Του Κώστα Ελ. Δεληγιάννη
Μεγάλη η κινητικότητα των «καθοδηγητών» του ΝΑΙ. Παρελαύνει από τα ΜΜΕ όλο το «απάνθισμα» των εκπροσώπων του δικομματισμού και της διαπλοκής. Των υπεύθυνων της κρίσης. Από κοντά και οι παράπλευρες εφεδρείες του κατεστημένου, που ανέκαθεν χωροθετούσε και ανεχόταν στα περιθώρια του κάποιες «εναλλακτικές» παρουσίες και δραστηριότητες. Που μακροπρόθεσμα δεν χάνει ευκαιρία να τις προβάλει ,για να μπορεί να τις χρησιμοποιεί όταν χρειάζεται να παρουσιάζεται διευρυμένη η δημοκρατικότητα του. Όπως τώρα με το δημοψήφισμα , που αποτελεί τον στόχο της εναντίωσης των, αποφεύγοντας εύσχημα να τοποθετηθούν με το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ. Ευελπιστούν έτσι ότι θα επηρεάσουν και μια κατηγορία πολιτών που δεν δέχονται τις απόψεις των υποστηρικτών του ΝΑΙ, αλλά ενδεχόμενα μπορεί να επηρεασθούν από τα επινοήματα τους για μη αναγκαιότητα του δημοψηφίσματος.
Φυσικά, και οι δύο κατηγορίες, των υποστηρικτών του ΝΑΙ και της εναντίωσης στο Δημοψήφισμα, έχουν συγκεκριμένα ομοειδή χαρακτηριστικά στις απόψεις τους.
Κυρίως δύο. Το πρώτο αφορά στην παντελή έλλειψη αναφοράς στις αιτίες και τους υπεύθυνους που οδήγησαν στα τρομακτικά προβλήματα και τα αδιέξοδα της χώρας. Δεν ασχολούνται με όλους αυτούς που καταχρέωσαν και εξευτέλισαν την χώρα , αλλά όλη η επιχειρηματολογία τους εξαντλείται στις προσπάθειες αυτών στους οποίους έδωσαν την εντολή οι πολίτες να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα. Ο καθένας αμέσως καταλαβαίνει, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, ότι η επιχειρηματολογία αυτή επιχειρεί να δικαιώσει την μακρόχρονη διακυβέρνηση της χώρας από τον δικομματισμό και την πενταετή καταστροφική επιχείρηση των μνημονίων που το χρέος έγινε 170% από 120%, η ανεργία ξεπέρασε το1,5 εκατομμύρια πολίτες, η φτώχεια αφορά τον μισό πληθυσμό της χώρας και το ΑΕΠ έχασε πάνω από το 25%. Αποτελεί προσβολή στην κοινή λογική και στην κατάσταση των πολιτών και ειδικά των νέων, μια επιχειρηματολογία που ξεχνά τις αιτίες και αυτά τα τρομερά αποτελέσματα και επιδιώκει να μεταθέσει τον προβληματισμό των πολιτών στον προσωρινό έλεγχο των χρηματικών συναλλαγών –έξωθεν επιβληθέντα- και στα σούπερ-μάρκετ.
Το δεύτερο αφορά στην πολλαπλή και πολυεπίπεδη προπαγάνδα εκφοβισμού των πολιτών για τις εξελίξεις. Ορισμένοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μέθοδο διαστρέβλωσης της αλήθειας, αρκεί να πετύχουν την προσωρινή έστω κάλυψη των προθέσεων τους. Άλλωστε δεν έχουν και καμιά ενοχή για να ντραπούν , αν αποκαλυφτεί η απάτη τους. Αρκεί να πετύχουν τους άμεσους στόχους τους. Μετά βλέπουμε.. Ψέματα λοιπόν για το Ευρώ, για την δραχμή, για την Ευρώπη. Ποιος θα θυμάται μετά ,τι και ποιός και γιατί το είπε; Η αγοραία κουλτούρα των «αγορών» στη διαχείριση των προβλημάτων της κοινωνίας και των ανθρώπινων σχέσεων. Με δόσεις όμως και «πλάγιας» ενισχυτικής προπαγάνδας εκφοβισμού από ορισμένες πλευρές , που προωθείται έμμεσα μέσα από καλυμμένη «ευφυή» επιχειρηματολογία. Η κατάντια όσων αναζητούν στήριξη των σαθρών επιχειρημάτων τους από το οπλοστάσιο των εκφοβιστικών διλημμάτων και διαστρεβλώσεων του κατεστημένου. Οι υπεύθυνοι της βαθειάς κρίσης και της χρεωκοπίας, επιχειρούν να στριμώξουν τις ευαισθησίες και τις εύλογες ανησυχίες των πολιτών, με την ίδια συλλογιστική που οδήγησε μεθοδικά και σταθερά στην μείωση των εισοδημάτων, στην υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών, στην διαρροή τεράστιων ποσών στο εξωτερικό και τόσα άλλα καταστροφικά συμπτώματα για την χώρα .Που την οδήγησε στην παγκόσμια απαξίωση. Όλα αυτά εξαφανίζονται, για να αναδειχτούν τα παράγωγα προβλήματα της αντίδρασης σ΄ αυτά. Για όλα, έστω και πρόσκαιρα, πρέπει να φταίει αυτός που αμύνεται και αντιδρά στην εξαθλίωση και την υποταγή.. Ένα το αναδρομικό συνολικό επιχείρημα τους, σε απλή γλώσσα. Δεχθείτε τα μνημόνια γιατί δεν.. «θάχουμε να φάμε». Πείτε και τώρα ΝΑΙ γιατί πάλι δεν.. «θάχουμε να φάμε». Δεν πειράζει που στείλαμε 200 χιλιάδες νέους επιστήμονες μετανάστες στα ξένα, το πολύ να στείλουμε άλλους τόσους. Αρκεί .. «νάχουμε να φάμε». Με όποια μέτρα επιβάλλουν οι δανειστές. Αρκεί, δηλαδή, να μην διαταραχτούν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας που τόσο δραστήρια προστατεύει η διαπλοκή όλα τα χρόνια του δικομματισμού και την πενταετία των μνημονίων. Είναι, βέβαια, ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι από ορισμένες πλευρές επιχειρείται η «ανάγνωση» της πραγματικότητας της χώρας μέσα από τον οικονομισμό της κερδοσκοπίας του μεταπρατικού κατεστημένου σε συνεργασία με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, περιφρονώντας τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην χώρα και τους πολίτες Αλλά όταν φτάνεις στο σημείο να μην διεκδικείς την δύναμη της ψήφου για την λύση των προβλημάτων, αναπόφευκτα οδηγείσαι να υποστηρίζεις τους μύχιους πόθους και τους στόχους των υπεύθυνων της κατάντιας της χώρας. Το ΟΧΙ δεν θα αποτελέσει μόνον αξιοπρεπή απάντηση στα σημερινά προβλήματα αλλά και επένδυση στα όνειρα όλων των Ελλήνων για ένα καλύτερο αύριο. Όλα τα άλλα που τιτιβίζουν στις απόψεις των υποστηρικτών του ΝΑΙ, αποτελούν συστατικά μιας ολοκληρωτικής ήττας της χώρας και απόλυτης παράδοσης της στις κερδοσκοπικές και αντιαναπτυξιακές επιλογές των δανειστών με την ντόπια ολιγαρχία_.
