Η αρχή έγινε με την επεισοδιακή απόφαση του υπουργικού συμβουλίου για αντικατάσταση της ηγεσίας του Αρείου Πάγου, κόντρα στη διακηρυγμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη όλων σχεδόν των συνταγματολόγων της χώρας. Δεδομένης της αμφισβητούμενης δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβερνήσεως, που εμμέσως πλην σαφώς (δια της προκήρυξης εθνικών εκλογών) συνομολόγησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η συγκεκριμένη ενέργεια χαρακτηρίστηκε εύστοχα ως «καταδολίευση του Συντάγματος».
Ακολούθησε η εσπευσμένη και με διαδικασίαfasttrackκατάθεση στη Βουλή των νομοσχεδίων νέου Ποινικού Κώδικα και νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, κυριολεκτικά στην εκπνοή της θητείας της παρούσας κοινοβουλευτικής σύνθεσης. Οι νέοι κώδικες που σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, επρόκειτο να κατατεθούν το φθινόπωρο, θα επιφέρουν ριζικέςαλλαγές στην ποινική αντιμετώπιση μιας σειράς αδικημάτων και στην ποινική διαδικασία, αλλαγές για τις οποίες έχουν ήδη εκφραστεί πολλές επιφυλάξεις από τον νομικό και δικαστικό κόσμο της χώρας, με πιο πρόσφατη την καυστική ανακοίνωση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος που διατυπώνει ανησυχίες για τις επιπτώσεις στη δημόσια ασφάλεια, αλλά και της Διεθνούς Αμνηστίας που επισημαίνει το ζήτημα του ορισμού του αδικήματος του βιασμού. Είχαν προηγηθεί διαμαρτυρίες για τη νέα τυποποίηση αδικημάτων, όπως η προσβολή συμβόλων του κράτους (για το αξιόποινο της οποίας τέθηκαν πρόσθετες προϋποθέσεις) και για την κατάργηση των προβλεπόμενων στα άρθρα 150, 151 ΠΚ αδικημάτων της «νόθευσης αποδεικτικών» και της «κατάχρησης πληρεξουσιότητας» που καταγγέλθηκε ότι εξυπηρετεί στον αποκλεισμό ποινικών ευθυνών για όσους συνετέλεσαν στην διαπραγμάτευση και υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και του Τρίτου Μνημονίου.
Απέναντι σε αυτές τις πρωτοφανείς παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις, αρνητική εντύπωση προκαλεί η παθητική στάση των πανελλαδικών δικηγορικών οργάνων και των δικηγορικών συλλόγων.
Έτσι, η Συντονιστική Επιτροπή Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος (στην οποία μετέχει και η πρόεδρος του ΔΣΛ), μετά τη συνεδρίασή της την προηγούμενη Δευτέρα 3.6.2019, αναφέρθηκε στο ζήτημα αντικατάστασης της ηγεσίας του Αρείου Πάγου από μια «υπό προθεσμία» κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για δήθεν «αντικρουόμενες νομικές απόψεις από έγκριτους συνταγματολόγους» (όταν είναι σαφής η αντίθεση του συνόλου των καθηγητών Συνταγματικού Δικαίου επί του θέματος) και καταλήγοντας σε συστάσεις για αποφυγή «πολιτικής ή άλλης αντιπαράθεσης σχετικά με το θέμα αυτό» ως «απαξιωτικής για τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της». Εν ολίγοις, η Συντονιστική αρνήθηκε να πάρει επί της ουσίας θέση για ένα μείζον ζήτημα που κατεξοχήν άπτεται της λειτουργίας της Δικαιοσύνης και μάλιστα καλεί άπαντες να σταματήσουν να ασκούν κριτική επ’ αυτού για να διαφυλάξουν το κύρος της Δικαιοσύνης, παραβλέποντας σκόπιμα ότι αυτό θίγεται πρωτίστως από το προεκλογικά τερτίπια της απερχόμενης κυβέρνησης! Κάθε σχόλιο περιττεύει…
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός ότι, αν και στην τελευταία συνεδρίαση της Συντονιστικής περιλαμβανόταν ρητώς ως θέμα συζήτησης η «Ψήφιση Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας», εντούτοις η Συντονιστική Επιτροπή στη μετέπειτα ανακοίνωσή της, παραλείπει οποιαδήποτε σχετική αναφορά ή σχολιασμό. Αφήνει δηλαδή ασχολίαστη την απαράδεκτη, απροειδοποίητη και εσπευσμένη κατάθεση των νομοσχεδίων Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που φέρνει τα πάνω-κάτω στην ποινική δίκη με απροσδιόριστες συνέπειες σε επίπεδο δημόσιας ασφάλειας, ασφάλειας δικαίου, αλλά και άσκησης της δικηγορίας!
Τούτη η εκκωφαντική σιωπή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι όπως έχει ήδη προαναγγελθεί, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης απέχουν καταγγέλλοντας ως μη νόμιμες τις κοινοβουλευτικές εργασίες, ενώ για τα συγκεκριμένα νομοσχέδια ακολουθείται η νομοθετική διαδικασία «περί κωδίκων» με αποτέλεσμα να ψηφιστούν με συνοπτική διαδικασία, ακόμη και τα πιο προβληματικά σημεία τους.
Αν μη τι άλλο, θα ανέμενε κανείς από το συντονιστικό όργανο των δικηγόρων της χώρας, να επιδείξει γενναιότητα και να πάρει σαφή και αποφασιστική θέση,καταδικάζοντας κατηγορηματικά και απόλυτα τις ανωτέρω μεθοδεύσεις υπό τις συνθήκες και στη συγκεκριμένη συγκυρία στην οποία προωθούνται.
Θα ανέμενε επίσης κανείς εύλογα, η πρόεδρος του ΔΣΛ να εισάγει προς συζήτηση τα εν λόγω θέματα σε κάποια συνεδρίαση Διοικητικού Συμβουλίου, ιδιαιτέρως τη στιγμή κατά την οποία ο ΔΣΛ έχει ήδη από 14.3.2019 συστήσει επιτροπή που επεξεργάστηκε και συνέταξε εισήγηση επί των σχεδίων Π.Κ. και Κ.Π.Δ., καταλήγοντας μάλιστα στο συμπέρασμα ότι «αρκετές αλλαγές κινούνται προς τελείως λάθος κατεύθυνση, καθόσον αντί να αμβλύνουν θα οξύνουν το καθεστώς εγκληματικότητας και ανομίας που επικρατεί, παράλληλα δε, παραδόξως, ορισμένες ρυθμίσεις αντί να εκσυγχρονίσουν το υπάρχον καθεστώς έκτισης ποινής και αποτελεσματικής πρόληψης και σωφρονισμού, θα δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και ανησυχία»!
Αντί λοιπόν, ενώπιον αυτής της κατάστασης, το δικηγορικό σώμα δια των θεσμικών του οργάνων να σκύψει και να εκφράσει δυναμικά και τεκμηριωμένα την αντίθεσή του, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια περίεργη αδράνεια και μια διάθεση αδιαμαρτύρητης αποδοχής, αν όχι αποσιώπησης, των όσων σκανδαλωδώς μεθοδεύονται στον χώρο της Δικαιοσύνης, τις τελευταίες ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Από τον Αντώνη Γραβάνη, μέλος Διοικητικού Συμβουλίου, επικεφαλής της Σύγχρονης Πρότασης Δικηγόρων Λάρισας.
