άλλο ως προς αυτό, αφού άλλα πράγματα υπάρχουν και φαίνονται σύμφωνα με την άποψη του ενός και άλλα σύμφωνα με την άποψη του άλλου…». Ακριβώς αυτή η θέση του αρχηγέτη της σοφιστικής, ότι δηλαδή κάθε γνώμη λογίζεται εξίσου αληθινή με οποιαδήποτε άλλη, χαρακτηρίζει τον πλουραλισμό – όπως βαπτίστηκε η διαφωνία – των απόψεων των υπουργών οικονομικών στο τελευταίο Eurogroup που σκοπό είχε τη λήψη μέτρων στήριξης της οικονομίας των πληττομένων εκ του γνωστού ιού χωρών. Οι γνώμες, «οι αλήθειες» πολλές, η συναίνεση –η κοινή απόφαση καμία.
Δεν ήμουν ποτέ ευρωσκεπτικιστής. Τουναντίον! Προσωπική μου θέση είναι ότι η ευρωπαϊκή ένωση είναι από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγχειρήματα, όχι ένα απλό εγχείρημα αγοράς. Όμως τελευταία δεν αναγνωρίζω ούτε θέσεις, ούτε ρόλους.
Εκ των βασικών στόχων της ευρωπαϊκής ένωσης, όπως εύγλωττα καταγράφεται σε ιστοσελίδα-δημιούργημα αυτής (www.europa.eu), είναι να εγγυάται την ελευθερία και την ασφάλεια χωρίς την ύπαρξη εσωτερικών συνόρων καθώς επίσης να προάγει τη βιώσιμη ανάπτυξη με βάση την ισόρροπη οικονομική μεγέθυνση. Για την Ένωση αξίες όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι αναφαίρετες και αδιαπραγμάτευτες. Οι στόχοι αυτοί καθορίστηκαν με τη συνθήκη της Λισαβόνας και πλαισιώνουν τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Μη λησμονήσω να αναφέρω δε, ότι η Ε.Ε. τιμήθηκε το 2012 με την απόκτηση του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης.
Και κάπου εδώ εκφράζω τον μεγάλο μου προβληματισμό. Επιδιώκοντας την ατέρμονη προσφορά μέσω της άσκησης του λειτουργήματος του εκπαιδευτικού, ως οφείλει ο γράφων, παρακινεί τους μαθητές αυτού να μελετούν εφημερίδες, να ενημερώνονται, να προβληματίζονται, να συζητούν, να διαμορφώνουν πολιτική και όχι κομματική ταυτότητα. Πώς θα αντιμετωπίσει λοιπόν τον ελπιδοφόρο νέο που αρτιωμένος τεχνολογικά δύναται να ενημερωθεί σε δευτερόλεπτα; Που μελετά μεν την προγραφείσα στοχοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει ότι στον βορρά της χώρας του, ο Βαλκανικός διάδρομος σταματά για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κατ’ εντολήν ενδεχομένως των «πολιτισμένων» Βορειοευρωπαίων; Που παρατηρεί την «κροτοποιούσα» σιγή ιχθύος των καθ’ ύλην αρμοδίων της Ένωσης ενόσω οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας με αυτοθυσία διαφυλάττουν τόσο τα χερσαία όσο και τα θαλάσσια σύνορα της χώρας; Που μαθαίνει για την εκ των προαναφερθεισών χωρών άρνηση της εκδόσεως ευρωομολόγου για την αντιμετώπιση των δυσμενών συνθηκών που προκλήθηκαν από τα αναγκαία μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό; Που θυμάται - γιατί βίωσε ενδεχομένως βάναυσα – τι προκάλεσαν στην ελληνική κοινωνία τα επιβαλλόμενα δεκαετή μέτρα της κρίσης, μη λησμονώντας βέβαια τι ακόμα θα προκαλέσουν; Πώς λοιπόν ο διδάσκων θα κληθεί να του παρουσιάσει τα θετικά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος;
Η ιδεολογική διαμάχη βόρειας και νότιας Ευρώπης δημιουργεί μια ένωση δύο ταχυτήτων. Για ποια ευρωπαϊκή οικονομική ενίσχυση, για ποια κοινωνική και εδαφική συνοχή, για ποια αλληλεγγύη και συναδέλφωση να διδάξει ο εκπαιδευτικός; Και «πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;» Και συμπληρώνοντας τον στίχο… γιατί να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;
Το όνομα της Ευρώπης εντοπίζεται στην ελληνική μυθολογία. Ήταν η απαχθείσα από τον Δία μητέρα του Μίνωα και του Σαρπηδόνα. Έχουσα αρχαιοελληνικές ρίζες η σημερινή Ευρώπη τολμά να προδίδει τις θεμελιώδεις αρχές του ελληνικού πολιτισμού. Αρχικά το ιδανικό της ταύτισης λόγων και έργων. Οι καταγεγραμμένες στο διαδίκτυο στοχοθεσίες είναι υπέροχες – η πραγματικότητα άρδην διαφορετική. Μα κυρίως προδίδει το κυρίαρχο ηθικό δίδαγμα του πολιτισμού μας: Ότι την ευθύνη για τη διαμόρφωση του μέλλοντός μας την έχουμε εμείς οι ίδιοι! Οφείλουμε, διδάσκει η φιλοσοφία, να φερόμαστε με γνώμονα τη λογική και με την ταυτόχρονη επιλογή της μεσότητας αποφεύγοντας την υπερβολή και την έλλειψη σε πράξεις και συναισθήματα. Η επιδίωξη όμως του υπέρμετρου κέρδους και οι παράλογες απαιτήσεις του βορρά κάθε άλλο παρά επιτρέπουν στους πολίτες του νότου να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Αν σε αυτά προστεθεί και η αναμασώμενη αβελτηρία περί τεμπέληδων που τους αξίζουν τόσα δεινά, τότε δημιουργείται κλίμα εκρηκτικό!
Μόνο όταν η Ε.Ε. θα προσηλωθεί στον στόχο της διαφάνειας και της δημοκρατικότητας των θεσμικών της οργάνων, προωθώντας παράλληλα την ασφάλεια, την ευημερία, τις θεμελιώδεις ελευθερίες και το κράτος δικαίου σε διεθνές επίπεδο, θα αποκτήσει ουσιαστική αξία και σημασία μέσω της ανάδειξης της υπέρτατης των αξιών, της αλληλεγγύης.
Από τον Αναστάσιο Δασταυρίδη, φιλόλογο
