Από τον Γεώργιο Ξενόφο
Η πιο μοντέρνα ιδεολογία του ευρωπαϊκού καπιταλισμού είναι η οικολογία. Η προπαγάνδα μιας διαστρεβλωμένης οικολογικής ιδεολογίας (όπως την παρουσιάζουν τα πιο οικολογικά πράσινα κόμματα) έρχεται να συνοδέψει τη πράσινη ανάπτυξη, τα βιολογικά προϊόντα, τα πράσινα αυτοκίνητα, πράσινα δάνεια.... πράσινα άλογα δηλαδή!
Σε αυτή την οικονομία που προσπαθούν να φτιάξουν η σταδιακή αφαίρεση της μικροϊδιοκτησίας και η συγκέντρωσή της σε λίγα χέρια είναι μόνο το ένα μέρος της νέας κατάστασης εκμετάλλευσης που χτίζει το ελληνικό κράτος. Η ιδιοκτησία είτε θα πρέπει να περάσει στην κυριότητα λίγων μεγάλων εταιριών, είτε στο κράτος (δηλαδή του υπηρέτη των εταιριών). Μία από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις του 21ού αιώνα και η Ελλάδα έχει κριθεί από τις πιο καλές περιπτώσεις - είναι οι ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας). Οι ΑΠΕ είναι το νέο πεδίο εκμετάλλευσης του καπιταλισμού εδώ και μερικές δεκαετίες και προετοιμάζονται σταδιακά με την προπαγάνδα της πράσινης ανάπτυξης αφομοιώνοντας κάθε αντίσταση της ριζοσπαστικής οικολογίας του 20ού αιώνα.
Τα σχέδια για την εκμετάλλευση της ενέργειας φτάνουν πίσω στο χρόνο πριν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και προέρχονται από τη Γερμανία και άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Πρόσφατα, στη μνημονιακή εποχή της Ελλάδας, η γερμανική κυβέρνηση υπέδειξε το πρόγραμμα «HELIOS» με προοπτική να αναπτυχθεί η ηλιακή ενέργεια και να πωλείται βεβαίως από εταιρίες. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι το πρόγραμμα αυτό συμπεριελήφθη εξ ολοκλήρου στη συμφωνία του Οκτωβρίου του 2011 και θα χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή των δανειστών μας. Η άλλη μορφή ενέργειας που είναι πολύ της μόδας είναι η αιολική. Κατασκευάζοντας αιολικά πάρκα και καταστρέφοντας τεράστιες εκτάσεις γης έχουν ήδη αρχίσει την εκμετάλλευση στα ελληνικά νησιά. Για να είναι δυνατόν αυτό το πανηγύρι και η αυθαιρεσία των κάθε είδους εταιριών χρειάζεται το κατάλληλο νομικό υπόβαθρο και η ισχυρή ενίσχυση του κράτους.
Πέρα από τις τσαπατσούλικες κινήσεις όπως το fast truck που απέτυχε εν πολλοίς να εκφραστεί στην Ελλάδα επετεύχθη μια μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση που θα είναι το βασικό υπόβαθρο για κάθε ιδιωτικό συμφέρον. Αυτή η μεταρρύθμιση είναι ο γνωστός μας «Καλλικράτης». Η ιδιωτικοποίηση κάθε δημοσίου είναι η βασική αρχή της μεταρρύθμισης.
Εδώ πρέπει να σταματήσουμε να μπερδεύουμε και να ταυτίζουμε το δημόσιο με το κρατικό. Πρέπει να δώσουμε ξανά νόημα στην έννοια του δημοσίου. Δημόσιο είναι αυτό που είναι ελευθέρας πρόσβασης, κοινής ωφέλειας και μπορεί ο καθένας αδιαμεσολάβητα να παρέμβει. Ένα κρατικό κτίριο δεν είναι και δημόσιο. Οι καλλικρατικοί δήμοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μικρά κράτη που μπορούν στο όνομα του δημοσίου να εκμεταλλεύονται με όρους ανωνύμου εταιρίας κάθε δημόσια περιουσία. Η νέα μόδα, λοιπόν, είναι να παρέχεται δημόσια γη (κορυφογραμμές και άλλες εκτάσεις) σε ιδιωτικές εταιρίες για να εκμεταλλεύονται την ενέργεια με όρους κέρδους και να την πωλούν στους χρήστες - καταναλωτές. Στη χώρα μας ήδη δραστηριοποιούνται εταιρίες ελβετικών κεφαλαίων, οι οποίες βρίσκουν μάλλον πρόθυμους, δηλαδή υποταγμένους ντόπιους άρχοντες και κατοίκους, για να πραγματοποιήσουν μια πολύ κερδοφόρα - κερδοσκοπική δραστηριότητα. Η όλη ιστορία παρουσιάζεται γενικά σαν κάτι προοδευτικό που θα φέρει ανάπτυξη και όσοι αντιδρούν σε αυτόν τον «εκσυγχρονισμό» αντιμετωπίζονται σαν καθυστερημένοι χωριάτες κ.λπ., που δεν καταλαβαίνουν αυτά και χρειάζονται τεχνοκράτες και ειδικούς για να τους τα εξηγήσουν και να τους σώσουν, έστω και με το ζόρι. Ε, λοιπόν δεν χρειαζόμαστε ειδικές επιτροπές για να καταλάβουμε εμείς οι ντόπιοι αν κάτι μας ωφελεί ή όχι.
