Η άκομψη απομάκρυνση του βέβαια, δεν αφορά μόνο στον ίδιο ως πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά λογίζεται από πολλούς ως ασεβής κίνηση για χιλιάδες πολίτες και στελέχη που βίωσαν τη μοναξιά, τις συκοφαντίες και τους προπηλακισμούς πριν και κατά τη διάρκεια των εκλογών του 2015! Συκοφαντίες που εξελίχθηκαν σε επιχείρηση «δολοφονίας χαρακτήρων» με πολλές διακυμάνσεις και αποκορύφωμα το φιάσκο της NOVARTIS!
Επί της ουσίας τώρα: Το επιχείρημα της διαφορετικής πολιτικής γραμμής που επικαλείται η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, μεταξύ εκείνης και του Βενιζέλου, δημιουργεί στους πολίτες το παρακάτω ερώτημα: Πότε και σε ποια σημεία διαφοροποιήθηκε η ίδια, τόσο κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Βενιζέλου, όταν η ίδια ήταν υπουργός Αναπληρωτής Άμυνας στην Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, όσο και κατά τη διάρκεια της δικής της Προεδρίας στο ΚΙΝΑΛ; Αναρωτιούνται επίσης καλοπροαίρετα και με εμφανή την αγωνία τους, αν τώρα, προεκλογικά, ήταν η κατάλληλη στιγμή για διευθετήσεις πολιτικών λογαριασμών! Τέλος, επειδή και οι συμβολισμοί έχουν την αξία τους στην πολιτική, αναρωτιούνται, τι νόημα έχουν μετά από όλα αυτά οι εκκλήσεις για ενότητα του χώρου, με απόντα τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ που έδωσε τη μάχη του 2015, κάτω από τις δυσμενέστερες συνθήκες και με την διασπαστική κίνηση του ΚΙΔΗΣΟ εκείνη την κρίσιμη περίοδο!
Σε κάθε περίπτωση, η συνισταμένη των παραπάνω καθώς και πολλών άλλων ερωτημάτων συμπυκνώνονται στην εξής απορία: Η απομάκρυνση Βενιζέλου στον χώρο, προσθέτει ή αφαιρεί; Ενώνει ή αποκολλά; Δημιουργεί πολιτική ευφορία ή κατήφεια; Η απάντηση είναι προφανής.
Για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ αξίζει η υπόμνηση ότι ο Βενιζέλος μπήκε στο ΠΑΣΟΚ το 1989 υπερασπιζόμενος μαχητικά τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο όταν όλοι εγκατέλειπαν το βυθιζόμενο τότε σκάφος. Του πιστώνεται επίσης η ιστορική απόφαση να σηκώσει το βάρος των διαπραγματεύσεων με τους ξένους δανειστές σε μια περίοδο που οι εκείνοι ήταν αποφασισμένοι για το Grexit. Του πιστώνεται δηλαδή η υπεράσπιση του εθνικού προτάγματος έναντι του κομματικού ή του προσωπικού οφέλους. Της στρατηγικής δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, με την οποία και η ΝΔ μετά τα «Ζάππεια» συντάχθηκε, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ με καθυστέρηση ευθυγραμμίστηκε, αφού προηγουμένως δημιούργησε μια πρόσθετη βλάβη 100 και πλέον δισ. ευρώ στη χώρα και υπέγραψε το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο!
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές δεν γνωρίζουμε τι χρειάζεται να πράξουμε. Γνωρίζουμε όμως τι δεν χρειάζεται στην παρούσα φάση το ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται μια απόφαση που γυρίζει το κόμμα σε εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση! Οι χλιαρές και στρογγυλεμένες προσεγγίσεις στελεχών που θεσμικά συνομιλούν με την ηγεσία και απλώς επισημαίνουν ότι οι αποφάσεις της θα κριθούν το βράδυ των εκλογών, παρακάμπτουν την πολιτική της ανάληψης της Ευθύνης για να θεραπευτεί το πρόβλημα εγκαίρως, με τον κίνδυνο να οδηγηθούμε όλοι μαζί μετά τις εκλογές στην πολιτική της διαχείρισης αναμνήσεων! Η επισήμανση αυτή γίνεται ως έκφραση πραγματικής αγωνίας, με σεβασμό στις κρίσιμες στιγμές που διερχόμαστε και γιατί πιστεύουμε ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Του Λάζαρου Μακρή
