και άλλα 6 αδικήματα από το πουθενά για πολλούς αγοραστές οικοπέδων στην περιοχή και «χτίστηκε» με το Βούλευμα ανύπαρκτη ζημιά σε βάρος του Δημοσίου, για να μην μπορεί να αναιρεθεί το Βούλευμα, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Μετά την εκκωφαντική κατάρριψη των κατηγοριών στο 3μελές κακουργημάτων ήταν ολοφάνερο, πως η απόφαση θα ήταν αθωωτική. Την ημέρα της ανακοίνωσής της όμως οι δύο σύνεδροι Εφέτες άρχισαν τα... «σoυ, ψου, μου» σε βάρος κάποιων (εντελώς αθώων) κατηγορουμένων με επικεφαλής τον Νομάρχη. Η εμφανέστατη πολιτική παρέμβαση υπήρξε έντονη και η απόδειξη γι' αυτό προέκυψε από τον πρόλογο ενώπιον του ακροατηρίου του Προέδρου του πενταμελούς Εφετείου, όπου πήγε η υπόθεση μετά την πλειοψηφική καταδίκη των πιο πάνω στον πρώτο βαθμό. Ο γενναίος αυτός Δικαστής είπε τα εξής, όταν ανέβηκε στην έδρα... «Αν νομίζουν κάποιοι, πως οι Έλληνες Δικαστές κάμπτονται από έξωθεν υποδείξεις και πιέσεις, κάνουν λάθος». Τέτοια δημόσια καταγγελία ομολογώ, πως δεν είχα ακούσει ποτέ άλλοτε. Τελικά όλοι οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και η αθωώτητά τους επιβεβαιώθηκε και από τον Αρειο Πάγο.
Πώς όμως ξεκίνησε η υπόθεση αυτή; Ξεκίνησε από παράνομη μήνυση με υπόβαθρο αθέμιτη οικον. αξίωση εναντίον συμπολίτη μας. Υποστηρίχτηκε από ενδοϋπαλλική βεντέτα κακοπροαίρετων υπαλλήλων εναντίον άλλων (συμβαίνουν και αυτά). Προβλήθηκε ως υπαρκτό σκάνδαλο (τάχα παράνομης κατασκευής οικισμού για να πλουτίσει μεγαλοϊδιοκτήτης της περιοχής) από κομματικό αθηναϊκό έντυπο, που κατασκεύασε ανύπαρκτο σκάνδαλο στο Πολυδέντρι Αγιάς. «Βγήκε» στο ανεύθυνο πολιτικό πεζοδρόμιο της σκανδαλολογίας. Οδήγησε σε αφόρητη για πολλούς ψυχική φθορά και κατέληξε σε πλήρη αθώωση ύστερα από αρκετά χρόνια. Η αμετάκλητη αθώωση όλων πέρασε στα «ψιλά». Η όλη υπόθεση έδειξε, πως εάν δεν υπήρχε στη γέννησή της (που συμπαρέσυρε άσχετους πολίτες) προσωπική οικονομική διαμάχη από παράνομη αξίωση μη σοβαρού ποσού, θα είχε αποτραπεί η όλη νοσηρή εξέλιξη.
Κλείνω αυτό το σημείωμα με την επανάληψη δικών μου φράσεων. Η μία είναι αυτή του τίτλου: «Είστε έντιμοι; Προσέξτε!».Η δεύτερη: «Μακριά από Δικαστήρια, αν μπορείτε να τα αποφύγετε. Και η τρίτη: Να κοιτάτε το δάσος (τις ευρύτερες συνέπειες) και όχι το δέντρο (το πρόσκαιρο όφελος) στη ζωή και την οικονομική σας δραστηριότητα. Ακούστε και κάποιον που «πολλών δ' ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνων» (γνώρισε πολιτείες πολλές και έμαθε πολλών ανθρώπων τις βουλές), {Οδύσσεια α' 3}._