Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΔΗΛΑΔΗ – αν κατάλαβα καλά, τις δηλώσεις του πρωθυπουργού – της κυβέρνησής μας, της λείπει το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στις προτάσεις των δανειστών, για να πετύχει μια καλή συμφωνία;
...ΟΠΟΤΕ, το πρωί της Δευτέρας, με το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού ανά χείρας πάει στις Βρυξέλλες και βρίσκει τον Γιούνκερ έτοιμο να «σκίσει» το μνημόνιο που πρότεινε και τον Ντάισελμπλουμ πρόθυμο να υιοθετήσει τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης;
...ΚΑΙ στη συνέχεια – αν κατάλαβα επίσης καλά, τις δηλώσεις του πρωθυπουργού – μαζεύονται σ’ ένα 24ώρο όλοι αυτοί που χαρακτηρίζουμε «αδίστακτους τοκογλύφους» και συμφωνούν αμέσως ότι το «παρατράβηξαν»;
...ΚΑΙ, σε 48 ώρες – πάντα κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού – ολοκληρώνεται η συμφωνία με τους εταίρους, ο ELA φορτώνει αεροπλάνα με χρήμα και τα στέλνει στην Ελλάδα; Και την Τρίτη το πολύ, οι τράπεζες ανοίγουν για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες που αδίκως ανησυχούν;
ΑΝ ΕΙΝΑΙ έτσι, πράγματι αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε στο ΟΧΙ... Δύο μέρες υπομονή και μετά την Τρίτη, η ζωή μας θα επιστρέψει στην κανονικότητα: οι συνταξιούχοι θα πάρουν όλη τη σύνταξή τους, οι επιχειρήσεις θα παραγγείλουν πρώτες ύλες, θα βρουν ρευστό και θα φέρουν πίσω τους εργαζόμενους που έθεσαν σε αναγκαστική αργία, η αγορά θα δει κίνηση και όλοι μαζί θα προγραμματίσουμε τις διακοπές μας...
ΑΥΤΟ είναι το καλό σενάριο... Πού στηρίζεται στη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι, μετά από ένα ΟΧΙ του λαού δεν χρειάζονται περισσότερες από σαράντα οκτώ ώρες για να κλείσει η συμφωνία... Αυτές οι «48 ώρες» είναι, με άλλα λόγια, η συνήθης διαβεβαίωση που μας δίνεται από τον ίδιο πρωθυπουργό, εδώ κι ένα τετράμηνο: το περίφημο «είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία» που ακούσαμε πάνω από τριάντα φορές από τις 20 Φεβρουαρίου και μετά... Τόσο μάλιστα «κοντά σε συμφωνία» που φτάσαμε στο capital control, στις ουρές στις τράπεζες και στην αντίστροφη μέτρηση του CNN μέχρι την οριστικοποίηση της χρεοκοπίας...
