Είναι τα σκληρά και άδικα μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι τώρα και τα οποία, όπως λέγεται, μπορεί να επαναληφθούν υπό την πίεση της «Τρόικας» κι από την αδυναμία αντίδρασης της ελληνικής Κυβέρνησης. Η Ελλάδα δυστυχώς, να το πούμε ακόμα μια φορά, παραδέρνει κάτω από το βάρος των σφαλμάτων των ελληνικών κυβερνήσεων, των θεσμικών αδυναμιών «εκούσιων ή ακούσιων» της Ευρωζώνης και της διεθνούς κρίσης. Δε γνωρίζουμε αν θα αποφασισθούν νέα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις για το 2018 και ποια θα είναι αυτά. Θα εξαρτηθεί ίσως από το δημοσιονομικό κενό που θα προκύπτει από το νέο φορολογικό νόμο. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως έχει γραφτεί στον ελληνικό τύπο, η Κυβέρνηση θα κληθεί να καταρτίσει πρόγραμμα για την τριετία (2017-1019), δηλαδή μέτρα που θα καλύπτουν το δημοσιονομικό κενό της περιόδου 4 δις ευρώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Επιτροπής. Είναι αβέβαιοι οι υπολογισμοί αυτοί με την ένδειξη εγγραφής στους πίνακές της «απροσδιόριστα» μέτρα (7,6) δις ευρώ για την συγκεκριμένη (3ετία). Οι Έλληνες συνταξιούχοι του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αποκρούουν με οργή κι αγανάκτηση επόμενο γύρο νέων περικοπών στις συντάξεις τους και την υγειονομική τους περίθαλψη. Χαρακτηρίζουν εμπαθή αυτή τη δημοσιονομική λογική, παραβιάζοντας κάθε κανόνα της οικονομικής επιστήμης ακόμα και του Συντάγματος. Χωρίς: ντροπή, προσχήματα και γενναιότητα, σ` αυτούς που συμμετείχαν ανάλογα με τις δυνάμεις τους σε ό,τι σημαντικό έχει συντελεστεί σ` αυτό τον τόπο, στην πνευματική, πολιτιστική και οικονομική πρόοδο της χώρας, χωρίς να ευθύνονται αυτοί για το δημοσιονομικό της κατάντημα. Δυστυχώς από τις εγχώριες κυβερνήσεις κι από την Ε.Ε., υποτιμήθηκε η σημασία της ύφεσης στην οικονομία και στο δημόσιο χρέος. Η Κυβέρνηση οφείλει, έστω και τώρα, να παρέμβει για να σταματήσει το εξελισσόμενο ελληνικό δράμα που παίζεται σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων, για τις συνέπειες της κρίσης, στην απασχόληση, στην παραγωγή, στις επιχειρήσεις και στο κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς ακολουθείται η ίδια οικονομική πολιτική από την αρχή της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης μέχρι τώρα. Όταν αυξάνεις τη φορολογία, αφαιρείς πόρους από την οικονομία και η οικονομία «σφίγγεται» περισσότερο και επέρχεται το φαινόμενο της «φορολογικής υπερκόπωσης». Όταν περικόπτεις τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, συμβάλλεις στη μεγαλύτερη ύφεση για το λόγο ότι αυτά τα εισοδήματα διατίθενται σε μεγάλο ποσοστό στην κατανάλωση. Είναι λάθος η περικοπή των δημοσίων επενδύσεων για να μειωθεί το έλλειμμα. Αντίθετα αυξάνεται η ύφεση της οικονομίας. Μόνο οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις μπορούν να δημιουργήσουν ανάπτυξη στη χώρα κάτι που δε φαίνεται ακόμα, δυστυχώς. Η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να αποτελεί «το εθνικό σπορ». Η Βρετανική Κυβέρνηση, αλλά κι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, εφάρμοσε πολιτική να νομιμοποιήσει κεφάλαια προερχόμενα από το εξωτερικό, ενώ παράλληλα είχε εξαπολύσει σκληρό διωγμό για τις αδήλωτες OFF-SHORE εταιρίες για να τις εντάξει στο φορολογικό της σύστημα. Στη χώρα μας κατά την περίοδο της κρίσης, διέφυγαν στους φορολογικούς παραδείσους δεκάδες δις ευρώ και δε σημειώθηκαν σημαντικές αποκαλύψεις φοροδιαφυγής. Μετά από 5 χρόνια τώρα συζητείται η Λίστα Λαγκάρντ και δεν αποκαλύφθηκε ούτε εισπράχθηκε τίποτε. Παντού, διάχυτα επικρατεί: φτώχεια, ανεργία, πόνος, οργή και ανασφάλεια. Δυστυχώς οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αντέδρασαν όταν έπρεπε και όσο έπρεπε (απέναντι στην «Τρόικα»), ούτε είχαν εναλλακτικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης και της ύφεσης. Η Κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή: Να αντιδράσει τώρα στους εκπροσώπους των δανειστών μας και να λάβει ολοκληρωμένα μέτρα για την οικονομική ανάπτυξη και τη διοικητική εξυγίανση της χώρας. Η πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης πρέπει να πάρει τέλος. Είναι βασική προϋπόθεση για την επιβίωση του ελληνικού λαού, πριν είναι πολύ αργά και πριν το χάος και η θύελλα κατακλύσουν τα πάντα και συμπαρασύρουν ανθρώπους και κοινωνίες. Θα είναι η αντίδραση αλλά κι η αμφισβήτηση της πιο σκληρής κι απίθανης λιτότητας, που «συνταγογραφήθηκε» ως το μοναδικό φάρμακο για τη «σωτηρία» της οικονομίας και τη διάσωση της χώρας.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
* Ο Γεώργιος Ν. Ξενόφος είναι λογοτέχνης
