Από σεβασμό στην οικονομία του χώρου δεν θα δώσουμε έκταση στα αυτονόητα περί Ελληνικότητας της Μακεδονίας. Δεν γίνεται όμως ως ομάδα ιστορικής έρευνας και ν’ αποσιωπήσουμε ορισμένα στοιχεία, τα οποία ως τώρα μονάχα οι εθελότυφλες και ελαστικές εθνικές συνειδήσεις δε θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να ενστερνιστούν.
Και για του λόγου του αληθές: – το 336 π.Χ. ο εικοσάχρονος γιος του Φιλίππου Β’, Αλέξανδρος δολοφονηθέντος του πατρός, αναλαμβάνει τον θρόνο και αμέσως συγκαλεί συνέδριο των Ελληνικών πόλεων στην Κόρινθο, προκειμένου να ανανεώσει από την πλευρά των αντιπροσώπων τον όρκο που οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων είχαν δώσει στο Φίλιππο ένα χρόνο πριν. Και στο συνέδριο αυτό οι Ελληνικές πόλεις ανακηρύσσουν τον Αλέξανδρο στρατηγό αυτοκράτορα! Χαρακτηριστικό του συνεδρίου είναι το εξής: Όταν ο Κορίνθιος Δημάρατος προσφωνώντας τον Αλέξανδρο είπε τη φράση: ‘’χαίρει οὖν ἡ τε Ἑλλάς ἅπασα και ἡ Μακεδονία…’’, ο Αλέξανδρος ανασηκώθηκε και φώναξε με οργή: ΄΄…ἀλλ’, ὦ μακάριε, ἒστιν οὖν Ἑλλάς και ἡ Μακεδονία!’’. Η αντίδραση του Αλεξάνδρου, νομίζω, έρχεται να βάλει τα πράγματα στην ιστορική τους θέση. Όσοι ακόμα το αγνοούν, ας κοιτάξουν τη σχετική παραπομπή του Στράβωνος (Ζ,9), μπας και ξεστραβωθούν ιστορικά. –Θα μπορούσαμε να μνημονεύσουμε πλείστες όσες αναφορές, αλλά θα περιοριστώ σε κάποιες επισημάνσεις του Α.Α. Πάλλη (Α.Α. Πάλλη, Στατιστική Μελέτη, περί των φυλετικών μεταναστεύσεων, Αθήναι, 1925, σελ.3-4). Γράφει μεταξύ άλλων: ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΕΘΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΒΑΣΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ. Αθήναι, 29 Μαρτίου 1925
Τι έχουν ν΄απαντήσουν πάνω σ΄αυτό όλοι όσοι σήμερα κόπτονται και επείγονται να λύσουν δήθεν ένα πρόβλημα, το οποίο στην ουσία δημιουργήθηκε εκ των ουκ άνευ;
Σκέφτηκαν ποτέ τους ότι ο αδέκαστος κριτής, που λέγεται ιστορία, θα τους πετάξει στον καιάδα του καιρού παρέα με τον Εφιάλτη, τον Πήλιο Γούση, τον Μαυροκορδάτο κι όλους τους υπόλοιπους αστέρες της εθνικής μας μειοδοσίας; Αλλά η ιστορική πορεία απέδειξε δυστυχώς ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους εκάστοτε καρεκλοκενταύρους της εξουσίας …
Όμως καλό είναι να δούμε τα πράγματα έτσι, όπως έχουν εξελιχτεί μέχρι σήμερα: Μετά τον Α’ Παγκόσμιο και μετά τη διάλυση της Αυστροουγγρικής μοναρχίας δημιουργήθηκε με κορμό τη Σερβία το ‘’Βασίλειον των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων’’. Αργότερα το κράτος αυτό, αφού περιέλαβε και τους νότιους Σλαβικούς λαούς ονομάστηκε ‘’Γιουγκοσλαβία΄΄ ή ‘’Νοτιοσλαβία’’. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου η χώρα κατακτήθηκε από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους, αλλά ανέπτυξε εντονότατο απελευθερωτικό αγώνα. Την 29η Νοεμβρίου 1945 κηρύχτηκε η δημοκρατία και την 31η Ιανουαρίου 1946 θεσπίστηκε νέο σύνταγμα με το οποίο η Γιουγκοσλαβία έγινε Ομοσπονδία αποτελούμενη από τα ακόλουθα 6 ομόσπονδα αυτοκυβέρνητα κράτη:
