Διαβάζοντας το άρθρο του κ. Νίκου Αθ. Παπαθεοδώρου για το «Λύκειο Λάρισας» υπομειδιώ και θυμάμαι:
Χρόνια πολλά πριν, 1958-’59, μαθητής τότε κι εγώ στο Λύκειο με δωρεάν φοίτηση χάρη του φιλολόγου καθηγητή και ελληνιστή Κώστα Μεταφτσή.
Εκ παραδρομής, πιστεύω, δεν μνημονεύτηκε με τα ονόματα των φιλολόγων.
Ως καθηγητής προσέφερε υπηρεσία στο Λύκειο Μπόκαρη πέραν της εικοσαετίας.
Υψικάρινος δρυς πνευματική, φάρος αείφωτος, δάδα διδασκαλική, δίδαξε και φώτισε μαθητές και μαθήτριες στο Α’ Γυμνάσιο Λάρισας, στο Γυμνάσιο Θηλέων Λάρισας, στο Λύκειο Λάρισας.
Υποκλίνομαι στη μνήμη των αείμνηστων καθηγητών Ταξιλτάρη Νικ. και Κωνσταντίνου Δήμητρας.
Μνημονεύω τον Κώστα Μεταφτσή, ιδιαίτερα για τη διδακτική του ικανότητα, τον αυστηρό χαρακτήρα του, αλλά και για την «χείρα του την δεξιά» με την οποία μας τιμωρούσε αλλά και μας χάιδευε!
Ήταν εσωστρεφής, λιτός, όμως πάντοτε άριστα προετοιμασμένος ως την τελευταία ώρα της διδασκαλίας του.
Άφατη η ευγνωμοσύνη μου, καθ’ ότι ως θείος μου υπήρξε ο ηθικός και πνευματικός μου προστάτης στα δύσκολα εφηβικά, μαθητικά μου χρόνια.
Ο Κώστας Μεταφτσής έζησε στη Λάρισα και αναγνωρίστηκε ως διαπρεπής δάσκαλος από την τοπική κοινωνία και τιμήθηκε από τον Δήμο Λαρισαίων. Η Κοινότητα Αμπελακίων (Δήμος Τεμπών) τον αγνόησε.
Τον θυμούμαστε, δεν τον ξεχνούμε, όλοι όσοι τον ζήσαμε στην τάξη. Εκεί που μας δίδαξε και μας «άνοιξε τα μάτια».
Και βέβαια, δεν ξεχάστηκε!
Μνημονεύεται! Δεν παραλείπεται.
Δημ. Αθ. Μαργκάς
Συν/χος Δάσκαλος
