Κάθε τελευταίο διήμερο του μήνα, κόσμος με άσπρα μαλλιά, κατάκοποι γέροι και μεσήλικες, να δημιουργούν μια σειρά στο πεζοδρόμιο, για την ανάληψη του ποσού της σύνταξης. «Τραβούν» όλο το ποσό της κατάθεσης. Άλλωστε οι εννιά στους δέκα δεν παίρνουν παραπάνω από πεντακοσάρικο! Εκεί τις κατάντησαν τις συντάξεις στην Ελλάδα της παρακμής. Φιλοδώρημα για τους κόπους μιας ζωής και ακόμα να μπει... πάτος στο βαρέλι! Ένα πεντακοσάρικο να πληρώσουν φάρμακα να βοηθήσουν τα παιδιά τους ίσως και τα εγγόνια...
ΣΤΗΝ απέναντι γωνία, μια άλλη εικόνα ακόμα πιο θλιβερή: Αραχτοί νέοι στο καφέ, κάθε ώρα κάθε στιγμή, άνεργοι και στην καλύτερη περίπτωση εργαζόμενοι των 400 ευρώ και με «μπλοκάκι», σκοτώνουν τη θλίψη τους ρουφώντας το ποτό, μια κατάσταση που φέρνει λίγο σε ...μνημόσυνο προσφιλούς προσώπου! Στην ουσία κλαίνε τη χαμένη ανάπτυξη που δεν έρχεται ποτέ, ώστε να ανοίξει τις δουλειές να χαρίσει γέλιο, ευτυχία και προοπτική στην οικογένεια. Μαραμένοι νέοι είναι. Δυστυχισμένοι και ας γελούν...
ΥΣΤΕΡΑ έρχονται ξανά οι κακές σκέψεις. Από πού λοιπόν προκύπτουν σήμερα οι συντάξεις μας; Μα, από τις κρατήσεις των παιδιών μας! Από πού αλλού; Αφού τις δικές μας κρατήσεις, τεράστια ποσά αμέτρητων ετών, μας τις έφαγαν! Ξάφρισαν τα ταμεία μας κι εμείς δεν κάναμε τίποτα! Λες, πανάθεμά τους σαν να τα είχαμε κλέψει! Λες και δεν τα δουλέψαμε! Δεν φτάνει που τα έκλεψαν, μας στράγγιζαν από πάνω και στους φόρους! Και τα ακουμπούσαμε κανονικά! Και μάλιστα ακόμα περισσότερο και με αριστερή (τρομάρα της) κυβέρνηση! Διότι είμαστε και ήμασταν οι περισσότεροι, νομοταγείς πολίτες!
ΤΟΝ κακό μας τον καιρό! Σε ένα κράτος που "ξεζούμιζε" τους μεροκαματιάρηδες και "χρύσωνε" τους καπάτσους, τους γλύφτες και τους απατεώνες, που επιβράβευσε τους εργοδότες και έκανε στραβά μάτια στη διαπλοκή, με ληστρικές βουτιές στα κρατικά ταμεία, που πουλάει τη δημόσια περιουσία, σε ένα τέτοιο κράτος, εμείς, τα κορόιδα, καταθέταμε τους κόπους μιας ζωής. Καλά να πάθουμε! Μας αξίζει λοιπόν να μας κυβερνούν αυτοί που μας τα πήραν! Αποδεχθήκαμε ευάλωτοι στην κοροϊδία. Ευκολόπιστοι στα ταξίματα των κομμάτων. Ανήμποροι να καταλάβουμε τις προθέσεις όσων μας κυβέρνησαν. Και χωρίς αντανακλαστικά για να αντιμετωπίσουμε τους καταστροφείς μας! Πιστοί στην κυβερνητική οδηγία «μπήκαν σπίτι σου να σε ληστέψουν, κάνε πως κοιμάσαι...». Κάτι τέτοιο ας πούμε...
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ όλοι ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για το τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, όμως η αλήθεια βρίσκεται στο αποτέλεσμα. Διότι και να το αναλύσουμε, πάλι με κομματικά κριτήρια θα το κάνουμε. Δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, τόσες και οι εκδοχές! Αυτές οι εικόνες που παρατηρώ κάθε μήνα στα ΑΤΜ και στα καφέ είναι που με θλίβουν. Οι περισσότεροι της γενιάς μου γίναμε ή θα γίνουμε συνταξιούχοι και δεν το χαρήκαμε. Διότι κάθε που βγαίνουν τα λεφτά από το μηχάνημα και αδειάζει, κάποιοι άλλοι το τροφοδοτούν. Τα ίδια τα παιδιά μας, τα εγγόνια, που με 400 ευρώ σκληρή εργασία και άγρια εργοδοτική εκμετάλλευση θα πρέπει να συντηρήσουν και τα ταμεία για να πληρώνονται και οι γονείς τους! Και φυσικά έτσι είναι το σύστημα. Αλλά, αλήθεια, ποιον δεν πονάει;
Του Χρήστου Τσαντήλα
