Σε μια χώρα μάλιστα όπως η δική μας που με τέτοιο δασικό πλούτο βίωσε δύο τραγωδίες. Τραγωδίες χωρίς υπερβολή θρηνώντας την απώλεια δεκάδων ανθρώπων, στην Ηλεία και στο Μάτι.
Ίσως να έχουν συμβεί και αλλού τέτοιες τραγωδίες αλλά να επαναλαμβάνονται, μόνο στη χώρα μας συμβαίνει. Καθότι στα χαρτιά έχουμε κράτος και σχέδια, στην πράξη δηλαδή στη διαχείριση κρίσεων, βαθμολογούμαστε κάτω από τη βάση και αποδεικνύεται μάλιστα πως είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Πέρυσι ήταν ο κ. Τσίπρας που εσπευσμένα πήγε στο Κέντρο Επιχειρήσεων, φέτος ήταν η σειρά του κ. Μητσοτάκη. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι ως «χαϊβάνια» επικοινωνιακά άφησαν και τις κάμερες στην ενημέρωση του πρωθυπουργού από εκπροσώπους κρατικών φορέων που ή δεν ήξεραν τι είχε γίνει ή μασούσαν τα λόγια τους κατά την πρακτική του βλέποντας και κάνοντας.
Ενώ ετούτοι την έχουν σπουδάσει την επικοινωνία. Βγαίνει ο αρμόδιος υπουργός και συγχαίρει τους άυπνους πυροσβέστες ποντάροντας στο φιλότιμο καλύπτοντας έτσι παράλληλα την (διαχρονική) απραξία των κυβερνήσεων.
Επίσης επισπεύδει την επιστροφή του από τις καλοκαιρινές διακοπές, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης και απόδειξη της βιαστικής επιστροφής είναι να εμφανισθεί στις κάμερες αξύριστος. Συνήθως όταν «καίγεσαι» εμφανίζεται… ακομβίωτος αλλά είπαμε, ετούτοι την έχουν σπουδάσει την επικοινωνία.
Εκτός αν άλλαξε στυλιστική συμπεριφορά ο κ. Μητσοτάκης, γιατί όντως η γενειάδα είναι της μοδός (σ.σ. τριών ημερών όχι τύπου Βελουχιώτη) οπότε θα φανεί. Συνήθως οι απόφοιτοι του Harvard, παίζουν στα δάκτυλα πρακτικές interview, τα ψάχνουν αυτά και δεν αφήνουν στην τύχη τη δημόσια εικόνα τους.
Σοβαρά τώρα, όταν με το καλό κοπάσουν τα πύρινα μέτωπα, ας πάψουν οι υπουργοί να αλληλοσυγχαίρονται και να δηλώνουν ικανοποιημένοι από την προσπάθεια. Γιατί η φωτιά είναι άτιμο πράμα και μπορεί να κάψει κόσμο.
Οι κυβερνώντες να σταθούν λοιπόν σε πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος γιατί το συγκεκριμένο δάσος στην Εύβοια, κάηκε και πέρυσι (σε μικρότερη έκταση). Προφανώς είναι εμπρησμός αλλά οι πολιτικές δράσης δεν μπορούν να βασιστούν σε ευχολόγια και λιτανείες. Γιατί εκτός των άλλων έχουμε και τις περιβαλλοντικές αλλαγές. Πνίγηκαν άνθρωποι στη Μάνδρα, στη Χαλκιδική.
Η επανάληψη λοιπόν της φωτιάς φέτος στην ίδια περιοχή, οι πνιγμοί ανθρώπων από χειμάρρους μέσα στους οποίους έχουν κτισθεί αυθαίρετα, επιβεβαιώνει τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων.
Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη ενδεχομένως να έχει διαφορετικά πρόσωπα στη σημερινή της κυβέρνηση αλλά αυτό δεν την απαλλάσσει των ευθυνών της, υπήρξε ένα από τα κόμματα που κυβερνούσαν για χρόνια. Όπως και το ΠΑΣΟΚ από το οποίο προέρχεται ο νυν υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Αυτοί, οι πολιτικές τους δηλαδή, γιγάντωσαν τα προβλήματα των αυθαιρέτων, σε δάση, αιγιαλούς και χειμάρρους. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο γιατί σήμερα στο όνομα του κέρδους οι βιομηχανίες – διά των κυβερνήσεων που ελέγχουν – αρνούνται πως δημιουργούν προβλήματα στο περιβάλλον και την ίδια ώρα οι κυβερνήσεις αρνούνται να εδραιώσουν πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος.
Εάν μια χώρα όπως η Ελλάδα έχει τόσα δάση και τόσα ακόμη παρθένα, προστατευόμενα, γιατί δεν επενδύει στην αντιπυρική προστασία. Στα Δασαρχεία, στην Πυροσβεστική, στα Canadair, στις αντιπυρικές ζώνες, στους εποχικούς πυροσβέστες; Στους Δήμους και στους εθελοντές όχι για φθηνότερα, αλλά για τους πολίτες που θέλουν να προσφέρουν.
Υπάρχει ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης των δασών ή προεκλογικά μέσω διαφόρων προγραμμάτων τύπου Stage προσλαμβάνονται δεκάδες εργαζόμενοι στο Δασαρχείο Λάρισας; Οι οποίοι βλέπουν το δάσος με τα κυάλια γιατί στη Λάρισα τους προσέλαβαν και δεν υπάρχει μέσο να τους μεταφέρει στην Καλιππεύκη;
Υπάρχει πολιτική πρόληψης; Άσχετα με το ποιος κυβερνάει, καθότι τα δάση, το περιβάλλον γενικότερα το έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές.
Δυστυχώς, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά ούτε και η σημερινή έχει σχέδιο πλην του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και το «μακριά από εμάς τέτοιο κακό». Ούτε η κυβέρνηση Καραμανλή ήθελε να χρεωθεί πολιτικά την τραγωδία της Ηλείας, ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα ήθελε να χρεωθεί πολιτικά την τραγωδία στο Μάτι.
Αλλά δεν έκαναν τίποτα για να προλάβουν το κακό. Οι εκάστοτε πρωθυπουργοί επιβιβάζονται σε ελικόπτερα και πετάνε πάνω από τα καμένα, πάνε στο Κέντρο Επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος. Κάνουν αυτοψίες, ζητάνε καταγραφή, υπόσχονται αποζημιώσεις.
Αν η φωτιά σβήσει χωρίς ανθρώπινες απώλειες αλληλοσυγχαίρονται κλπ. Αν συμβεί το κακό, ψάχνουν το μαύρο πρόβατο να του επιρρίψουν ευθύνες και φυσικά δεν θα είναι πολιτικό πρόσωπο. Κάποιος υπηρεσιακός παράγοντας θα είναι. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις επιβάλλουν νέες πολιτικές, να αλληλοσυγχαίρονται υπουργοί μεταξύ τους για τον συντονισμό των υπηρεσιών είναι για τα παραμύθια…
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
