Όλοι οι πιστοί Χριστιανοί, αντίθετα, τιμούν τον Σταυρό, και μάλιστα κατά τρόπο ανάλογο με την πίστη και την ευλάβειά τους για τους πιο κάτω λόγους: α) Διότι αρχικά η τιμή του Σταυρού ανάγεται στον Εσταυρωμένο. Κάθε Χριστιανός που τιμά τον Σταυρό, στην πραγματικότητα τιμά τον Εσταυρωμένο και ζωή στον κόσμο χαρίσαντα. «Τον Σταυρόν τιμών», έλεγε για τούτο ό Νικήτας Δαβίδ ό Παφλαγόνας, «τον Σταυρωθέντα τιμώ». Ο Εσταυρωμένος όμως δεν ήταν απλός άνθρωπος, αλλά, κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο Θεός-Λόγος που «σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» για τη σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας. «Θεός ην εν Χριστώ», λέγει για τούτο και ό Απόστολος των Εθνών», κόσμον καταλάττων εαυτώ» (Β Κορινθίους 5,19 ). Όποιοι λοιπόν αγαπούν το Χριστό και τον προσκυνούν ως Θεάνθρωπο, τιμούν και τον Σταυρό που φανερώνει το αποκορύφωμα της θεϊκής αγάπης Του. Όσοι όμως είναι αιρετικοί ,δεν τιμούν τον Σταυρό, γιατί δεν πιστεύουν στη θεανθρώπινη φύση τού Χριστού και δεν τιμούν τον ίδιο τον Χριστό Σωτήρα, παρότι πολλοί από αυτούς, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους παραπλανητικά ως χριστιανούς δήθεν μάρτυρες του Γιαχωβά, ενώ στην πραγματικότητα είναι Εβραίοι. β) Διότι ο Σταυρός έγινε με τη θυσία του Χριστού το όργανο της σωτηρίας. Από την ώρα που χύθηκε επάνω στον Σταυρό το αίμα του Χριστού, ο Σταυρός αγιάστηκε, γιατί έγινε το όργανο της σωτηρίας όλων των πιστευόντων. Το μέχρι την εποχή εκείνη σύμβολο της κατάρας, ως όργανο των θανατικών εκτελέσεων, έγινε το μέσο ή η σκάλα που ανεβάζει στον ουρανό. «Εχθροί όντες», λέγει ο Απόστολος των Εθνών, «κατηλλάγημεν τω Θεω (Πατρί) διά του θανάτου του Υιού Αυτού» (Ρωμ. 5,10). Έτσι η κατάρα έγινε ευλογία, εφόσον ό Χριστός «ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα»(Γαλ. 3,13). Για τον λόγο αυτό όλοι οι πιστοί χρησιμοποιούν από τότε το σημείο του Σταυρού σαν κλίμακα και σαν σχοινί, που τους ανεβάζει στον ουρανό. «Ως σχοινίον χρώμενοι», έγραφε χαρακτηριστικά ό Αγιος Ιγνάτιος ό Θεοφόρος, «τω σταυρω του Χρίστου», (Έφεσ. 9,1) Μ1 αυτό το «σχοινί» πρέπει να ανεβαίνουμε προς τον ουρανό όλοι οι Χριστιανοί, κραυγάζοντας στις δύσκολες της ζωής μας στιγμές το « Σταυρέ βοήθει», εφόσον « εν τούτω τω σημείω νικώμεν», δηλαδή με το όργανο και το σύμβολο της υπέρτατης αγάπης του Χριστού. γ) Διότι ο Σταυρός δίνει δύναμη στους πιστούς να νικούν στους αγώνες τους. Ο Σταυρός του Χριστού τελικά δεν ήταν μονάχα το όργανο της σωτηρίας και το σύμβολο της υπέρτατης αγάπης και θυσίας του Χριστού, αλλά και το πανίσχυρο όπλο, που δίνει στους πιστούς χριστιανούς τη νίκη κατά των νοερών αντιπάλων τους. Το πιο πάνω άλλωστε το διαβεβαίωσε ο ίδιος ο Κύριος. «Καθώς Μωϋσής» έλεγε, «ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως ύψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ' έχη ζωήν αιώνιον «. (Ίωαν. 3,14-15). Όπως δηλαδή ο Μωϋσής ύψωσε στην έρημο το χάλκινο φίδι, που όσοι από τους Ισραηλίτες το έβλεπαν δεν επηρεάζονταν από τα θανατηφόρα δήγματα των φιδιών, κατά παρόμοιο τρόπο και όσοι από τους πιστούς κάνουν με πίστη και ευλάβεια το σημείο του Σταυρού σώζονται από τα θανατηφόρα πνευματικά δήγματα της αμαρτίας. Για τους πιο πάνω λόγους και πολλούς άλλους ακόμη που θα μπορούσαν να αναφερθούν, οι πιστοί Χριστιανοί κάνουν τα πιο κάτω: 1). Προσκυνούν τον Σταυρό του Χριστού, λέγοντας μαζί με τον υμνογράφο της Εκκλησίας ότι «τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν και την Αγίαν Σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν». 2). Σφραγίζονται με το σημείο του Σταυρού, ώστε να παίρνουν δύναμη από την ενθύμηση της σταυρικής θυσίας του Χριστού και να νικούν τις προσβολές των νοητών αντιπάλων τους. Στη σφράγιση των πιστών άλλωστε επιδίδονται, κατά την Αποκάλυψη, και οι Άγιοι Αγγελοι (Απ. 7,4). 3). Στολίζονται με τον Σταυρό, διακηρύσσοντας μαζί με τον Απόστολο Παύλο «Χριστόν Εσταυρωμένον» , «Ίουδαίοις μέν σκάνδαλον, Έλλησι δέ μωρίαν» (Α Κορινθ. 1,29). 4). Ζητούν τη βοήθεια του Σταυρού, για τη συνέχιση των αγώνων τους, λέγοντας το «Σταυρέ βοήθει», που είναι συνώνυμο με το «Χριστέ βοήθει».
Από τον Αχιλλέα Πιτσίλκα, διδάκτορα Θεολογίας
