Η φοβική χώρα με εχθρούς όλους τους γείτονες και με καμιά ουσιαστική σχέση με το ευρύτερο περιβάλλον της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, μετατοπίζεται σταδιακά σε σημαντικό εταίρο πρωτοβουλιών για την αποκατάσταση και τη διεύρυνση των σχέσεων ανάμεσα σε «διαφορετικές» κοντινές ή μακρύτερες χώρες. Μια αρρωστημένη εσωστρέφεια που συνόδευε μια υποβαθμισμένη και στρεβλή αναπτυξιακή λειτουργία και καθορίζονταν από μια εξωτερική πολιτική με συχνά εθνικιστικό υπόβαθρο. Ακόμα και η ένταξη στην τότε ΕΟΚ, οδήγησε σε μια παθητική αποδοχή συνθηκών και όρων σε ένα συνολικό κανονιστικό πλαίσιο, που κάτω από νεοφιλελεύθερες πολιτικές διαμόρφωσε τα εξελισσόμενα αδιέξοδα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μόνο που ένοιαζε ήταν η εξασφάλιση της μεταπρατικής οικονομικής λειτουργίας με τη συνεργασία ενός ένοχου χρηματοπιστωτικού συστήματος, και η κατανομή των επιδοτήσεων που οργανώθηκε κάτω από την επιρροή εξυπηρέτησης αντιαναπτυξιακών επιλογών. Δυστυχώς οι όροι που οδήγησαν στην υποβαθμισμένη παρουσία στις διεθνείς σχέσεις και στην ταυτόχρονη παραγωγική αποδιάρθρωση, συνεχίζουν να αποτελούν συστατικά τμημάτων της πολιτικής έκφρασης της χώρας. Πολιτικών που εκπορεύονται και από ομάδες συμφερόντων , που «έπαιζαν» άνετα στο γήπεδο της οικονομικής δραστηριότητας και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την παραγωγική υποβάθμιση και την χρεοκοπία.
Η σημερινή Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τα όσα δεν πληροφορεί ή παραπληροφορεί η διαπλοκή, σε συνθήκες πρωτόγνωρων δυσκολιών που οδήγησαν τη χώρα συγκεκριμένες μεταπολιτευτικές πολιτικές, κατάφερε με υπερπροσπάθεια να αλλάξει τις εξελίξεις και στα δύο μέτωπα. Αποκατάστησε το διεθνές κύρος της χώρας και προωθεί ένα συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Το ένα θα ενισχύει όλο και περισσότερο το άλλο. Ο γενικότερος σχεδιασμός της κυβερνητικής πολιτικής και όλο το νομικό πλαίσιο που προωθείται κινούνται στην κατεύθυνση αυτή. Αν δεν παρενέβαινε διαστρεβλωτικά η διαπλοκή να αλλοιώνει συστηματικά τη συνολική πορεία των εξελίξεων, η απλή και αληθινή περιγραφή όλων των θετικών τάσεων που περιγραφούν την σημερινή κατάσταση της χώρας στο εσωτερικό και το εξωτερικό, θα αναδείκνυε τις διαφορές ανάμεσα στο «πριν» και στο «τώρα». Όχι τόσο στα μεγέθη που αναπόφευκτα επηρεάζουν δεσμεύσεις και δυσκολίες μιας μακρόχρονης παραγωγικής αποδιάρθρωσης και της συνολικής μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας, όσο στην κατεύθυνση των επιλογών και στη δημιουργία των συνθηκών για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της χώρας και του λαού της. Ωστόσο όλο και πιο συχνά θα αρχίσουν σταδιακά να εκδηλώνονται τα αποτελέσματα των διαφορετικών πολιτικών. Οι «τρακατρούκες» δεν πρόκειται να εμποδίσουν την Αλλαγή που χρειάζεται και μπορεί η χώρα. Και όσοι παραβιάζουν τις αρχές της αντικειμενικής πληροφόρησης των πολιτών, όσο και αν δεν το κατανοούν ορισμένοι, δεν πλήττουν τόσο την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όσο το διεθνές κύρος της χώρας και τις προϋποθέσεις να κατακτήσει μια άλλη θέση στις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις.
Από τον Κώστα Ελ. Δεληγιάννη
