1. Εάν δεν πιστεύεις στην πέραν του τάφου ζωή, τι τις θέλεις τις ευχές της Εκκλησίας για την αιώνια ανάπαυση των ψυχών, που για σένα δεν υπάρχει;
2. Εάν όμως πιστεύεις λίγο, γιατί δεν πειθαρχείς στις διδαχές του Ευαγγελίου και των Αγίων και τοποθετείς δαιμονικά τον εαυτό σου -πάνω από την Εκκλησία, που είναι το μυστικό σώμα του Χριστού και η Κιβωτός της Σωτηρίας;
3. Γιατί κατηγορείς την Εκκλησία για δήθεν χρήση βίας, εφόσον άνθρωποι άθεοι εν κόσμω οδήγησαν εκατομμύρια Χριστιανούς βίαια στον μαρτυρικό θάνατο;
4. Η νεκρώσιμη ακολουθία, που είναι βασικά έργο του ιερού Δαμασκηνού, δεν περιλαμβάνει στοιχεία επίδειξης, αλλά διδάσκει τη ματαιότητα όλων των εγκοσμίων, ενώ ταυτόχρονα παρηγορεί τις καρδιές των πιστών.
5. Ο Χριστός, μετά τον θάνατό του επάνω στον Σταυρό για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, ετάφη. Πας δε λόγος και πάσα πράξις του Σωτήρος, κατά τον Μ. Βασίλειο, κανών έστιν ημίν ευσεβείας και αρετής". Για τούτο και οι Χριστιανοί θάπτουν ευλαβώς τους νεκρούς και επιτελούν τα μνημόσυνα, που δίνουν κάποια «ώνησιν» (ανάπαυση ή ανύψωση) στις ψυχές των νεκρών.
6. Ο Χριστός δίδαξε διά πολλών την ταφή των νεκρών και ιδιαίτερα, όταν επαίνεσε τη μετανιωμένη γυναίκα, που άλειψε τα πόδια του με μύρα, λέγοντας ότι «εις την ημέραν του ενταφιασμού μου εποίησε τούτο» (Ιωάν. 12,7). Μη λοιπόν διαστρεβλώνεις τα πράγματα και στο σημείο αυτό.
7. Τα λείψανα των Αγίων φυλάσσονται, από τους πιστούς, σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό επάνω στη γη, γιατί έγιναν στη ζωή τους φορείς της χάρης του Θεού, που παραμένει σ' αυτά και μετά την κοίμησή τους. Για τούτο επιτελούνται από αυτά πολλές φορές θαύματα. Δεν είναι για τούτο σωστό για κανέναν λόγο να καίγονται και να εξαφανίζονται.
8. Όλα τα σώματα των πιστών είναι δώρο από Θεό πολύτιμο. Και κατά την Αγία Γραφή, πρέπει ο καθένας να διδάξει τον Θεό, όχι μονάχα «εν πνεύματι», αλλά και «εν σώματι», όχι μονάχα στη ζωή αυτή, αλλά και στην ατέρμονη αιωνιότητα, γιατί θα αναστηθούν τα σώματα κατά τη 2α παρουσία του Κυρίου, για να συναπολαμβάνουν τη δόξα του ουρανού μαζί με τις ψυχές, ως όργανα της διάπραξης του αγαθού και φορείς της θείας χάρης.
Ύστερα από τα πιο πάνω, θα έλεγα φίλε Γ. Κολλημένε, «σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Πρ. 26,14).
Μετά τιμής
Αχιλλέας Πιτσίλκας
