Η ορθή αντίληψη επιβάλλει να θεωρήσω, πως το ...έπος της υποδοχής δεν προερχόταν από claque (κλάκα) και claqeurs (κλακαδόρους), αλλά κανονικούς οπαδούς και φίλους του τ. πρωθυπουργού, που με αγαλλίαση οι άνθρωποι χειροκρότησαν και αποθέωσαν …επικά τον πρώην αρχηγό τους.
Μήπως κάποιο λάθος, κάποιας ώρας μετά τις εκλογές της 4.10.09 μας οδήγησε στην κατάρρευση; Μήπως ορθά επιμένει στην δικαίωσή του ο Κώστας Καραμανλής;
Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2008 η ΕΚΤ δήλωσε επίσημα στην Κομισιόν πως, αν μια χώρα της Ευρωζώνης (γράφε Ελλάδα) χρεοκοπήσει, θα προσφύγει στο ΔΝΤ. Υπήρξε επομένως μοιραία η πορεία της Ελλάδας. Δεν μας οδήγησαν κάποιοι ανθέλληνες και «γερμανοτσολιάδες» εκεί. Ο Κώστας Σημίτης στα τέλη του 2007 δήλωσε στο Κοινοβούλιο, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2008, ότι όπως βαδίζει η χώρα, οδηγούμαστε με βεβαιότητα στη χρεοκοπία. Λοιδορήθηκε από τους τότε πρωθυπουργό και υπ. Οικονομικών.
Στην παγκόσμια κρίση του ’08 μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers η Ε.Ε. συμμαζεύτηκε. Η Ελλάδα επιδόθηκε με μανία θα έλεγα στην οικονομική αφροσύνη από το 2004 έως το 2009 προβάλλοντας τον μύθο της θωρακισμένης οικονομίας. Είναι απίστευτο όμως, ότι σε μια χώρα με μηδενική ανταγωνιστικότητα, παθητικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και με πολύ σκληρό νόμισμα, υπήρξαν άνθρωποι που κατασκεύασαν, προέβαλαν αλλά και μάζες, που υιοθέτησαν αυτό το μυθολογικό εύρημα. Οι συνέπειες της πρώτης τριετίας (2004-2007) δεν υπήρχαν ωστόσο εμφανείς. Ωστόσο από το ’04 έως ’09 οι κρατικές μας δαπάνες αυξήθηκαν κατά 50%, ενώ στην Ε.Ε. μόνο κατά 22%. Στις αυξήσεις δεν περιλαμβάνονται οι τόκοι των δανείων. Το επισημαίνω, επειδή το σχετικό αφήγημα έκανε καριέρα στη χώρα μας. Αυξήσαμε ακόμη τις καταναλωτικές δαπάνες του κράτους κατά 45%, ενώ η Ε.Ε. μόνο 18% και προσθέσαμε στη χώρα της κραιπάλης από το 2006 μέχρι το 2009 116 δις ευρώ στο δημόσιο χρέος. Κάπως έτσι φτάσαμε στο θηριώδες έλλειμμά του 15,4 % το 2009.
Έρχονται στη θύμησή μου οι 32.000 διορισμοί Παυλόπουλου σε μόνιμες θέσεις με το αντισυνταγματικό π.δ. 164/2004. Ετήσια επιβάρυνση 650.000.000 ευρώ. Ακολούθησαν οι παροχές προς τους Δικαστές αναδρομικών 800.000.000 ευρώ το 2007. Τότε που το Κράτος έπρεπε να προσφύγει εναντίον της καθαρά συντεχνιακής αποφάσεως του Μισθοδικείου στο Δικαστήριο της Ε.Ε. Όμως η νεοελληνική πραγματικότητα του σοβιετικού τύπου συντεχνιακού κράτους το απέτρεψε. Για τις αυξήσεις λοιπόν των μισθών αυτών κάθε χρόνο προστίθενται 500.000.000 ευρώ στο συγκεκριμένο μισθολόγιο. Αλλά και τα ξεχασμένα δομημένα ομόλογα των 11 διορισμένων Διοικήσεων ισάριθμων Ταμείων με προμήθειες ημετέρων 11.000.000 ευρώ σήμαναν απώλεια στο ΑΕΠ 3 δις. Στη διετία επίσης ’07-‘09 αυξήθηκαν όλα σχεδόν τα επιδόματα (Κοιν. Αλληλεγγύης, ανέργων, νεφροπαθών χωρίς οικονομικά κριτήρια κ.α.) και τα ειδικά μισθολόγια. Αλλά και οι συντάξεις ΟΓΑ, ΕΚΑΣ κ.α.. Αυτά συνθέτουν μέρος του συνολικού πρωτογενούς ελλείμματος 34 δις ευρώ του έτους ’09.
