Θορυβημένο το Υπουργείο από τις αντιδράσεις, για να μην πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδος, προβαίνει σε καθησυχαστικές τις κοινής γνώμης δηλώσεις. Συγκεκριμένα ο αρμόδιος Υπουργός κ. Κώστας Γαβρόγλου δήλωσε από την Πάτρα ότι οι αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών έγιναν «μετά από συζητήσεις με την Εκκλησία… και τις δέχθηκε. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο συνύπαρξης, παρά τις διαφορές μας»!
Φαίνεται πως δεν λέει όλη την αλήθεια ο κ. Υπουργός. Ομιλεί για συζητήσεις με την Εκκλησία, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος κάνει λόγο για τετελεσμένο γεγονός. Λέει επακριβώς: «Υπήρχε η αίσθηση ότι, ενώ μιλούσαμε για μηδενική βάση, στην ουσία υπήρχε τετελεσμένο».
Είχε συμφωνηθεί στη συνάντηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό να γίνει διάλογος για τα θρησκευτικά από μηδενική βάση. Γι’ αυτό και αποπέμφθηκε ο κ. Φίλης από το Υπουργείο. Όμως δεν έγινε βασικός και ουσιαστικός διάλογος. Και παρέμενε το ίδιο πρόγραμμα, το οποίο κατά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο «από τη βάση του είναι προβληματικό, θα μπορούσα δε να πω εκθεμελιωτικό, διότι αποδομεί τα πάντα». Ελάχιστες επουσιώδεις αλλαγές έγιναν, «αφαιρέθηκαν δύο - τρία τραγουδάκια». Το πρόβλημα όμως δεν ήταν τα τραγουδάκια, αλλά ο όλος χαρακτήρας και το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όλη φιλοσοφία και κατεύθυνσή του. Με άλλα λόγια, το μάθημα αλλάζει εκ βάθρων και δεν προσφέρει ορθόδοξη αγωγή, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι νόμοι του Κράτους. Σχετικοποιεί την Ορθόδοξη Πίστη, εξισώνει την αλήθεια του Ευαγγελίου με το Κοράνιο και τα άλλα βιβλία θρησκειών, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό με τον Μωάμεθ και τους λοιπούς ιδρυτές θρησκειών και γενικά την ορθόδοξη πίστη με τις διάφορες θρησκευτικές δοξασίες.
Ότι το πρόγραμμα δεν άλλαξε ουσιαστικά, το βεβαιώνουν οι δηλώσεις του κ. Φίλη: «Η ουσία δεν αλλάζει: Το νέο μάθημα ήρθε για να μείνει»!
Επιβεβαιωτική των θέσεων του κ. Φίλη είναι και η ωμή ομολογία αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος του Υπουργείου Παιδείας, του κ. Γεράσιμου Κουζέλη, Προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής: «Τα προγράμματα σπουδών, λέει, έμειναν αυτά που ήταν… Βέβαια το αποτέλεσμα δίνει τη δυνατότητα στην Εκκλησία να πει ότι έδωσε μία μάχη και άλλαξε τα προγράμματα. Δίνει τη δυνατότητα σε άλλους να πουν ότι η Πολιτεία υποχώρησε απέναντι σε μια πίεση που δέχθηκε. Οποιοσδήποτε όμως συγκρίνει τα δύο προγράμματα, θα καταλάβει ότι δεν άλλαξε κάτι».
Προσχηματικός, λοιπόν, υπήρξε ο διάλογος. Με απολυταρχικό τρόπο και τη δύναμη της εξουσίας επιβλήθηκε ένα θρησκευτικό μάθημα απαράδεκτο από κάθε άποψη. Ένα μάθημα που οδηγεί τους μικρούς μαθητές στη σύγχυση, στο μηδενισμό και στην αθεΐα. Ένα μάθημα κατηχητικό της Πανθρησκείας και αντικατηχητικό της Ορθοδοξίας. Ένα μάθημα σύμφωνο με τις επιταγές της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας. Αυτή την κατήχηση επιδίωκαν, οι «εκσυγχρονιστές» του μαθήματος, που εξαπέλυαν μύδρους και ειρωνείες κατά της ορθοδόξου κατηχήσεως.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι εμφανίζεται το νέο πρόγραμμα ως προοδευτικό με τις γελοίες ποσοστώσεις στη διδασκαλία των θρησκειών: 60% ορθόδοξη, 30% ισλαμική, 10% βουδιστική και άλλων θρησκειών. Αλλά, αφού αυτή η ποσοστιαία διδασκαλία αποτελεί πρόοδο και εκσυγχρονισμό, γιατί δεν την εφαρμόζουν και στους Μουσουλμάνους, στους Εβραίους, στους Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές; Φαίνεται καθαρά πλέον πως άλλη είναι η επιδίωξη των κυβερνώντων. Θέλουν να αποορθοδοξοποιήσουν τη νέα γενιά. Να αλλάξουν τον πνευματικό και ιδεολογικό της προσανατολισμό. Να την «ξεβαφτίσουν». Γι’ αυτό και επιμένουν ανυποχώρητα σ’ αυτό το πρόγραμμα, το «συμβατό με το σύγχρονο ορθολογισμό και ανεκτό στις σύγχρονες αθεϊστικές και συγκρητιστικές αντιλήψεις».
Είναι βασικότατο το θέμα του χαρακτήρος και του περιεχομένου του μαθήματος των θρησκευτικών. Δεν αποτελεί παρονυχίδα. Σχετίζεται με τη φιλοσοφία και τον γενικό προσανατολισμό της παιδείας. Με την πνευματική και ιδεολογική της στοχοθεσία. Ή απλούστερα, με το τι ανθρώπους πρέπει αυτή να διαπλάσσει. Ετοιμοπόλεμους στρατιώτες κατά το ιδεώδες των μιλιταριστών, «καλούς καγαθούς» κατά το ιδεώδες των Αρχαίων Αθηνών και του αληθινού ανθρωπισμού, μάλιστα δε του Χριστιανισμού, που είναι ο κατεξοχή ανθρωπισμός; Ή άλλου είδους ανθρώπους κατά τα ιδεώδη της φυσιοκρατίας, του υλισμού και της αθεΐας;
Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι η κατ’ εξοχήν ανθρωποποιός δύναμις. Το ομολογούν κορυφαίοι φιλόσοφοι, παιδαγωγοί και λοιποί διανοητές, παλαιότεροι και νεώτεροι. Ακόμη και οι «πατριάρχες» της αθεΐας. Και είναι έγκλημα η σχετικοποίηση και η εξίσωση του Ευαγγελίου με τα λοιπά βιβλία των διαφόρων θρησκευμάτων. Ακόμη δε περισσότερο ο περιορισμός της διδασκαλίας του, προκειμένου να διδαχθούν οι μαθητές τα διδάγματα και τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών. Οι κυβερνώντες αυτό τον τόπο επιχειρούν να περιορίσουν το αστραπηβόλο φως του Ευαγγελίου και να το εξισώσουν με τις πυγολαμπίδες των λοιπών θρησκευμάτων. Θέλουν, με άλλα λόγια, να μας φωτίσουν με το … «γκαζούλι» της πανθρησκείας.
Αυτή την τελείως απαράδεκτη και άκρως επιζήμια μεθόδευση αντιλαμβάνεται ο λαός μας, γι’ αυτό και αντιδρά με την επιστροφή των νέων βιβλίων και τις αιτήσεις απαλλαγής των παιδιών του από το νέο πολυθρησκειακό πρόγραμμα σπουδών. Δίνει μάθημα σε όλους τους αρμοδίους.
Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
