ελληνικής κοινωνίας θύτες. Έχει προηγηθεί λίγα χρόνια νωρίτερα αντίστοιχο φαινόμενο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ανακινώντας το θέμα της θέσης της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία και την ανάπτυξη συζήτησης γύρω από αυτό σε παγκόσμια κλίμακα, σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες.
Η ίδια η ανθρώπινη κοινωνία μας, δημιουργήθηκε έχοντας ως θεμέλιο συστατικό της την υποτιθέμενη κατωτερότητα της γυναίκας. Από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή θεωρεί το γυναικείο φύλο υποδεέστερο και το αντιμετωπίζει ανάλογα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι γυναίκες που έχουν υποστεί βία σήμερα είναι σε αναλογία μία στις τρεις. Στην Ελλάδα το 2020 την περίοδο της πανδημίας και του εγκλεισμού μας στο σπίτι καταγράφηκε αύξηση 20% στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Για να αντιμετωπιστεί η βία και στη χώρα μας, το κράτος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να οργανώσει με την κατάλληλη επιστημονική καθοδήγηση προγράμματα πρόληψης ενάντια σε κάθε μορφή βίας, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες σε άμεση συνεργασία πάντα με όλους τους αρμόδιους φορείς.
Όμως τι ακριβώς συνέβη στην ελληνική κοινωνία στα διακόσια χρόνια από την έναρξη της διεκδίκησης της δημιουργίας ελληνικού κράτους; Μόλις το 1952, θα αποκτήσουν οι γυναίκες το αυτονόητο δικαίωμα ψήφου, στο ελληνικό κράτος. Μοναδική εξαίρεση σε όλα αυτά τα χρόνια, αποτελεί η περίοδος της εθνικής αντίστασης, όπου στο ΕΑΜικό κράτος, έχουν εξαλειφθεί οι διακρίσεις με βάση το φύλο. Οι γυναίκες έχουν ενεργό ρόλο στην ένοπλη Αντίσταση, πολεμάνε αρχικά μαζί με τους άνδρες και στη συνέχεια οργανώνονται σε δικές τους, υποδειγματικές διμοιρίες. Ενώ τον Μάρτιο 1944, για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, η ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) ή «Κυβέρνηση του βουνού», που συγκροτήθηκε από ομάδες ανταρτών, με πρωτοβουλία του ΕΑΜ απέδωσε πλήρη εκλογικά δικαιώματα στις Ελληνίδες.
Εύλογα συμπεραίνουμε λοιπόν ότι καθοριστικό ρολό στον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα μέλη μιας κοινωνίας έχει το κοινωνικό οικονομικό σύστημα με βάση το οποίο οργανώνεται. Το σύστημα του άκρατου καπιταλισμού που εφαρμόζεται σήμερα παγκοσμίως ευνοεί και θρέφει τέτοιου είδους συμπεριφορές. Στον βωμό του κέρδους θυσιάζονται και καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο των γυναικών αλλά και για το σύνολο των μελών της κοινωνίας μας, το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στην τροφή, το δικαίωμα στην κατοικία, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και το δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό.
Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί είναι υποχρέωσή μας να αγκαλιάσουμε και να στηρίξουμε τέτοιες φωνές που βρίσκουν τη δύναμη και καταγγέλλουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι υποχρέωσή μας να δείξουμε την αλληλεγγύη μας και να διεκδικήσουμε την αλλαγή του άδικου συστήματος πάνω στο οποίο έχει δομηθεί το ελληνικό κράτος 200 χρόνια τώρα.
Από τη Διαμάντω Μπάσμπα*
*Η κ. Διαμάντω Θ. Μπάσμπα είναι δημοτική σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Τυρνάβου
