Σχολεία πειραματικά ή πρότυπα και η ανικανότητά μας

Του Ιωάννη Στρατή
διευθυντή στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας
 
Κάθε φορά που αλλάζουν οι κυβερνήσεις γινόμαστε μάρτυρες αλλαγών που βαφτίζονται πρωτοποριακές για το καλό των μαθητών και της εκπαίδευσης γενικότερα.
Αυτό το άρθρο σκοπό έχει να τονίσει την χρόνια τώρα σπουδή των εκάστοτε κυβερνόντων, που θέλουν να καταργήσουν το χθες της εκπαίδευσης, για να χτίσουν ένα δικό τους σήμερα, αδιαφορώντας αν είναι για το καλό των παιδιών.
Λείπει ένας εθνικός σχεδιασμός, που θα εναρμονίζεται με τις πρωτοβουλίες άλλων κρατών, που ακολουθούν τις νέες τάσεις και ανάγκες της εκπαίδευσης των νέων.
Οι εκάστοτε αλλαγές θυμίζουν τα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου πριν ο ένας ολοκληρώσει τις απόψεις του, παρεμβαίνει ο άλλος να πει τις δικές του.
Μήπως τελικά φταίει το γονίδιο του έλληνα που του μάθανε να μην πειθαρχεί και να θέλει συνέχεια να αυτονομείται; Φταίει μόνο το υπουργείο ή και οι εκπαιδευτικοί που τυφλά οδηγούνται από τα συμφέροντα των συνδικαλιστικών παρατάξεων;
Τις ξέρουν άραγε τα πειραματικά ή πρότυπα σχολεία; Πέρασαν χρόνια τώρα που το υπουργείο είχε δημιουργήσει τα μουσικά γυμνάσια, τα αθλητικά και κάποια σχολεία τέχνης και πολιτισμού. Αυτή η δημιουργία είχε βασιστεί στη θεωρία του Gardner για την πολλαπλή νοημοσύνη.
Πόσα τέτοια σχολεία σήμερα υπάρχουν; Γιατί δεν τιμωρήθηκαν αυτοί που τα γκρέμισαν, γιατί δεν ανταμείφτηκαν αυτοί που τα έχουν ακόμη ζωντανές κυψέλες μόρφωσης; Είναι ο εκπαιδευτικός τεμπέλης; Μήπως φταίει η ανυπαρξία της αξιολόγησης την οποία θέλουμε να την καταργήσουμε μόλις εμφανίστηκε και τρόμαξε τους συνδικαλιστές; Ευχαριστούμε κύριε Αναγνωστόπουλε που με τους συναδέλφους σας το μουσικό γυμνάσιο Λάρισας κάνει αισθητή την παρουσία του στα εκπαιδευτικά και πολιτισμικά δρώμενα της εποχής μας.
Ο Gardner στο τελευταίο του βιβλίο περί των ικανοτήτων που πρέπει να έχει η επόμενη γενιά, τονίζει την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης των νέων στην πειθαρχία.
Με τον όρο πειθαρχία αναφέρεται στην αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής των μαθητών, που ενώ εύκολα δέχονται πληθώρα πληροφοριών, αδυνατούν να τις αποκωδικοποιήσουν και να δώσουν το βαθύτερο νόημα των διδαχθέντων.
Γιατί υπάρχει αυτή η ανικανότητα των μαθητών να συνθέτουν, να πειθαρχούν και να δημιουργούν μέσα από καινοτόμες ιδέες;
Μήπως φταίει η ανυπαρξία βιωματικών προσεγγίσεων της νέας γνώσης; Μήπως να δούμε τι κάνει η Σουηδία με αυτά τα σχολεία;
Πού είναι η θέση των πανεπιστημίων που συνδέονται με τα πειραματικά ή πρότυπα σχολεία; Ποτέ δε μάθαμε τα ερευνητικά τους αποτελέσματα.
Όμως, ποτέ κύριοι του υπουργείου δεν κάνεις έρευνα με τους ελίτ δασκάλους και χαρισματικούς μαθητές. Και λάθος αποτέλεσμα βγάζεις και άλλους σκοπούς υπηρετείς.
Επίσης, η ηθική διαπαιδαγώγηση των νέων, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και η ανάγκη επικοινωνίας των μαθητών μας με σχολεία άλλων χωρών, ως απαιτούμενες ικανότητες του αύριο, δεν εξασκούνται με αποσπασματικά προγράμματα επισκέψεων σε άλλες χώρες.
Στην εκπαιδευτική ορολογία η συναισθηματική νοημοσύνη χρόνια τώρα έχει εφαρμοσθεί σε ωρολόγια προγράμματα ως μάθημα.
Εμείς ταλαιπωρούμε τον όρο με αποσπασματικά προγράμματα, αφού κάποιοι θα «κονομήσουν» μέσω του ΕΣΠΑ και αρνούμαστε να την εντάξουμε στο ωρολόγιο πρόγραμμα ως μάθημα.
Μπορεί το μάθημα των θρησκευτικών να καλύπτει μέρος της ηθικής διαπαιδαγώγησης, όμως οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες έχουν πιο σύνθετες απαιτήσεις.
Κλείνοντας θα τονίσω την αναγκαιότητα ενός μακροχρόνιου εθνικού εκπαιδευτικού σχεδιασμού, που ως άξονα θα έχει την διαρκή επικοινωνία και συνεργασία σχολείων και πανεπιστημίων, αφού η δοκιμαστική προσέγγιση και η μετέπειτα εφαρμογή των νέων τάσεων και μεθόδων απόκτησης της γνώσης και τους μαθητές θα ωφελεί και τον επαγγελματικό κάματο των εκπαιδευτικών θα σκοτώνει.
 Έτσι και θα τους μορφώνει και θα τους ανανεώνει όλους.
Και το σχολείο, ας το πούνε όπως θέλουν και δε με νοιάζει η επωνυμία του σύγχρονου ή πρότυπου ή όπως αλλιώς το ονοματίσουν.
Τέλος, καλά θα κάνουν και οι συνδικαλιστές να κατανοήσουν, ότι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις των καιρών στη χώρα μας, που χρεοκοπεί οικονομικά, έχει ανάγκη ανθρώπων που δεν είναι συναισθηματικά χρεοκοπημένοι.
Κι ως τέτοιους θεωρώ αυτούς τους παλιούς κομματικούς στρατούς που έχουν την ευθύνη αυτής της κατάντιας που ζούμε.
Επιτέλους διαφοροποιείστε το ρόλο σας, γιατί θα αναγκασθείτε κάποιοι να αυτό-αποβληθείτε από τις απαιτήσεις των καιρών.