Ο συμπολίτης συγγραφέας Βαγγέλης Κολώνας, εντόπισε στη Βιβλιοθήκη της Ελληνικής Βουλής, Λαρισαίους που υπηρέτησαν και πολέμησαν στον ιερό αγώνα. Η αναφορά τους αποτελεί μια μικρή μόνο απότιση τιμής σε ανθρώπους ελάχιστα ή καθόλου γνωστούς που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία.- Γιαννόπουλος Αναστάσιος
Υπηρέτησεν ως υπαξιωματικός κατά τον ιερόν αγώνα. Η Επιτροπή τον κατέταξε Υπαξιωματικό Α’ τάξης. Ο γιος του Νικόλαος στην αίτησή του προς την Επιτροπή γράφει: «...υπηρέτησεν εις τον υπέρ της Ελληνικής ανεξαρτησίας ιερόν αγώνα και επί κεφαλής πεντήκοντα στρατιωτών εστάλη εις Αθήνας και παρευρέθη εις όλας τα συγκροτηθείσας εκείσε μάχας θεωρούμενος ως αξιωματικός... Ο πατήρ ημών ηγωνίσθη εξ αρχής της Επαναστάσεως και τα των εκδουλεύσεών του έγγραφα εστάλησαν εις την κατά το έτος 1834 συσταθείσαν Επιτροπήν αγώνος, αλλά δυστυχώς ή απωλέσθησαν ή ως νεκρά κείνται εν τω αρχείω αυτής ή του επί των Στρατιωτικών Υπουργείου...) (Άργος 19 Μαΐου 1865).
«Πιστοποιώ ότι ο φέρων το παρόν αρχαίος στρατιωτικός Νικόλαος Γιαννόπουλος εκ Λαρίσης, κατοικοδημότης Αργους, καταταχθείς κατά το 1827 εις τον υπό τας διαταγάς μου στρατόν, απεστάλη παρ’ εμού τότε ως Αξιωματικός επί κεφαλής πεντήκοντα στρατιωτών μετά του αειμνήστου Μπεκιάρη εις Αθήνας και υπερμάχησεν ανδρείως εις όλας τας συγκροτηθείσας τότε εκείθεν μάχας, όπου μάλιστα έπεσε φονευθείς ο συνάδελφός του Αξιωματικός Μπεκιάρης». Εν Αργει τη 5 Ιανουαρίου 1844, Δημ. Τσόκρης, Συνταγματάρχης. (Α.Μ. 6956, ν.μ. 2600).- Καρακάσος Δημήτριος
Η Επιτροπή τον κατέταξε Στρατιώτη. «Πιστοποιείται ότι η Ελένη θυγάτηρ του αγωνιστού Δημητρίου Καρακάσου Λαρισινού αποβιώσαντος από τας κακουχίας και πληγάς του είναι ενδεής και άπορος. Αθήναι 14 Μαρτίου 1860: Χρ. Χατζηπέτρου». Η κόρη του Ελένη στην αίτησή της προς την Επιτροπήν, από Αθήνας 26 Μαΐου 1865, γράφει: «Η υποφαινομένη ειμί θυγάτηρ του υπέρ πατρίδος πληγωθέντος και αποβιώσαντος Δημητρίου Καρακάσου Λαρισινού, όστις ύστερον από τοιούτους κόπους και θυσίας του υπέρ της ελευθερίας της Ελλάδος ουδέν απόλαυσε χάσας και αυτά τα εν Λαρίση υπάρχοντα κτήματά του» (Α.Μ. 702).- Λαρσινός Δημήτριος
Ελαβε μέρος ως στρατιώτης σε διάφορες μάχες, όπως στα Δερβενάκια, στην πολιορκία του Ακροκορίνθου, Κερατσίνι, Καματερό, Πέτρα κ.λπ. Η Επιτροπή Εκδουλεύσεων Αγωνιστών τον κατέταξε στην τάξη του Στρατιώτη (Α.Μ. 6864).- Πλιάτζκας Βασίλειος
«Υπερτάτη Διοίκησις. Αφ’ ου εδιώχθησαν οι αντάρται από την Τριπολιτζάν και εξ επιστροφής θέλοντες να εισέλθουν την επολιόρκησαν, μίαν των ημερών ο τότε πολιτάρχης της Τριπολιτζάς Κ. Αντώνιος ων οδηγός μου διώρισε εμέ ομού με άλλον στρατιώτην να εξέλθωμεν και να ενωθώμεν με τα στρατεύματα της Τριπολιτζάς, τα οποία προ μικρού είχον εξέλθει διά να αντιπαραταχθούν κατά των ανταρτών. Αλλ’ επειδή εξελθόντες δεν εύρομεν τα στρατεύματα, διότι ήδη είχον επιστρέψει δι’ έλλειψιν άρτου, επεστρέψαμεν και ημείς. αλλά καθ’ οδόν μάς απαντά η προφυλακή του στρατηγού Λόντου και υποπτεύουσα άλλα, μάς συνέλαβε να μας παρουσιάση εις τον Λόντον και αφού εισήλθομεν την πύλην την άγουσαν εις Ναύπλιον, παρευθύς ακολουθεί μία βοή της ομάδος ότι εφώρμησαν οι αντάρται και