Κράτος Έκταση Πρωτεύουσα
1. Σερβία 88.361τ.χλμ. Βελιγράδι
2. Κροατία 56.538τ.χλμ. Ζάγκρεμπ
3. Βοσνία – Ερζεγοβίνη 51.129τ.χλμ. Σεράγεβο
4. Σλοβενία 20.251τ.χλμ. Λουμπλιάνα
5. Μαυροβούνιο 13.812τ.χλμ. Τίτογκραντ
6. Μακεδονία 25.713τ.χλμ. Σκόπια
Από το 1946 λοιπόν έγινε ο σφετερισμός του ονόματος ΄΄Μακεδονία΄΄. Απ’ την ελληνική πλευρά ποια αντίδραση υπήρξε; (Όποιος γνωρίζει τα γεγονότα της περιόδου εκείνης, ξέρει και την απάντηση!). Και από το 1946 μέχρι και το 1990 το κρατίδιο αυτό έφερε το όνομα Μακεδονία! Απορία: έγινε ό,τι έγινε το 1946. Από το 1946 όμως μέχρι και το 1990, η Ελληνική εξωτερική πολιτική γιατί κώφευε; Μετά το 1990 μας έπιασε ο εθνικός πόνος; Ή μήπως νομίζαμε ότι ονομάζοντας μόνον εμείς το κράτος αυτό ΣΚΟΠΙΑ θα αλλάζαμε και τη διεθνή καθεστηκυία τάξη;
Όμως ας έρθουμε στο δια ταύτα: Προσωπικά δεν θα μ’ ενοχλούσε ακόμα κι αν το κρατίδιο αυτό έπαιρνε το όνομα ‘’Αγιά’’, εάν βέβαια μέσα στην ονοματοδοσία δεν παραμόνευαν οι ακόλουθοι εθνικοί κίνδυνοι: 1. Δίνοντας σε όμορο κράτος με ανάδελφη εθνικότητα ονομασία γνησίως ελληνική και κατοχυρωμένη ιστορικώς και γεωγραφικώς, κάποια στιγμή στο μέλλον το Μακεδονικό έδαφος μέσα στο Ελληνικό Κράτος θα αποτελέσει διεκδικούμενη περιοχή από την όμορη χώρα, τη στιγμή μάλιστα που η συγκεκριμένη χώρα έχει σφετεριστεί το όνομα και το κρατάει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επί 80 περίπου χρόνια χάρη στις διεθνείς διπλωματικές διεργασίες και την αδιαφορία ή την ατολμία της ελληνικής πλευράς. Μιλούμε ως Έλληνες ότι τα γειτονικά μας κράτη Αλβανία, Βουλγαρία, Τουρκία κατέχουν εδάφη ελληνικά. Αυτό ακριβώς θα ακούσουμε αύριο από τους ‘’Μακεδόνες’’ για την Ελληνική Μακεδονία! Ήδη από χρόνια κυκλοφορούν χάρτες με την ενιαία Μακεδονία, πρωτεύουσα της οποίας φέρεται η ‘’Σάλουν’’ (Θεσ/νίκη) Το ότι ο καυγάς γίνεται για το Αιγαίο, δεν το έχουν ακόμα καταλάβει οι ιθύνοντες; 2. Θα έπρεπε λογικά όλοι όσοι κάνουν θητεία στο υπουργείο εξωτερικών και ειδικότερα στις διπλωματικές υπηρεσίες να είχαν μάθει πολύ καλά το τι σημαίνει στη διπλωματία ο όρος ‘’αλυτρωτισμός’’. Τουλάχιστο στα ελληνικά ιστορικά δεδομένα είναι μια πολιτική πρακτική που την ακολούθησαν με το δίκιο τους οι μεγαλύτεροι Έλληνες ηγέτες Ι. Καποδίστριας και Ελ. Βενιζέλος στοχεύοντας πάντοτε στην εθνολογική βάση των διεκδικούμενων περιοχών. Κι έτσι ο πρώτος δημιούργησε μέσα από το χάος Ελληνικό Κράτος, ενώ ο δεύτερος διπλασίασε την Ελλάδα! Εμείς δεν καταλαβαίνουμε ότι κινδυνεύουμε να μειώσουμε την Ελλάδα με τις πρακτικές που ακολουθούμε; Δεν καταλαβαίνουμε ότι αύριο οι Σκοπιανοί θα μιλούν για Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα; Το δάκρυ του αείμνηστου Κ. Καραμανλή μάλλον αυτό το μήνυμα στέλνει! 