Μια ανάλογη τάση καλλιεργείται σήμερα, εκ του αντιστρόφου. Όποιος αντιτάσσεται στον εθνομηδενισμό, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ακραίος. Και αν δηλώνει υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, ενδέχεται να πολιτογραφηθεί ακροδεξιός!
Τρία χρόνια παρήλθαν από το άσκοπο και διχαστικό δημοψήφισμα που προκάλεσε η κυβέρνηση κι ο λαός βρίσκεται ξανά μπροστά στο ονοματολογικό του σκοπιανού προτεκτοράτου. Κι αντίθετα με ότι είχε ειπωθεί 25 χρόνια πριν, το θέμα δεν έχει ξεχαστεί καθόλου. Σε μια εποχή μάλιστα που η χώρα μας με έντονη την ανασφάλεια της απειλής εξ ανατολάς, μαστίζεται κυριολεκτικά από την οικονομική και την προσφυγική κρίση, η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς βρίσκεται στο ναδίρ. Στο πλαίσιο αυτό κυριαρχεί ένας φόβος, ότι η παραχώρηση του ονόματος ακόμα και στη μεσοβέζικη-σύνθετη μορφή του, θα είναι η αρχή και όχι το τέλος ενός προβλήματος.
Αναλύοντας με ορθολογισμό τα δεδομένα, βλέπουμε ότι η χρόνια χρησικτησία του ονόματος «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς, πράγματι οδήγησε σε μια βαθμιαία αποδοχή. Στη βάση λοιπόν ότι η βέλτιστη λύση έχει χαθεί, πολλοί αναμένουν μια λύση που θα βλάψει λιγότερο, ελπίζοντας ότι το σκοπιανό προτεκτοράτο, ως δορυφόρος της ελληνικής οικονομίας, θα λειτουργεί ως «κυματοθραύστης» του αλβανικού επεκτατισμού και του μουσουλμανικού τόξου. Ωστόσο, ο ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία δεν επιθυμεί να αποδεχτεί τη μεσοβέζικη λύση της σύνθετης ονομασίας που θα συμπεριλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» κατοχυρώνοντας με τις υπογραφές των εκπροσώπων του την παράδοση μιας ιστορικής κληρονομιάς στους παραχαράκτες της. Αυτό είναι βαθιά ριζωμένο στη συλλογική του μνήμη, με χαρακτηριστικές τις δηλώσεις και τις πράξεις των δυο αείμνηστων ηγετών της μεταπολίτευσης: Του Κων/νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο πρώτος με δάκρυα δήλωνε ότι «η Μακεδονία είναι μια και Ελληνική» ενώ ο δεύτερος άσκησε εμπάργκο στα Σκόπια…
Ο λαός δείχνει να έχει αποφασίσει εκτός αν… Εκτός αν οι εκπρόσωποί του καταφέρουν με επιχειρήματα να πείσουν τόσο τη λογική όσο και το συναίσθημά του, ότι η μεσοβέζικη λύση της σύνθετης ονομασίας θα είναι προς το συμφέρον της πατρίδας μας. Αλλά ποιοι είναι οι εκπρόσωποι του λαού? Η συμπολίτευση της οποίας οι συνιστώσες έχουν διαμετρικά αντίθετη θέση για το θέμα? Η αντιπολίτευση που φέροντας την ευθύνη όλων των πολιτικών κινήσεων και αναβολών λύσης του προβλήματος τις τελευταίες δεκαετίες κυνηγάει την ουρά της ? Το Κ.Κ.Ε. του οποίου η Ολομέλεια του 1948 έκανε ότι χειρότερο μπορούσε για να ξεθαρρέψει ο Τίτο και οι εθνικιστές των Σκοπίων ?
Με δεδομένο μάλιστα ότι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πρόβλημα ακόμα και με την πλήρη παραχώρηση του ονόματος στα Σκόπια, στην περίπτωση που το νεοσύστατο Κίνημα Αλλαγής συνδράμει, ανταλλάσσοντας την ψήφο του και αντικαθιστώντας τους ΑΝΕΛ, θα απογοητεύσει πολύ...
Η χώρα μας που λειτουργεί με ανατολίτικη δομή και νοοτροπία, δεν διαθέτει ισχυρούς πόλους επιρροής. Η ακαδημαϊκή ελίτ και ο επιχειρηματικός κόσμος δεν εκφράζονται, έχοντας πάντα αυστηρή συναλλαγή με το κράτος. Από την άλλη πλευρά, η Εκκλησία που εκφράζεται, έχει σπαταλήσει περίσσεια ενέργειας στις λαοσυνάξεις για αναχρονιστικά ζητήματα όπως αυτό των ταυτοτήτων, με αποτέλεσμα να της ξεφύγουν ήδη σοβαρότερα που έχουν προκύψει. Έτσι ακόμα και η ομογένεια παρακολουθεί αμήχανα την απραξία της μητέρας πατρίδας…
Είναι προφανές ότι ο λαός δεν εμπιστεύεται την διαχείριση αυτού του εθνικού ζητήματος στη σημερινή συγκυβέρνηση που έχει στις τάξεις της εθνομηδενιστές και εθνολαϊκιστές κι έτσι δεν εκφράζει τον μέσο Έλληνα. Μοιραία, η ευθύνη βαραίνει τον μεσαίο πολιτικό χώρο που εκτείνεται από την κεντροαριστερά μέχρι την κεντροδεξιά που επέδειξε σθεναρή στάση το 2008 στο Βουκουρέστι ασκώντας βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Και για να μην πλατειάζουμε άλλο με το σκοπιανό, το γόρδιο δεσμό της λύσης, νομιμοποιείται πλέον να δώσει μια νέα κυβέρνηση, με την κατά το δυνατόν ευρύτερη πολιτική σύνθεση και συναίνεση.
Από τον Μιλτιάδη Γ. Δεληχά
* Ο Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.