εκυρίευσαν την μεγάλην τάπιαν της Τριπολιτζάς. Τινές δε ελαφρογνώμονες, μάλλον δε κακούργοι, κατεβόησαν συκοφαντούντες ότι ημείς εισαγάγομεν τους αντάρτας και αμέσως ορμούν να μας σκοτώσουν. Ο άλλος μπόρεσε και διέφυγεν, εγώ δε έμεινα εις την μέσην και άλλος μεν με ετραυμάτισε με πιστόλαν και άλλος με μάχαιραν (των οποίων φέρω τα ελεεινά θεάματα) και με παρουσίασαν με την ελεεινήν εκείνην κατάστασιν εις τον στρατηγόν Λόντον, ο οποίος εξετάσας το πράγμα και ευρών με αθώον μ’ απεκρίθη ότι έγινα παρανάλωμα αποφράδος ώρας. Και ήδη αφού κατήντησα εις τοσαύτην αθλιότητα έχω και τοιαύτην αναργυρίαν, ώστε λιμώττω μετά τόσους αγώνας και κινδύνους. Τοιαύται φαίνεται να είναι αι πράξεις των επαναστάσεων! Διά τούτο παρακαλώ θερμώς την άκραν της φιλανθρωπίαν να μοι χορηγήση ποσότητα τινά διά να εξοικονομήσω την δεινήν μου ένδειαν, ήτις κατά δυστυχίαν πλεονάζουσαν έχω και οικογένειαν. Τη 28η Αυγούστου 1824 εν Ναυπλίω, ο πατριώτης: Βασίλειος Πλιάτζκας Λαρισαίος, διά χειρός Α. Μαυροκεφάλου». (Γ.Α.Κ., Εκτελεστικόν, φ. 20).- Χάιτας Νικόλαος Μαργαρίτη
Από τη Λάρισα. Παραβρέθηκε σε διάφορες μάχες «λαβών και δύο πληγάς». Η Επιτροπή τον κατέταξε Υπαξιωματικό Β’ τάξης. «Ο Νικόλαος Μαργαρίτη Χάιτας εκ Θεσσαλίας, αφήσας την πατρικήν και υδικήν του περιουσίαν κατά το 1821, ελθών εις την Ελλάδα δεν έλειψε παντού να ζήση ως στρατιωτικός και εξ ιδίων του εξόδων να παρευρεθή εις διαφόρους κατά των εχθρών μάχας μέχρι το 1825. Κατά δε το ίδιον έτος αφεθείς από τον στρατόν των ατάκτων και καταταχθείς εις τον τακτικόν (ιππικόν) εις τας διαταγάς του Γενικού Διευθυντού των τακτικών Σωμάτων Κ. Φαβιέρου δεν έλειψε να υπηρετήση τιμίως παρευρεθείς εις όλας τας τακτικάς μάχας με ίδιόν του ίππον, παρευρεθείς δε εις τας κατά της Καρύστου τρομεράς και Αθηνών μάχας και εις την του Επάκτου. Φανείς δε γενναίος και ευπειθής με μέγαν ζήλον εις τας διαταγάς των ανωτέρων του και πληγωθείς εις Κάρυστον, του δίδομεν το παρόν πιστοποιητικόν διά να του χρησιμεύση όπου δει. Αθήναι 15 Φεβρουαρίου 1846: Νικηταράς Σταματελόπουλος κ.λπ.).
«Πιστοποιούμεν οι υποφαινόμενοι ότι ο Νικόλαος Μαργαρίτης Λαρσινός άμα ήχησεν η υπέρ ανεξαρτησίας της Ελλάδος σάλπιγξ του πολέμου συνέτρεξεν εις τον ιερόν αγώνα... Εν Αθήναις τη 23 Νοεμβρίου 1843: Ν. Κριεζώτης, κ.ά.».
- «Ο Νικόλος Μαργαρίτου Χάιτας εκ Θεσσαλίας υπηρέτησε την πατρίδα στρατιωτικώς εις όλον το διάστημα του ιερού αγώνος τροφοδότης κατ’ αρχάς και ακολούθως αξιωματικός επαρευρέθη εις διαφόρους μάχας κατά των εχθρών, εις την πολιορκίαν Κορίνθου και Ναυπλίας, εις Ανατολικήν Ελλάδα, εις τας του Δράμαλη, εις Τρίκορφα, Δαβιά και εις άλλας κατά των Αράβων. Εν Αθήναις τη 10 Ιανουαρίου 1844. Ν. Σταματελόπουλος, Χατζηχρήστος» (Α.Μ. 199, ν.μ. 93).-Παπαδημητρίου Γεώργιος.
Το 1821, σε ηλικία 14 ετών στη Λάρισα βίωσε την κακοποίηση, βιασμό και δολοφονία των αδελφών και της μητέρας του, από τους στρατιώτες του Δράμαλη. Ο ίδιος γλίτωσε και διέφυγε, πολεμώντας έκτοτε τους Τούρκους. Το 1827 η ιστορία τον αναφέρει στη μάχη του Φαλήρου, καθώς δέχεται την επίπληξη του αρχιναύαρχου των ελληνικών δυνάμεων Τ. Κόχραν για ανάρμοστη συμπεριφορά και κακοποίηση Τούρκων αιχμαλώτων.