3. Για το ότι ο Μ. Αλέξανδρος απέκτησε ιστορικά Σλαβική ταυτότητα, για το ότι το αεροδρόμιο των Σκοπίων φέρει το όνομά του, ποια είναι ως τώρα από την Ελληνική πλευρά η δεοντολογική αντίδραση; Ή μήπως επαναπαυόμαστε στο γεγονός ότι στις οδικές αρτηρίες της Β. Ελλάδας θα μας σώσουν οι πινακίδες που δείχνουν ‘’ΠΡΟΣ ΣΚΟΠΙΑ’’; Πολύ φοβούμαι ότι αύριο θ΄ αναγκαστούμε να τις αλλάξουμε κι αυτές! Αλλά και για το γεγονός ότι πάνω στη σημαία του κρατιδίου κυματίζει ο ήλιος της Βεργίνας, το ότι δηλαδή το σύμβολο της Μακεδονίας έχει γίνει πλέον ιερό σύμβολο μιας Σλάβικης εθνότητας, και γι αυτό ακόμα δεν έχουμε προβάλλει καμιά σθεναρή αντίδραση! Κατά τα άλλα… 4. Υπάρχει και η Μακεδονική γλώσσα. Φοβούμαι ότι ήδη έχει απαλλοτριωθεί ο όρος, μαζί με τη ‘’Σλαβοποίηση’’ του Μ. Αλεξάνδρου! Οι Μογγολικής προέλευσης Τούρκοι διατείνονται ότι ο Όμηρος είναι προγονός τους! Ομέρ και Ομάρ ήδη ακούνε αρκετοί Τούρκοι! Η Κωνσταντινούπολη έγινε Ισταμπούλ, η Σμύρνη Ισμήρ. Το βαφτιστικό Πύρρος δεν ακούγεται στην Ελλάδα, αλλά είναι συνηθισμένο στην Αλβανία! Και τόσα και τόσα άλλα. Και το όνομα ‘’Μακεδονία’’ είτε απλό, είτε παράγωγο, είτε καθ’ οιονδήποτε τρόπο προσδιορισμένο, θ’ απαλλοτριωθεί και αυτό, εφόσον, σ’ οποιαδήποτε γλώσσα κι αν διατυπωθεί, η εκχώρησή του από την ελληνική πλευρά είναι σαν να πετούμε τα άγια τοις κυσί ενώ απ’ τη Σλαβική πλευρά θα αποτελέσει ένα κακό προηγούμενο σε βάρος και πάλι της Ελλάδας. 5. Το κακό για μας είναι ότι το εν λόγω κρατίδιο έχει την υποστήριξη χωρών οικονομικά ισχυρών λόγω του ότι στο έδαφός του υπάρχουν αρκετά κοιτάσματα μαγγανίου και χρωμίου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί βασικό κέντρο χημικής βιομηχανίας. Και πρέπει επιτέλους να μας γίνει συνείδηση ότι η λάμια της παγκοσμιοποίησης και η βουλιμία των πολυεθνικών δε γνωρίζει από συναισθήματα και στο βωμό του κέρδους αφανίζει έθνη και ιστορίες, ισοπεδώνει αξίες και παραδόσεις…
Νομίζω πως είναι καιρός ν ανοίξουμε την πολιτική διαθήκη που μας κληροδότησε ο Ι. Καποδίστριας και να κάνουμε επιτέλους αποδοχή της βαρειάς κληρονομιάς: Να ορθώσουμε κάποτε το Ελληνικό μας ανάστημα: Όχι στους ξένους. Ναι στην Ελλάδα!
* Για την ομάδα Ιστορικής Έρευνας ‘’Δ. Αγραφιώτης’’ του Δήμου Αγιάς: Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος, φιλόλογος
