Από την Μαρίνα
Αποστολοπούλου
...«Ναι αλλά κόμβος»!
Έτσι δεν έλεγε ο ανεπανάληπτος Μίμης Φωτόπουλος σε παλιά ελληνική ταινία, όπου υποδυόταν τον σταθμάρχη σε ένα χωριό στο πουθενά; Μικρός ο σταθμός αλλά... κόμβος η Θυμαριά! Και το ‘λεγε με ένα τέτοιο καμάρι, κάνοντας και το χέρι γροθιά, προκειμένου να υπογραμμίσει τη... δύναμη του «κόμβου».
Ε, έτσι κι εμείς. «Θυμαριά» θα γίνουμε!
‘Η τουλάχιστον αυτό ελπίζουμε. Να γίνουμε κόμβος. Όχι τρένων, άλλα «ενεργειακός κόμβος» στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Να μιλάει και να ενδιαφέρεται όλος ο κόσμος για την... ενέργειά μας και να μαλώνουν ποιος θα την πρωτοεκμεταλλευτεί.
Και όλα αυτά βεβαίως να έχουν σημαντικότατα οικονομικά οφέλη για τη χώρα -ευελπιστείται ότι θα αποτελέσουν τη λύση για τα ατέλειωτα χρέη μας- και να ενισχύσουν τον γεωστρατηγικό της ρόλο εις την Οικουμένη δίνοντάς μας νέο αέρα (τώρα με την κρίση δεν φυσάει και καθόλου και δεν σηκώνουμε πανιά έτσι κι αλλιώς), στις διαπραγματεύσεις πέριξ των εθνικών μας θεμάτων, στη διαφύλαξη των συμφερόντων μας και στην ανάλογη προώθησή τους στα διεθνή φόρα αφού θα είμαστε ένας υπολογίσιμος ενεργειακός παρονομαστής. Με δύο λόγια μπαίνοντας στο ενεργειακό παιχνίδι να αλλάξουμε συνολικά το «παιχνίδι» και τον ρόλο ημών ως «παίκτη» στα διεθνή πράγματα. Άλλωστε η ενέργεια είναι πλέον το επίκεντρο των εξελίξεων και το βασικό ζητούμενο όλων.
...Πόσο μάλλον που...
...Πόσο μάλλον που τα γεγονότα τόσο στο Ιράκ όσο και στην Ουκρανία, που είναι και στην πόρτα μας ανέδειξαν, με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τις συνέπειες της ενεργειακής εξάρτησης για τον σημερινό κόσμο και τη «δύναμη» που διαθέτουν αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να «κλείνουν τη βάνα», όποτε το επιθυμούν, όποτε θεωρούν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους ή όποτε απλά θέλουν να εκβιάσουν καταστάσεις υπέρ τους.
Ας μην ξεχνάμε τη Ρωσία και τον πρόσφατο χειρισμό της «Γκάζπρομ» λόγω Ουκρανίας, πατώντας έτσι την Ουκρανία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη εκεί που... πονάει.
Με την έννοια αυτή και η επίσκεψη προ ημερών του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν στην Ελλάδα, που έχει να κάνει και με τη διέλευση του αγωγού «ΤΑΠ» από την Ελλάδα, είχε σαφώς την ιδιαίτερη σημασία της καθώς και η συγκεκριμένη εξέλιξη συμβάλλει στην ενεργειακή... αναβάθμιση της χώρας.
Την Τρίτη που πέρασε λοιπόν, μπήκαμε στο παιχνίδι.
Ο υπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης, έδωσε στη δημοσιότητα, με μεγάλη δημοσιότητα και μάλιστα από το Λονδίνο, τον χάρτη για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη, τα οποία είναι υπό παραχώρηση για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Και όπως ανέφερε, η συγκεκριμένη ήταν μία «ιστορική ημέρα» για τη χώρα, καθώς μετά από συνεχή προσπάθεια τεσσάρων ετών, τέθηκαν τα θεμέλια για τη νέα αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας που στηρίζεται στους εθνικούς ορυκτούς πόρους και ιδιαίτερα στους υδρογονάνθρακες.
Μέσω του διαγωνισμού, που θα ακολουθήσει, οι είκοσι θαλάσσιες περιοχές («οικόπεδα») θα παραχωρηθούν για έρευνες στους επενδυτές, που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον.
Έτσι για την ιστορία να υπενθυμίσουμε ότι οι πρώτες έρευνες για υγρούς υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα έγιναν το 1860 έναν χρόνο μετά από εκείνες που πραγματοποιήθηκαν στις ΗΠΑ. (Όλες οι... μεγάλες δυνάμεις, μαζί ξεκίνησαν!). Βέβαια η εξέλιξη ήταν εντελώς διαφορετική, όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε. Πάντως και εκείνες οι πρώτες έρευνες στην Ελλάδα, στο Ιόνιο επικεντρώθηκαν και μάλιστα κοντά στη Ζάκυνθο, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ενώ κάποιες έρευνες έγιναν και τη δεκαετία του ΄60. Συνολικά έχουν διανοιχτεί περισσότερες από διακόσιες πετρελαιοπηγές, με πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα στην περίπτωση του Πρίνου. Η παραγωγή της συγκεκριμένης πετρελαιοπηγής –η οποία είναι δαπανηρή, αφού οι πηγές της φτάνουν σε βάθος 3.000 μέτρων– έφτασε στο ζενίθ της κατά τα τέλη του ’80, ενώ σήμερα ανέρχεται σε λιγότερο από 2.000 βαρέλια τη μέρα που καλύπτουν λιγότερο από το 1% των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
Ωστόσο από το 1997 και μετά το θέμα είχε μπει στον «πάγο».
Βεβαίως να μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε και την... άδεια της Τουρκίας!
...Και όταν μιλάμε για υδρογονάνθρακες πρέπει να παίρνουμε την άδεια της «φίλης χώρας»... Να μην ξεχνάμε την ιστορία με την ΑΟΖ-η Κύπρος τόλμησε και το «καθάρισε» το παιχνίδι με τη δική της ΑΟΖ αψηφώντας τις τουρκικές αντιδράσεις, ενώ εμείς φοβόμαστε μην μας κάνουν... «νταντά».
Παρά τις αντιδράσεις η Κύπρος προχώρησε και διαμόρφωσε ένα πλαίσιο ικανό να στηρίξει τις έρευνες υδρογονανθράκων που ακολούθησαν.
Εμείς δεν τολμάμε, να πλησιάσουμε ακόμη προς τα εκεί γιατί κάνει «τζιζ».
Εν πάση περιπτώσει, τα «οικόπεδα γωνία» που παρουσιάστηκαν την Τρίτη, προσέλκυσαν το ενδιαφέρον με το «καλημέρα σας».
Στην παρουσίαση της Τρίτης, συμμετείχαν άνω των 180 στελέχη πετρελαϊκών εταιριών, τραπεζικών ιδρυμάτων, εταιριών παροχής συμβούλων που εκπροσώπησαν πάνω από 40 εταιρείες. Γεγονός που προφανώς καταδεικνύει ότι «ξερογλείφονται» για τα ελληνικά «οικόπεδα».
«Πετρέλαια υπάρχουν» στην Ελλάδα.
Αλλά μέχρι το «πετρέλαια υπάρχουν» να γίνει «λεφτά υπάρχουν» για να ξελασπώσουμε κιόλας, η απόσταση είναι μεγάλη. Να δούμε σε πόσο χρόνο και «πώς» θα τη διανύσουμε.