Η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το 2009 σημείωσε υστέρηση των κρατικών εσόδων κατά 13 δις ευρώ και υπέρβαση των δαπανών (συγκρατηθείτε) κατά 47 δις ευρώ. Στην Καθημερινή της 24.12.17 ο Κ. Καλίτσης σημειώνει «Αν δεχτούμε ότι η φαυλότητα της εξαετίας 04-09 δεν έπαιξε ρόλο, ότι η κραιπάλη δεν ευθύνεται για την κρίση. Αν καταλήξουμε, ότι η κρίση ήταν το αποτέλεσμα συνωμοσίας ή λαθών από τα τέλη του ’09 έως τον Απρίλιο του ’10 , τότε έχουμε βγάλει λάθος συμπεράσματα και οδηγούμαστε σε επικίνδυνο δρόμο με βαριά αρνητικές επιπτώσεις.
Τέλος (;) Επίσημο έγγραφο των Οικ. Υπηρεσιών της ΤτΕ προς τον διοικητή Προβόπουλο στις 6.10.2009 μόλις δυο ημέρες μετά τις εκλογές φωτίζει με αμείλικτο τρόπο την κραιπάλη, που άφησε αποχωρώντας ο τ. Πρωθυπουργός. Το συμπέρασμα των συντακτών γραμμένο σε πλάγια γραφή – για να τονιστεί η σημαντικότητα των ευρημάτων- έχει ως εξής: «Με βάση τα έως τώρα (6.10.09) στοιχεία …ευρισκόμεθα ενώπιον ενός πρωτοφανούς εκτροχιασμού, ο οποίος δεν δικαιολογείται πάρα μόνο σε πολύ μικρό βαθμό από την κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας. Είναι δε απολύτως βέβαιο, ότι η παρούσα δημοσιονομική θέση δεν είναι διατηρήσιμη». (βλ. Καθημερινή της 7.1.18). Το έγγραφο αποκαλύφθηκε μόλις τώρα.
Η απλή ανάγνωση αυτής της έκθεσης προκαλεί βαθειά απογοήτευση για το εύρος ευθύνης κάποιων ανθρώπων. Δεν γράφω «κομμάτων», επειδή ατοπήματα και ανομήματα συγκεκριμένων προσώπων δεν νοείται να αποδίδονται σε εθνικές συλλογικότητες εκατομμυρίων ή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Άλλο πράγμα όμως αυτό, και άλλο η πλαστογράφηση της ιστορίας. Για τους κ.κ. Αλογοσκούφη, Παπαθανασίου, Παπαγεωργόπουλο κ.α. αδυνατώ να αποδώσω ευθύνες ως πολίτης στη Ν.Δ.. Αδυνατώ να το πράξω και για τους κ.κ. Άκη, Σάκη, Μάκη κ.α. του ΠΑΣΟΚ. Για την καταστροφή του 1897 δεν έφταιγε το τότε κυβερνόν κόμμα, αλλά ο περιβόητος Δηλιγιάννης. Και για την καταστροφή του ‘22 δεν είχε ευθύνη η συλλογικότητα των συνασπισμένων φιλοβασιλικών κομμάτων, αλλά συγκεκριμένοι και ευήθεις άνθρωποι. Σημασία όμως για τους Έλληνες πολίτες έχει να μην είναι αμνήμονες. Όλοι μας να διδασκόμαστε από τα ιστορικά λάθη, που πολλές φορές στην πρόσφατη ιστορία οδήγησαν σε εθνικές καταστροφές.
* Γράφει ο Όμηρος
