Τα παιδιά, πρωτάκια και παλαιοί μαθητές, συρρέουν στα Διδακτήρια. Όλα έρχονται μετά τη δίμηνη διακοπή των μαθημάτων. Πολλά παιδιά είχαν την τύχη να ζήσουν ένα μήνα, σε παιδικές κατασκηνώσεις, με ειδικευμένο προσωπικό. Με διατροφή και καθαριότητα άριστη. Με ειδική διαχείριση του ελεύθερου χρόνου. Αλλά, λιγότερο τυχερά, αρκέστηκαν σε ολιγοήμερες διακοπές, με τους γονείς τους. Έμειναν στο σπίτι, με τις γνωστές γκρίνιες, αντεγκλήσεις με γονείς. Μη τούτο. Κάνε εκείνο. Διάβασε λίγο κ.ά. Και μια τρίτη κατηγορία άμοιρων παιδιών, αναγκάσθηκαν από τους γονείς, να τα στείλουν για δουλειά. «Άντε πήγαινε στο μαγαζί του θείου σου ή του φίλου μου. Έτσι κι αλλιώς κάθεσαι. Κάτι θα μάθεις και θα έχεις και το χαρτζιλίκι σου».
Τα πρωτάκια δεν είναι εκείνα που παλιότερα, όταν με το ζόρι τα έφερναν οι γονείς τους στο Σχολείο ρέκιαζαν στο κλάμα. Τώρα μαθημένα από Βρεφονηπιακούς Σταθμούς ή Νηπιαγωγεία, μπαίνουν στο Σχολείο θαρρετά και χαρούμενα. Τα παραλαμβάνουν Δασκάλες επιστήμονες. Γιατί τόσο αναχρονιστικό το Εκπαιδευτικό μας σύστημα, ώστε οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες, δεν είχαν τη δυνατότητα να βγάλουν επαρκείς Δασκάλους. Διδακτηριακές συνθήκες άθλιες. Η διαβίωση των Δασκάλων στο χωριό οικτρή. Όσο για τις οικονομικές απολαβές, για κλάματα. Επί Καραμανλή του Εθνάρχου κάναμε 20 μέρες απεργία για 100 δρχ. Αλλά εις μάτην. Γυρίσαμε κατισχυμένοι στη σαρακοφαγωμένη έδρα μας ντροπιασμένοι.
Στους γονείς των μαθητών μας, ήμασταν «Ο Δάσκαλος, με το τρύπιο παντελόνι και το λιγδιασμένο σακάκι. Όσο για τους μαθητές μας, η αρχέγονη κατάσταση. Τα Πρωτάκια με τον άβακα, το κοντύλι και το σφουγγαράκι για γόμα. Πρώτη μας δουλειά η καταπολέμηση της ψείρας. Τον χειμώνα δεν διαθέταμε καύσιμα. Κάθε παιδάκι έφερνε κι ένα ξύλο για τη σόμπα. Κατάσταση απελπιστική. Τα περισσότερα Σχολεία ήταν Μονοθέσια. Ένας Δάσκαλος για όλες τις Τάξεις. Άτακτη φοίτηση των μαθητών. Πολλά τα κρατούσαν στο σπίτι για τις γεωργικές δουλειές. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Σύγχρονα Διδακτήρια με καλοριφέρ. Αίθουσες με εξαερισμό. Μικρός αριθμός κατά τάξη. Όταν πρωτοπήγα στο Σχολείο είχα τρεις τάξεις με 75 μαθητές!!
Σήμερα οι οικογένειες φροντίζουν για την Εκπαίδευση των παιδιών τους. Όμως, συχνά υπερβάλλουν. Πέσαμε στο άλλο πρόβλημα. Οι σύγχρονοι γονείς είναι υπέρ προστατευτικοί με τα παιδιά. Η συναισθηματική τους επίδραση γίνεται φορτική για το παιδί και τα ζουζουνάκια την εκμεταλλεύονται αγρίως. Όνειρο του κάθε γονιού είναι πως το παιδί του αξίζει και πρέπει να σπουδάσει, να διακριθεί. Προσπαθούν να τα κάνουν ρομπότ. Να είναι καλοί μαθητές στο Σχολείο. Να μάθουν μία και δύο ξένες γλώσσες. Τα κορίτσια να πάνε στο μπαλέτο. Τα αγόρια στο καράτε. Να μάθουν ένα μουσικό όργανο στο Ωδείο κ.ά. Ο χρόνος όμως είναι αδήριτος και άσφαλτος στον υπολογισμό. Λογαριάσατε, για ένα παιδάκι σήμερα, πόσος χρόνος του περισσεύει για παιχνίδι και ανάκτηση των χαμένων δυνάμεών του. Γι’ αυτό και καταφεύγει όσο μπορεί στα ηλεκτρονικά του. Τι θα το κάνουμε, υπεράνθρωπο. Σίγουρα δυστυχισμένο. Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι απαιτήσεις της σύγχρονης αγοράς. Ναι αλλά οι αντοχές έχουν όρια, που δεν ξεπερνιούνται δίχως τιμωρίες της φύσης.
Έγινε αντιληπτό από όλους και έγινε ακόμα θέμα παγκοσμίου ενδιαφέροντος, η εξάρτηση που έχουν τα σημερινά παιδιά από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ολημερίς με ένα ηλεκτρονικό στο χέρι τους ή ένα τηλέφωνο, πολλαπλής χρήσης. Στο δρόμο, στο σπίτι, στις συντροφιές, ακόμα και την ώρα των μαθημάτων. Κατάντησαν απόλυτα εξαρτημένα, αφηρημένα. Ζουν σε άλλον κόσμο. Αποποιούνται το βιβλίο, το χαρτί και το μολύβι.
Είναι βέβαια γνωστόν ότι τα ηλεκτρονικά τεχνουργήματα είναι η μεγάλη ανακάλυψη του αιώνα μας. Με πολυσχιδείς, και θαυμαστές χρήσεις, για όλο το φάσμα των Επιστημών. Αλλά και για την απλούστευση των καθημερινών ενεργειών και αναγκών μας. Διάβαζα προ ημερών ότι με τη βοήθεια της ρομποτικής Ιατρικής και των συναφών ηλεκτρονικών τεχνουργημάτων, Γιατρός από Λονδίνο εγχείρισε ασθενή στη Νέα Υόρκη.
Όμως στα χέρια των παιδιών και μάλιστα κατά τρόπο υπερβολικό, προκαλεί νοσηρές καταστάσεις. Φωνάζουν οι Εκπαιδευτικοί, οι ψυχολόγοι και οι Γιατροί. Δεν ακούει κανείς. Να μην πω, πως μερικοί γονείς, αποδέχονται αυτή την κατάσταση, για να αποφύγουν τις ενοχλήσεις από τα παιδιά τους. Επιτρέπετε στα παιδιά σας μια ανεξέλεγκτη και καταχρηστική ασχολία με τα ηλεκτρονικά; Ε, τότε μην εκπλαγείτε όταν τα παιδιά σας μεγαλώσουν, να παρουσιάζουν προβλήματα ψυχολογικά και διανοητικά. Ζητήστε πληροφορίες από τους αρμοδίους.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωσνατντίνου
