ότι με τη θέσπιση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ ...ελλοχεύει ο κίνδυνος να μείνουν εκτός Πανεπιστημίου 25.000 υποψήφιοι που θα γράψουν από μονάδα (01) έως οκτώ (08) με εννιά (09) το πολύ στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, προβληματίστηκα πολύ. Θεωρώ ότι η κριτική αυτή ξεπερνάει τα όρια του λαϊκισμού (με τον οποίο, δυστυχώς, είναι εμποτισμένο το πολιτικό μας σύστημα) εγγίζοντας, εν προκειμένω, τα όρια του εμπαιγμού.
Ήθελα να πιστεύω ότι ένας νέος σε ηλικία (46χρονος) πολιτικός που τυγχάνει να είναι -και μπράβο του- διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ, θα εκόμιζε έναν άλλο αντιπολιτευτικό λόγο -λόγο παρρησίας και ειλικρίνειας- και μιαν άλλη (νεωτερική, ορθολογική - στον άξονα της κοινής λογικής, εν πάση περιπτώσει, κινουμένη) αντίληψη ειδικά για τα θέματα που αφορούν την Εκπαίδευση, δηλ. το αγαθό που αποτελεί την καλύτερη επένδυση για τη χώρα, αλλά δεν...
Δεν ξέρω πώς ένιωσες εσύ φίλε αναγνώστη, αλλά εγώ, διαβάζοντας αυτές τις δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού, με τις οποίες λίγο-πολύ ο κ. Τσίπρας θεωρεί λογικό να εισέρχεται στο ελληνικό Πανεπιστήμιο ένας απόφοιτος Λυκείου που αδυνατεί να περάσει τα (ισχύοντα σ’ ολες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου) ελάχιστα όρια του πήχη στις εισαγωγικές εξετάσεις (αυτό λέμε «βάση»), λυπήθηκα και απογοητεύτηκα. Αλλά και εξοργίστηκα για το γεγονός ότι, ενώ ο πλανήτης βρίσκεται στο κατώφλι της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης που χαρακτηρίζεται από την ευφυή εκμάθηση/αυτοεκπαίδευση των ίδιων των Μηχανών (Machine Learning), την επιστήμη των Δεδομένων (Data Science) και την Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence) που συνδυαστικά δημιουργούν νέες προκλήσεις και ευκαιρίες, εμείς εδώ στην Ελλάδα συζητούμε ακόμη αν θα πρέπει να υπάρχει ή όχι ένα πιστοποιημένο κριτήριο ελάχιστης γνωστικής επάρκειας, μια ελάχιστη βάση εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και στα Πολυτεχνεία. Θα περίμενα από ένα πρώην πρωθυπουργό να ανησυχεί που υπάρχουν στα ελληνικά ΑΕΙ φοιτητές που δεν ξέρουν να γράφουν, δεν κατανοούν κείμενο, δεν γνωρίζουν να λύνουν εξίσωση, αλλά δεν...
Η ...ανησυχία είναι ότι, εξαιτίας της ελάχιστης βάσης εισαγωγής που θέσπισε η ...«κακούργα» η Κεραμέως/ΝΔ, θα μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων - δεν θα εισέρχονται, πλέον (όπως γινόταν με τον νόμο Γαβρόγλου/ΣΥΡΙΖΑ) με 0,6 (δηλ. με λευκή κόλλα!!!) στο Δασολογίας (Καρπενησίου, του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών, παρακαλώ...), με 3,1 στο Μαθηματικό (της Σάμου - ακόμη τρίζουν τα κόκκαλα του Πυθαγόρα, του Σαμίου), με 3,1 στο Τμήμα Πληροφορικής (του Παν/μίου Αιγαίου), με 3,4 στο Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος (Παν/μίο Πατρών), με 6,3 στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθματικών (Παν/μιο Κρήτης), με 6,5 στο Γεωπονίας (του Βόλου, Παν/μίου Θεσσαλίας), με 7,4 στο Ιστορίας (της Κερκύρας, Ιονίου Παν/μίου), με 8,5 στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (Παν/μιο Πελοποννήσου) κ.λπ., κ.λπ. (Ω, ρε κακό που θα μας βρει!..).
Και μιας και μιλάμε για αριθμoύς ιδού δύο (κατά τη γνώμη μου πολύ σοβαρά) ζητήματα που θα πρέπει ν’ απασχολήσουν τον δημόσιο διάλογο για την εν Ελλάδι Ανώτατη Εκπαίδευση: 1oν) Είναι δυνατόν σε μια μικρή χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων -όσοι δηλαδή ζουν πια σε μία μόνο μεγαλούπολη του πλανήτη- να έχεις ιδρύσει, ως Κράτος, 26 ΑΕΙ με 500 τόσα (!) Τμήματα (τα παλαιά Τμήματα των AEI μαζί με τα [επί Γαβρόγλου/ΣΥΡΙΖΑ] «πανεπιστημιοποιηθέντα» ΤΕΙ, τις «ανωτεροποιηθείσες» σχολές υπαξιωματικών, κ.λπ.) Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (διασκορπισμένα σε 70 πόλεις!) Τμήματα; Αμφιβάλλω αν έχει τόσα πολλά η (υπερ-) δεκαπλάσια σε έκταση και πληθυσμό Ρωσία... Το λοιπόν: Σαν πολλά δεν είναι 500 Τμήματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης για τη χώρα μας;.. 2ον) Ο αριθμός των εισακτέων τα τελευταία χρόνια (60.000, 70.000, 80.000...) είναι υπερβολικός για τα ελληνικά δεδομένα και στις πλείστες των περιπτώσεων εξυπηρετεί συμφέροντα, όχι αναπτυξιακά, αλλά κατά το μάλλον ή ήττον, «πελατειακά» («Δώσε θέσεις, κι άλλες θέσεις, χιλιάδες θέσεις»). Δεν υπακούει σε καμιά λογική, δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση από τις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς, αγνοεί εντελώς τις υποδομές των Σχολών, επιβραβεύει έμμεσα και συντηρεί ένα γενικευμένο κλίμα ήσσονος προσπάθειας και υποβαθμίζει εκ των πραγμάτων το επίπεδο σπουδών, καθηλώνοντας τα Πανεπιστήμια σε ρόλο κομπάρσου τη στιγμή που η ανώτατη εκπαίδευση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο κινείται πια με υπερηχητικές ταχύτητες και σε λίγα χρόνια οι διαφορές μας θα είναι, δυστυχώς, χαώδεις και μη αναστρέψιμες.
Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο*
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β/θμιας (ΠΕ01), δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr)
