Την εμπειρία μας όμως την πληρώσαμε ακριβά. Πάσχα στην "κατ' οίκον εκκλησία" και το "Χριστός Ανέστη" στις βεράντες με αναμμένες λαμπάδες το ψάλαμε. Αρνί δεν ψήσαμε, ούτε φάγαμε με αγαπημένα μας πρόσωπα και στερηθήκαμε τις αγκαλιές των εγγονών μας. Από μακριά και μόνο με το Skype. Αυτό όμως είναι "λουλούδι χωρίς το άρωμά του"! Σχολεία κλειστά, εκκλησίες κλειστές όπως και όλα τα καταστήματα, ανεργία και το χειρότερο, θάνατος συνανθρώπων μας!
Διαπιστώσαμε όμως ότι μπορούμε να ζήσουμε συντροφιά και με τον φόβο! Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία ίσως να έκαναν και "ταμείο ζωής".
Θαυμάσαμε τους γιατρούς μας εδώ και στην οικουμένη, χαρήκαμε τους συνεργάτες μας και τα "πρότυπα" ζωής που τόσο έχουν ανάγκη τα νιάτα. Είδαμε, επιτέλους, πως υπάρχει και η Ελλάδα του "Παύλου και του Πλάτωνα", της "Πνύκας" και της "Αγια-Σοφιάς". Αυτή η Ελλάδα μπορεί να γίνει σκοπός ΠΑΙΔΕΙΑΣ για το Υπουργείο Παιδείας. Θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά του στον ελληνισμό και την Ορθοδοξία! Χειροκροτήσαμε αυτούς που έθεσαν ως πρώτη αξία τη ζωή και πήραν τα μέτρα για την προφύλαξή της.
Με τη χαλάρωση όμως των μέτρων πρόληψης και την απομάκρυνση του φόβου του θανάτου ήρθαμε πάλι στην "κανονικότητα", την παραβατικότητα!
Πλατείες, μπαρ και καφετέριες γεμάτες από νιάτα που εκεί έβρισκαν καταφύγιο εκτόνωσης. Πάλι είδαμε φωτιές στις γειτονιές, αυτοκίνητα να καίγονται, καταστήματα να λεηλατούνται και τζαμαρίες να σπάζουν.
Πάλι στα "κανάλια" τσακωμοί συντηρητικών και προοδευτικών, με τους τελευταίους να ενοχλούνται με το "κεφάλαιο" όταν αυτό δεν βρίσκεται στις δικές τους τσέπες!
Είδαμε όμως πως ο λαός με τις δημοσκοπήσεις, στηρίζει σοβαρούς πολιτικούς και όχι εραστές πολιτικάντηδες. Συντήρηση και πρόοδος είναι δύο μεγάλες πολιτικές αρετές της πολιτικής επιστήμης.
Η πρόοδος σήμερα γίνεται παράδοση του αύριο. Συνυπάρχουν. Πώς να γίνει ανακαίνιση σπιτιού, αν δεν προϋπάρξει σπίτι;
"Κανείς ας μην αναθεματίζει τη συντηρητικότητα, κανείς ας μην περιφρονεί την προοδευτικότητα. Για το έθνος και τα δύο είναι απαραίτητα. Κάθε στιγμή να κοιτάζει πίσω που όλα τα περασμένα δικά του είναι και προς τα εμπρός στα μελλούμενα, που και αυτά δικά του θα 'ναι... Τη λυγερή ισορροπία το έθνος πρέπει να τη βρει και τότε θα ζήσει στα γεμάτα ζωή πλούσια και ακέραια". "Ιων. Δραγούμης".
Σοφές κουβέντες μέσα από την πνευματική "κιβωτό" του έθνους. Η ισορροπία είναι πρόοδος, ευτυχία! Και τα πουλιά με τα δυο τους φτερά μπορούν και ισορροπούν. Με το ένα όχι. Χρυσή παρακαταθήκη!
Αυτή η ομόνοια λαού και εξουσίας και η νέα σχέση εμπιστοσύνης πολιτείας και πολίτη, ας γίνει αρχή για νέες κατακτήσεις.
Σήμερα ιδιαίτερα κρίνεται αυτή απαραίτητη, αφού τα οικονομικά προβλήματα λόγω κορονοϊού στο άμεσο μέλλον θα είναι πολλά. Η γενιά που έζησε μνημόνια, φαίνεται πως θα πληρώσει και πάλι το "μάρμαρο". Μακάρι να μην είναι ακριβό!
Η χώρα μας δεν είναι η μόνη. Η ευρωπαϊκή οικογένεια θα δείξει την αλληλεγγύη της κι εμείς ως λαός ας μάθουμε πως ευτυχία είναι να ζεις με ό,τι έχεις!
Η Ελλάδα του πνεύματος διδάσκει και σήμερα. Τζάμπα, όπως πάντοτε. Είναι οικουμενικός δάσκαλος με τα σοφά μέτρα πρόληψης που πήρε στον πόλεμο κατά του κορονοϊού, που την κάνουν και πάλι αξιόπιστη, αφού στο αξιακό της σύστημα στην πρώτη θέση έθεσε την αξία της ζωής!
Αυτή ενέπνευσε ειδικούς και πολιτικούς, μόνιασε τον λαό, έγινε σύνθημα σωτηρίας και στήριγμα ψυχής.
Μια "αξία" μέσα από την πνευματική "κιβωτό" της Ελληνορθόδοξης γραμματείας.
Η αξία της ΖΩΗΣ είναι ανεκτίμητη. Είναι θεία πνοή, δώρο του Δημιουργού στον άνθρωπο.
Αυτή η πίστη μας στην αξία της ζωής θα δώσει και την ελπίδα της σωτηρίας μας.
Τον δρόμο θα τον βρούμε... είναι ο δρόμος της πνευματικής μας ανακαίνισης! Που μονιάζει και δεν διχάζει τον κόσμο και οδηγεί στην αντίπερα όχθη, της αγάπης και της εμπιστοσύνης. Της σύνεσης και της συνεργασίας.
Καιρός να το προσπαθήσουμε.
Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο
