Αποτρεπτική ισχύς, αντί εφάπαξ σε συνταξιούχους

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αγαπητή «Ελευθερία»,
Όταν ένας πιλότος της τοπικής 110 Πτέρυγα Μάχης απογειώνεται για να αναχαιτίσει ένα τούρκικο μαχητικό αεροπλάνο, που παραβιάζει τον εθνικό μας εναέριο χώρο, ο σκοπός του είναι να «λοκάρει» το μαχητικό αεροπλάνο του αντίπαλου πιλότου, μόλις το

πλησιάσει, σε όσο δυνατόν λιγότερα δευτερόλεπτα γίνεται. Για να το κατορθώσει χρησιμοποιεί τα γρήγορα αντανακλαστικά του, προβλέπει τις κινήσεις του αντιπάλου του και εκμεταλλεύεται τα λάθη του. Μόλις επιτυγχάνεται το «λοκάρισμα», ο αντίπαλος Τούρκος πιλότος και το μαχητικό του αεροπλάνο μπορούν να καταρριφθούν κατά βούληση, με το πάτημα ενός κουμπιού.
Η ερώτησή μου που βασίζεται αποκλειστικά στην κοινή λογική είναι απλή. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας δικός μας Πρωθυπουργός, τέως ή νυν, «λόκαρε», μεταφορικά μιλώντας, έναν Τούρκο Πρωθυπουργό ή Πρόεδρο, που παραβίαζε και συνεχίζει να παραβιάζει καθημερινά την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας; Ποτέ. Άρα όσο έμπειροι και ικανοί είναι οι πιλότοι της Πολεμικής μας Αεροπορίας, άλλο τόσο ανίκανοι και υποτακτικοί φάνηκαν απέναντι στους Τούρκους συναδέλφους τους οι εκάστοτε Πρωθυπουργοί της Ελλάδας μας, μη εξαιρουμένου του νυν Πρωθυπουργού, με κοινό τους χαρακτηριστικό την αδιανόητη χρονοκαθυστέρηση στο «modus operandi» τους, που δυστυχώς ακόμη υπαγορεύεται από την υποχωρητικότητά τους και την τελείως αναποτελεσματική στρατηγική του κατευνασμού της Τουρκίας. Θα έπρεπε ήδη να έχουν διακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ ανατολικά και νότια της Ελλάδας μας. Όπως επίσης και την ΑΟΖ μας με την Κύπρο, Αίγυπτο, Λιβύη και Αλβανία. Επίσης θα έπρεπε ήδη να έχουν επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS).
Άπειρα τα παραδείγματα για τα αντανακλαστικά των εσαεί κατώτερων των περιστάσεων πολιτικών μας ηγετών, που δεν λειτούργησαν. Κύπρος, Ίμια, η μετονομασία της FYROM σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, οι γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ από την Τουρκία, η παράνομη αλλά ήδη υπογραφείσα ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης και η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Δυστυχώς πάντα υπήρχε και ακόμη υπάρχει ένα τεράστιο κενό αποτελεσματικής πολιτικής ηγεσίας, που δεν προστατεύει σαν κόρη οφθαλμού την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να πεισθούν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας για να μας συμπαρασταθούν στρατιωτικά. Θα ήταν μια θαυμάσια σηματοδότηση συμμαχικής στρατιωτικής ισχύος, αν για παράδειγμα προσγειωνόταν για ολιγοήμερη παραμονή, καμιά εκατοστή εξοπλισμένα μαχητικά αεροπλάνα Ευρωπαίων συμμάχων, σε διάφορα αεροδρόμια της Ελλάδας μας, και επίσης αν αναπτυσσόταν ταυτόχρονα στο Αιγαίο καμιά εικοσαριά πυραυλάκατοι και φρεγάτες. Ένας τέτοιος συμβολισμός συμμαχικής στρατιωτικής ισχύος δεν θα περνούσε απαρατήρητος από την Τουρκία, που θα την έκανε να ξανασκεφτόταν σοβαρά τις επόμενες επιθετικές κινήσεις της εναντίον της χώρας μας.
Προσωπικά πιστεύω πως ήρθε ο καιρός για τους πολιτικούς μας ηγέτες να αφιππεύσουν από το ανούσιο επικοινωνιακό καλάμι του «cool» φαίνεσθαι, πριν χάσουμε τη Θράκη, μερικά από τα κοντινά νησιά μας με τις ακτές της Τουρκίας, ειδικά το Καστελλόριζο, και το μισό Αιγαίο. Ο πόλεμος με την Τουρκία, κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι προ των πυλών και ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί είναι μια πανίσχυρη ελληνική αποτρεπτική στρατιωτική δύναμη, εξοπλισμένη με καινούρια αμυντικά οπλικά συστήματα αιχμής, αγορασμένα από τα δισεκατομμύρια που σπαταλούνται κάθε χρόνο στα ψηφοθηρικά εφάπαξ των νεοσυνταξιούχων και φυσικά επανδρωμένη με καλά εκπαιδευμένους οπλίτες υποχρεωτικής διετούς θητείας. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Αν και όταν μας επιτεθεί η Τουρκία, θα επιτεθεί ταυτόχρονα και στην Κύπρο. Ο διαχρονικός στρουθοκαμηλισμός μας και των Κύπριων αδελφών μας, απέναντι στην αιώνια εχθρό μας Τουρκία, πρέπει να τελειώσει. Χθες κιόλας. Μας το επιβάλει το πατριωτικό μας καθήκον.
Κλείνοντας, είναι ιστορικά δεδομένο πως ο Ελληνικός λαός δεν πτοείται από τις τουρκικές απειλές. Να όμως που ο άκρα επικίνδυνος για τη χώρα μας αυταρχικός «σουλτάνος» Ερντογάν, ότι λέει όχι μόνο το εννοεί, αλλά το κάνει κιόλας. Για αυτό, λοιπόν, όταν οι πολιτικοί μας ηγέτες θέτουν τις κόκκινες γραμμές τους στην Τουρκία, όχι μόνο πρέπει να το εννοούν αλλά και να το κάνουν πράξη, όταν αυτές παραβιάζονται, για να έχουν τον σεβασμό της. Δυστυχώς για εμάς, η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την υποχωρητικότητά μας, θα εξακολουθεί να διαμορφώνει τη δική της πραγματικότητα, της «γαλάζιας πατρίδας» όπως την κατονομάζει, με ό,τι κακό αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας.
Αχιλλέας Λυγγέρας, Νέα Υόρκη