Αλαζονικές συμπεριφορές, βερμπαλισμοί, μικροκομματισμός, εξυπηρέτηση ημετέρων, επίδειξη ασέβειας στο Σύνταγμα, τη δικαιοσύνη και γενικά τους θεσμούς είναι μερικά από αυτά που πρόχειρα μπορούν να αναφερθούν και υπάρχει η προσμονή ότι θα εκλείψουν.
Έτσι και με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη που με τόση απλοχεριά ο ελληνικός λαός την κατέστησε κοινοβουλευτικά παντοδύναμη και απόλυτα ικανή να συγκροτήσει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, οι προσμονές του λαού για μια διακυβέρνηση από την οποία θα λείπουν όλες οι μέχρι τώρα παθογένειες, είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Οι κατ’ αρχάς ενδείξεις που αφορούσαν στην ταχύτατη συγκρότηση του κυβερνητικού σχήματος, την επάνδρωση καίριων κυβερνητικών θέσεων όπως Υπουργοί ,Υφυπουργοί ,Γραμματείς και Διοικητές οργανισμών, ήταν μια αναμφίβολα ευχάριστη έκπληξη για τους πολίτες. Καταδείχθηκε με τον πιο πιστικό τρόπο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν από καιρό έτοιμος για την ανάληψη της ευθύνης της διακυβέρνησης της χώρας, άποψη που ενισχύεται και από την επιλογή και το πολύ υψηλό επίπεδο των τεχνοκρατών που τοποθετήθηκαν σε στρατηγικά πόστα του κρατικού μηχανισμού. Το ίδιο όμως δεν ισχύει για τους περισσότερους υπουργούς καθότι είναι πρόσωπα που είχαν θητεύσει ως υπουργοί σε προηγούμενες κυβερνήσεις και μάλισταμε αμφιλεγόμενη προσφορά και έργο.
Επί πλέον η τοποθέτηση σε υπουργικές θέσεις προσώπων που ουδεμία σχέση είχαν με το κόμμα του οποίου ηγείται ,καταδεικνύει τον στρατηγικό του στόχο που είναι ασφαλώς η προς το κέντρο διεύρυνση του κόμματός του για ιδεοπολιτική επέκταση και κυριαρχία, αν και διαφαίνεται πως μερικές τοποθετήσεις μόνο δυσαρέσκεια δημιούργησαν σε μερίδα οργανωμένων ψηφοφόρων. Μετά τα ανωτέρω εντυπωσιακά κρίνονται ασφαλώς τα σχόλια του γερμανικού κυρίως Τύπου που φθάνουν να αποκαλούν ως και «μάγο πρωθυπουργό» τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.
Υπάρχουν όμως ήδη και μερικές πολύ βιαστικές αποφάσεις του πρωθυπουργού που προκαλούν προβληματισμό και απορία, όπως η αναδιάταξη της αρχαιότητας των υπουργών που καθιστά τον έναν αντιπρόεδρο κ. Γεωργιάδη δεύτερο τη τάξει υπουργό, ενώ τον έτερο κ.Χατζηδάκη όγδοο.
Αυτό όμως που είδαμε πρόσφατα με την κατάθεση και ψήφιση του διυπουργικού νομοσχεδίου και τις τροπολογίες της τελευταίας ώρας του κ. Βρούτση που αφορούσαν στα εργασιακά δικαιώματα ήταν απρόσμενο. Ακολουθήθηκε μια στρεβλή τακτική πολύ γνωστή στον λαό που κατ’ επανάληψη έχει εφαρμοστεί από πλειάδα προηγούμενων κυβερνήσεων και πάντα δημιουργούσε αντιδράσεις σε κάθε αντιπολίτευση, αλλά και σε κάθε ενημερωμένο πολίτη. Έτσι και τώρα. Το πόσο λάθος είναι αυτή η τακτική, καταδείχτηκε την επομένη ημέρα από τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ,ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί, παραδεχόμενος ουσιαστικά το θεσμικό ατόπημα της κυβέρνησης.
Ανάπτυξη για όλους διακήρυττε σε όλους τους τόνους, ότι είναι ο στόχος της κυβέρνησής του ο κ. Μητσοτάκης. Ένας στόχος ασφαλώς που δεν υπηρετείται με τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά όμως ενισχύει δυναμικά το οπλοστάσιο της εργοδοσίας έναντι των εργαζόμενων. Αυτό βεβαίως πιστοποιείται και από την εκδήλωση ικανοποίησης από τον ΣΕΒ και τη ΓΣΕΒΕΕ, ενώ στον αντίποδα ,εκδηλώθηκε έντονη η αντίδραση των ενώσεων και των συνδικάτων των εργαζομένων καθώς και πολλών εργατολόγων.
Σε ό,τι αφορά στην προσωπική αντιπαράθεση του κ. Πρωθυπουργού με τον Αρχηγό της Αντιπολίτευσης δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ως ανούσια και επανάληψη ενός έργου που έχει πολύ παιχτεί και εμείς οι πολίτες για άλλη μια φορά γίναμε στο ίδιο έργο θεατές. Επιτέλους, το βαρεθήκαμε. Ας γίνει η νέα κυβέρνηση μια άλλη κυβέρνηση όπως υποσχέθηκε ο κ. Πρωθυπουργός, και όχι άλλη μία. Για να το επιτύχει όμως αυτό δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχάσει αυτός και οι συνεργάτες του, πως η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Και ο ελληνικός λαός τους έδωσε απόλυτη εξουσία ,και από αυτήν κινδυνεύουν.
Θανάσης Μπρισίμης
σμήναρχος ε.α.