ΕΙΜΑΣΤΕ γι’ άλλη μια φορά λοιπόν, τόσο κοντά στη συμφωνία και δεν το υποψιαζόμαστε οι πολίτες; Το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, θ’ αποδειχθεί ο καταλύτης που θα μετατρέψει τους «αδίστακτους τοκογλύφους» σε «τρυφερούς δανειστές» που «τρίβονται με την καρδιά ενός μαρουλιού»; Είμαστε κι αυτή τη φορά τόσο κοντά σε συμφωνία, που η ΕΡΤ θα πάρει πανηγυρική ρεβάνς από το CNN μετρώντας αντίστροφα το 48ωρο μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας κι οι συνταξιούχοι θα κάνουν τα μεσάνυχτα ουρές στα ΑΤΜ για να καταθέσουν όσα χρήματα «σήκωσαν» από τις τράπεζες τις προηγούμενες μέρες;
ΕΙΝΑΙ προφανές, ότι δύσκολα πείθουν τα επιχειρήματα του πρωθυπουργού... Αλλά και να πείσουν τον ελληνικό λαό, μάταιο είναι... Γιατί, ο ελληνικός λαός από τον περασμένο Ιανουάριο που του πρόσφερε «απλόχερα» την εξουσία, «πεισμένος» είναι... Αυτοί που δεν έχουν πεισθεί είναι οι δανειστές... Κι αυτοί είναι δύσκολο να πειστούν, όσο το μόνο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι τις προτάσεις τους τις απορρίπτει ο λαός... Γιατί, όσο σωστό και δημοκρατικό επιχείρημα και αν είναι αυτό, άλλο τόσο εναντίον μας λειτουργεί, καθώς λαϊκή ψήφος έχει νομιμοποιήσει και τους δανειστές... Σε λαούς και κοινοβούλια λογοδοτούν κι αυτοί... Είτε για τους «εχθρικούς» απέναντί μας Γερμανούς πρόκειται, είτε για τους «αδερφούς» μας Κυπρίους...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο πρωθυπουργός που προσπαθεί τώρα να πείσει τον ελληνικό λαό, ότι με το ΟΧΙ του ανά χείρας, σε 48 ώρες θα πείσει τους δανειστές να υπογράψουν την επωφελή για μας συμφωνία, το πεντάμηνο που πέρασε, δεν κατάφερε να πείσει ούτε έναν από τους 18 ηγέτες της Ευρωζώνης: ούτε τους καλοπροαίρετους, ούτε τους κακοπροαίρετους... Για το ότι δεν κατάφερε να πείσει τον Σόιμπλε δεν τον «ψέγει» κανείς... Ας πούμε ότι αυτός εκπροσωπεί το λόμπυ των σκληρών και αδιάλλακτων μαζί με τον Ολλανδό, τον Σλοβάκο, τον Φιλανδό και μερικούς ακόμη... Τον Ιταλό, τον Ισπανό και τον Γάλλο ας πούμε πως δεν τους έπεισε γιατί τους «έσερνε από τη μύτη» ο Γερμανός... Τον «αδερφό» μας τον Κύπριο όμως; Ποιος τον εμπόδισε να πει μια καλή κουβέντα για μας; Η αδύναμη επιχειρηματολογία μας προφανώς. «Το να μοιραζόμαστε μια γλώσσα» είπε ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών (11 Μαρτίου 2015) στο Ρόιτερς «είναι ένα πράγμα, αλλά το να είμαστε η ίδια οικονομία είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί, αλλά αυτό είναι όλο. Ακολουθούμε τη δική μας πορεία». «Σε αντίθεση με την Ελλάδα» υπογράμμισε, στη συνέχεια, «η Κύπρος έχει υπάρξει σε μεγάλο βαθμό επιμελής στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται σε αντάλλαγμα για ένα διεθνές πακέτο διάσωσης που έλαβε το 2013. Υπήρξε μικρή λαϊκή διαμαρτυρία παρά τη βαθιά ύφεση που ακολούθησε. Οι δρόμοι των δύο χωρών έχουν αποκλίνει πιο απότομα από τότε που το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την εξουσία στην Ελλάδα τον Ιανουάριο, αποκηρύσσοντας τη λιτότητα και απαιτώντας μία μείωση του επίσημου χρέους της».
ΤΙ θα κάνει ν’ αλλάξει τη στάση του Κύπριου υπουργού το ελληνικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα; Ιδίως, όταν περιγράφει τη στωικότητα με την οποία οι Κύπριοι, μετά τις αρχικές τους διαμαρτυρίες, δείχνουν ν’ αποδέχονται τη «βαθιά ύφεση που ακολούθησε»; Πιθανόν τίποτα!...
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ συνεπώς, δεν είναι να πείσει τον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός να πει το ΟΧΙ... Το δύσκολο είναι να πείσει τους εταίρους!...Το ακόμα πιο δύσκολο – έως ακατόρθωτο – είναι να τους πείσει σε 48 ώρες!... Αλλά, ως προς αυτό, το μείζον δεν είναι η δυσκολία, αλλά η ευκολία με την οποία το υπόσχεται... Υπεραισιόδοξος ή εξακολουθητικά «εκτός πραγματικότητος»;
