Το οικοδομικό τετράγωνο δεσμεύτηκε από τη Δημοτική Αρχή του Αριστείδη Λαμπρούλη ως Κ.Χ. Εδώ γεννάται ένα ερώτημα: Γιατί κοινόχρηστος χώρος, σε τι θα εξυπηρετούσε; Μήπως η σημερινή Δημοτική Αρχή θα έπρεπε να επανεξετάσει το θέμα; Διαδίδεται έντονα ότι τα ακίνητα αυτά θα αποδεσμευθούν και θα γκρεμιστούν!!! Ή κατά την έκφραση του κ. Γ. Παζιάνα, δημοτικού συμβούλου του ΚΚΕ "Λαϊκή Συσπείρωση", "θα δουν τι θα τα κάνουν". Δηλαδή ακόμα δεν έχουν αποφασίσει τι θα τα κάνουν. Μπορεί να τα μετατρέψουν σε κατοικήσιμους χώρους ή σε χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος με δική τους εκμετάλλευση, ακόμη και να τα νοικιάσουν σε πολίτες...
Σε περίπτωση που τα γκρεμίσουν θα ήθελα να επισημάνω ότι: Δεν γκρεμίζουμε τα δείγματα του πολιτισμού μας. Έτσι χάνεται η ανάμνηση μιας πόλης και η πόλη χάνει την ταυτότητά της.
Η Δημοτική Αρχή έχει καθήκον να παίξει τον ρόλο του προστάτη, αυτών των αντιπροσωπευτικών κτισμάτων μιας χρονικής περιόδου και όχι του καταστροφέα (μου θυμίζει τους Ταλιμπάν).
Θα πρέπει να συμβάλει στη διάσωση αυτών των αγαθών του παρελθόντος που αντιπροσωπεύουν το αρχιτεκτονικό στιλ μιας εποχής, δείγματα του πολιτισμού μας.
Το παρελθόν και το παρόν εκφράζονται μέσα από αυτά τα ακίνητα και τις γραφικές οδούς που τα περικλείουν δημιουργώντας έναν ελκυστικό προορισμό για τους τουρίστες. Τέτοια σημεία στοχεύουμε όλοι να επισκεφθούμε σε άλλες πόλεις και χώρες.
Οι φορείς όμως αυτών των πόλεων φροντίζουν να τα αναδεικνύουν, να τα προστατεύουν, να τα φροντίζουν και να συμβάλλουν στη διάσωσή τους, διότι αντιπροσωπεύουν το αρχιτεκτονικό στιλ μιας εποχής. Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων γιατί δεν παίρνει μέρος;
Τα κτίρια αυτά εκτός από την αισθητική τους ποιότητα, έχουν ηθική και οικονομική σημασία για τους ιδιοκτήτες, που υπερβαίνει της επιθυμίας του Δήμου να τα ιδιοποιηθεί χωρίς ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ, χωρίς καν να γνωρίζουν τι θα τα κάνουν, πώς θα τα διαχειριστούν. Υπ' όψιν ότι αποκτήθηκαν με πολύ κόπο και στερήσεις. Κόποι μιας ζωής.
Πέρασαν 28 χρόνια από την πρώτη δέσμευσή τους.
"Ήμουν νιος και γέρασα".
Οι εκάστοτε Δημοτικές Αρχές καταχρηστικά τα δέσμευσαν 3 φορές παραβιάζοντας τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Έχουν εμπλέξει τους ιδιοκτήτες σε έναν εξοντωτικό δικαστικό αγώνα, ο οποίος τώρα μεταφέρεται στην επόμενη γενιά, στα παιδιά τους. Καμιά πρόνοια γι' αυτούς.
Απαγορεύτηκε η χρήση των ακινήτων αυτών για δραστηριότητες υγειονομικού ενδιαφέροντος. Συμβαίνει όμως το εξής παράλογο. Μπροστά από την είσοδο των καταστημάτων αυτών, ο πεζόδρομος της οδού Βενιζέλου να κατακλύζεται από τραπεζοκαθίσματα άλλης επιχείρησης. Στο πίσω δε μέρος αυτού του οικοδομικού τετραγώνου λειτουργεί μια από τις πιο πολυσύχναστες καφετέριες της Λάρισας.
Έχουν εστιάσει άδικα και παράλογα στο συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο, το οποίο απέχει αρκετή απόσταση από το Αρχαίο Θέατρο και μεσολαβεί πεζόδρομος και παραιτήθηκαν από οικοδομές που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το Αρχαίο Θέατρο; Αυτό πώς λέγεται;
Έχουν δυσφημήσει τα ακίνητα, έχουν εξοντώσει τους ιδιοκτήτες οικονομικά και ισχυρίζονται ότι ένας λόγος για να τα γκρεμίσουν είναι ότι δεν τους ικανοποιούν αισθητικά. Δεν έχουν άραγε αντιληφθεί ότι οι ίδιοι, με τα απαγορευτικά μέτρα που έχουν επιβάλει, για περιορισμένη χρήση αυτών, η κινδυνολογία που αιωρείται στον αέρα, οι φορολογικές υποχρεώσεις των ιδιοκτητών, έχουν επιφέρει αυτή την εικόνα στα ακίνητα;
Δεν αντιλαμβάνονται κατ' επέκταση ότι και τα κτίρια αυτά να φύγουν από τη θέση τους, και με τη νοοτροπία που μας δέρνει, ο χώρος που θα προκύψει θα καταλήξει σε ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟ;
Ας κάνουν λοιπόν τον κόπο να μπουν στη θέση των ιδιοκτητών και να συζητήσουν μήπως θα έπρεπε να αποδεσμευθούν τα ακίνητα, διότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι δεσμευμένα, και να παραδοθούν στους ιδιοκτήτες όπου και ανήκουν;
Μήπως ήρθε η ώρα να στρέψουν την προσοχή τους σε άλλους τομείς; Έχει τόσες ανάγκες η πόλη μας.
Χριστίνα Συναπλίδου - Καφετσούλη
επίτιμος πρόεδρος
Ομίλου UNESCO Ν. Λάρισας
ιδιοκτήτρια οικοδομής
