σκεφθώ γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά, και όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η απάντηση είναι δύσκολη. Δυστυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε, για πρώτη φορά ίσως, έναν δυσκολονίκητο, επικίνδυνο και αόρατο εχθρό. Από πού και γιατί μας προέκυψε; Είναι άραγε κατάρα Θεού; Προφανώς όχι. Γιατί ο Θεός είναι ελευθερία και αγάπη. Και ο άνθρωπος όμως είναι ελευθερία, γι’ αυτό και η ελευθερία του θα πρέπει να συντονίζεται αρμονικότατα με αυτή που υπογραμμίζει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή: «Ο Χριστός μάς απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι. Παραμένετε λοιπόν σταθεροί στην ελευθερία και μην ξαναμπαίνετε κάτω από τον ζυγό της δουλείας». Ο Χριστός ταπείνωσε τον εαυτό Του και από ευσπλαχνία υψώθηκε στον Σταυρό για να ανυψώσει τον άνθρωπο και «ηγέρθη δια την δικαίωσιν ημών». Άρα ο σκοπός της Ανάστασής Του ήταν η σωτηρία του ανθρώπου και όχι η καταστροφή του. Κατά συνέπεια την απόλυτη ευθύνη έχει ο άνθρωπος, ο οποίος αλλοτριώθηκε. Η αλλοτρίωση είναι φαινόμενο εκείνων που έχουν χάσει τον πνευματικό τους προσανατολισμό και προσπαθούν μέσα από τον «τύπο» μίας στάσεώς τους μπροστά στα γεγονότα της Θείας Οικονομίας να δώσουν νόημα, αξία και περιεχόμενο στη ζωή τους. Η ζωή τους ξέπεσε σε σάρκα, με γλοιώδη στόματα, κατήντησαν υποκριτικά και μηδενικά πλάσματα, έγιναν άπληστοι, ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος και τη συγκέντρωση χρημάτων και προς επίτευξη αυτών μολύνουν το περιβάλλον και επιδίδονται στον βιασμό της φύσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ασθένειες, θάνατοι, σκοτωμοί). Παρακολουθούμε όλοι άναυδοι από τα Μ.Μ.Ε. αυτό που συμβαίνει σήμερα. Η Πολιτεία προσπαθεί να ενισχύσει όσους πλήττονται και δη τις αδύναμες οικονομικά ομάδες, δηλαδή τους απόρους, τους ανέργους και αυτούς που έχασαν τις δουλειές τους όχι από δική τους υπαιτιότητα. Δυστυχώς όμως, εδώ έρχεται η απληστία πλείστων όσων «καρχαριών», που -ενεργώντας ως καιροσκόποι και μαυραγορίτες- προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την κρίση και να πλουτίσουν. Ευτυχώς βέβαια υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις τόσο από άτομα όσο και από φορείς που φροντίζουν για τον φτωχό, τον άνεργο και τον άστεγο. Ύστερα λέμε ότι είμαστε πολιτισμένοι. Αλλά ο «πολιτισμός» δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, πολλές φορές την επικυρώνει. Συνεπώς, την αποκλειστική ευθύνη για την ύπαρξη του αόρατου εχθρού τη φέρει ο ίδιος άνθρωπος. Για να τον νικήσουμε, όπως οι ειδικοί ιατροί συμβουλεύουν, πρέπει να παραμείνουμε στο σπίτι μας. Παραμένοντας στο σπίτι μας δεν είμαστε δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι, όπως λέει ο ποιητής, ούτε απλά περιμένουμε να γίνει ένα θαύμα, αλλά έτσι θα πολεμήσουμε τον αόρατο και επικίνδυνο εχθρό. Θα βγούμε όλοι λαβωμένοι οικονομικά ή σωματικά. Φτάνει όμως η λαβωματιά να είναι μικρή και ιάσιμη από όλες τις απόψεις. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να είμαστε χωρίς χρήμα, παρά χωρίς ψυχή.
Από τον Γρηγόριο Δασταυρίδη, δικηγόρο επί τιμή
