Και αυτό το λέμε, γιατί διαχρονικά μας έχει συνηθίσει σε ρητορικές του άσπρου-μαύρου που εξυπηρετούν πρόσκαιρα μικροκομματικά συμφέροντα και όχι τον σκοπό για τον οποίο της έχει τάξει η ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Αυτό το διακρίνουμαι ακόμα και σε περιπτώσεις οι οποίες οφθαλμοφανώς εμπεριέχουν στοιχεία προώθησης του γενικότερου καλού.
Νομίζω ότι προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινείται ο αντιπολιτευτικός λόγος. Για να έχει φιλολαϊκή αξία, η οποία παράγεται μέσα από τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού διαλόγου, ο οποίος θα έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και μόνο αυτόν. Και αυτό θα γίνεται περισσότερο έκδηλο με την κατάθεση νομοσχεδίων και προτάσεων που θα πείθουν το εθνικό κοινοβούλιο για την αναγνώριση της αξίας τους. Που θα οδηγεί μέσα από τη συνεννόηση στη νομοθέτησή τους.
Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Και σε αυτό ευθύνη φέρει όχι μόνον η αντιπολίτευση, αλλά και η συμπολίτευση η οποία κάνοντας χρήση του πλειοψηφικού κανόνος απορρίπτει ακόμα και οφθαλμοφανώς χρήσιμες προτάσεις. Γιατί δεν θέλει να πρωταγωνιστεί η αντιπολίτευση σε πολιτικές που μπορούν να αλλάξουν τον χαρακτήρα της κοινωνίας.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, μια τέτοια κοινοβουλευτική πρακτική δεν είναι δυνατόν να γίνει δημιουργός προοδευτικών εξελίξεων. Γιατί λείπει η συνισταμένη. Η σύνθεση, η οποία αποτελεί φυσικό νόμο που καταδεικνύει ότι μόνο με αυτήν μπορούμε να πάμε μπροστά. Με τη συνεννόηση, που οδηγεί στην εθνική σύμπνοια. Τη δημιουργό των μεγάλων κοινωνικών και εθνικών επιτυχιών.
Αυτήν την εθνική συνοχή, αν καλλιεργούσαμε ως διαχρονική πολιτική αξία, δεν θα φθάναμε στην εποχή της κρίσης. Τη γεννήτρα των ανέργων και των πεινασμένων, της φυγής των νέων μας στην ξενιτιά. Τη χαρακτηρισμένη από τους λαϊκούς μας στιχουργούς ως καταραμένη. Και το σημαντικότερο δεν θα οξύναμε ακόμα περισσότερο το δημογραφικό μας πρόβλημα. Που δημιουργεί μια από τις σοβαρότερες αιτίες της πληθυσμιακής μας συρρίκνωσης, που μαζί με την υπογεννητικότητα και τις όλο και αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές αυξάνουν τον κίνδυνο της φυλετικής και εθνολογικής μας υποστάσεως.
Γι’ αυτό λοιπόν κύριοι της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης ενώστε τον πολιτικό σας λόγο μπροστά στους επερχόμενους κινδύνους, που απειλούν το γένος και φανείτε δυνατοί και αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση αυτών.
Αυτό αποτελεί εθνική και πατριωτική επιταγή που εκφράζει την κραυγή αγωνίας της πατρίδας και τον διαρκή φόβο του λαού μας για τον διαιρεμένο πολιτικό λόγο, που δεν οδηγεί στη στοίχιση των πολιτικών μας πίσω από ενωτικές πρακτικές, εθνικά και κοινωνικά σωτήριες.
Στην κορυφή των ενωτικών δράσεων θα πρέπει να βρίσκεται το οξύτατο πρόβλημα της υπογεννητικότητας με την ουσιαστική ενημέρωση και τη θέσπιση σοβαρών κινήτρων, τα οποία είναι δυνατόν να οδηγήσουν ακόμα και στην καθολική πολυτεκνία του λαού μας, που πρέπει να αποτελεί και τον εθνικό μας στόχο.
Έτσι θα σωθεί η πατρίδα και το γένος των Ελλήνων: με τη σύνθεση του κυβερνητικού και αντιπολιτευτικού λόγου για να γίνουμε πιο δυνατοί και αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση των ζωτικών προβλημάτων του τόπου μας.
Ας το επιχειρήσουμε λοιπόν.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
