Προσωπικά με εξέπληξε, η εικόνα του υποψήφιου πρωθυπουργού Κυριάκου, να μιλά όρθιος ευρισκόμενος καταμεσής στον κάμπο, μέσα σε ...αγροτεμάχιο, απευθυνόμενος ωσάν τον Μαρίνο Αντύπα (!), σε γηγενείς αγρότες, πλην όμως της γαλάζιας παρατάξεως φυσικά, οι οποίοι έδρασαν τους πισινούς τους (κοινώς στρογγυλοκάθισαν) σε καλοστοιβαγμένες μπάλες αχύρου. Ηταν δι' εμέ κατά μια έννοια, η εικόνα - είδηση της εβδομάδας. Γιατί ήταν είδηση; Διότι εξ αυτής και μόνο της φωτογραφίας, συνάγεται ότι στον τόπο αυτό, τον έρμο και τον χιλιοβασανισμένο, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Εις τον αιώνα τον άπαντα. Απολύτως τίποτα!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ τον συλλογισμό μου, να υπενθυμίσω σε όσους είχαν την τύχη να δουν μια ταινία του Χάρρυ Κλυν, που γυρίστηκε το ‘75 στον Παλαιό Παντελεήμονα Πιερίας, με κομπάρσους κυρίως Πλαταμωνίτες και Πουρλιώτες, όπου ο κωμικός ηθοποιός ως "Τραμπάκουλας" σατιρίζοντας τους πολιτικούς της εποχής, έβαψε με μπογιές τα αμνοερίφιά του, κόκκινα, πράσινα και γαλάζια! Από τότε πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια και το "παρδαλόν" και παλαιοκομματικόν της πολιτικής στην Ελλάδα, δυστυχώς δεν άλλαξε. Μόνο λίγο ...εκσυγχρονίστηκε. Οι αγρότες που ... αυθορμήτως επιλέγονται για το σκηνικό, όπως τότε οι κομπάρσοι χωρικοί, κάθονται και ενημερώνονται από τον αρχηγό πάνω σε δέματα από άχυρο. Και ο αρχηγός που τους μιλάει, ανάθεμα κι αν γνωρίζει, πού ακριβώς χρησιμοποιείται αυτό το προϊόν της γης, το άχυρο, προφανώς αφού δεν πωλείται στα σούπερ μάρκετ!
ΑΥΤΕΣ λοιπόν φίλτατοι δεν είναι πολιτικές εξορμήσεις. Ούτε καν πολιτικές περιοδείες δεν μπορείς να τις πεις διότι έχασαν το νόημά τους. Ένα καλοστημένο "γιουρούσι" είναι και μάλιστα από σπουδαγμένα στο επικοινωνιακό παιχνίδι κολεγιόπαιδα, με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Αυτούς τους σύγχρονους επικοινωνιολόγους εάν οι πολιτικοί που τους χρησιμοποιούν και τους καλοπληρώνουν γνώριζαν πόση ζημιά μπορεί να τους κάνουν, σίγουρα θα τους απομάκρυναν.
ΤΟ ερώτημα όμως που τίθεται είναι άλλο. Είναι τόσο αφελής ο αρχηγός και όχι μόνο ο Μητσοτάκης, όλοι κάνουν τέτοια επικοινωνιακά δήθεν κόλπα, που να πιστεύει ότι θα μπορούσε ένας αγρότης, πραγματικός και γνήσιος, αυθεντικός που λέμε, δουλεμένος στους αγρούς και λιοκαμένος, με ρόζους στα χέρια και σκισμένο πρόσωπο από την αγροτική σκληρή ζωή, να καθίσει ως μαθητούδι πάνω σε μπάλες άχυρου, απέναντι σε οποιονδήποτε πολιτικό και να μην... του τα σούρει χύμα και τσουβαλάτα για τα φορολογικά δεινά και τα χαράτσια που του φόρτωσαν αυτοί και τα μνημόνιά τους τα τελευταία χρόνια; Θα μπορούσε ας πούμε ο Θανάσης ο Κοκκινούλης να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο μασλάτι; Και θα μπορούσε πολιτικός που έκανε και υπουργός σε μνημονιακές κυβερνήσεις, να βγει έτσι άνετος και δοξασμένος στους αγρούς, ξεχνώντας τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις και τον θυμό των αγροτών που επλήγησαν βάναυσα ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το πολιτικό "θεατράκι" δεν έχει πλέον σκηνικά να πείθουν. Κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι η εποχή του Μαυρογιαλούρου πέρασε. Και αυτό είναι το χειρότερο για όλους. Αγρότες και μη. Και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να επανασχεδιάσουν τα επικοινωνιακά τους πλάνα. Αν θέλουν να μην τους πάρουν κάποια μέρα με τις πέτρες...
* Του Χρήστου Τσαντήλα