Στην ουσία του θέματος λοιπόν. Η Ελλάδα έχει υποταχθεί σε ένα καθεστώς ολοκληρωτικής εκμετάλλευσης. Ένα καθεστώς όμως που έχει πολλά πρόσωπα. .Αλλά βάρβαρα και ξεδιάντροπα και άλλα ευγενικά και με χαμόγελο. Από τη μια μεριά μειώνουν τους μισθούς και από την άλλη διαφημίζουν την ανάπτυξη που θα έρθει από τις «μαγικές» ΑΠΕ. Τα αιολικά πάρκα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εκσυγχρονισμένη και καλογυαλισμένη μορφή εκμετάλλευσης της ενέργειας.
Σ΄ αυτό το σημείο πρέπει να σκεφτούμε κάτι. Η ενέργεια είναι δημόσιο αγαθό; Αν είναι, τότε δεν χωράει καμία ιδιωτική εταιρία και κανένα κράτος ή δήμος υποταγμένος στις ορέξεις των επιχειρηματιών. Οι γραβατωμένοι επαγγελματίες πολιτικοί είναι ακατάλληλοι να διαχειριστούν το δημόσιο συμφέρον. Δεν είναι δυνατόν ο Δήμος να εισπράττει ένα μέρος των εσόδων της εταιρίας ως ενοίκιο και αυτό να το θεωρούμε ανάπτυξη ή καλή στρατηγική του Δήμου. Να παραχωρούμε τη δημόσια γη και να είμαστε κι ευχαριστημένοι με τα ψίχουλα που θα δίνονται από τα κέρδη (10% περίπου επί των κερδών στις περισσότερες περιπτώσεις). Η ενέργεια δεν είναι καλή ή κακή έτσι από μόνη της. Το ερώτημα, επιτέλους, δεν είναι αν η αιολική ενέργεια είναι καλύτερη από την ηλιακή κ.ο.κ. Το θέμα που μας αφορά είναι πάνω σε ποια βάση και υπό ποιους όρους θα παράγουμε ενέργεια. Αφού είναι δημόσιο αγαθό δεν μπορεί το κίνητρο παραγωγής της να είναι το κέρδος. Η ενέργεια οφείλει να είναι δημόσιο - κοινοτικό κεκτημένο στο βαθμό που ικανοποιεί τις ανάγκες των κατοίκων. Δεν είναι εμπόρευμα για να το πουλάμε και να βγάζουμε λεφτά από αυτό. Το κίνητρο, λοιπόν, είναι οι ανάγκες και η ενεργειακή αυτάρκεια και αυτονομία. Δεν μπορεί να αγοράζουμε ενέργεια λ.χ. από μια ελβετική εταιρία που θα κερδίζει λεφτά από τον αέρα που φυσάει στα βουνά της χώρας μας. Δεν χρειάζονται τεράστια αιολικά πάρκα στα βουνά μας, τα οποία δεν μπορούν να συντηρηθούν παρά μόνο από ιδιωτικά συνεργεία. Ούτε χρειάζονται να αχρηστευτούν τεράστιες εκτάσεις γης και σε 20 χρόνια που αυτά θα χαλάσουν να σαπίζουν στις βουνοκορφές μας. Αν, λοιπόν, το καθεστώς (των δήμων και του κράτους) έχει ήδη στρώσει το παιχνίδι για την ιδιωτική εκμετάλλευση τότε αυτό το καθεστώς πρέπει να ανατραπεί το ταχύτερον. Η τεχνολογία για την ενέργεια πρέπει να είναι δημόσια και κοινοτική. Προσαρμοσμένη στην εκάστοτε κλίμακα και εναρμονισμένη στο περιβάλλον κάθε τόπου.
