Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Η Τουρκία την περασμένη Παρασκευή στις 27-2-2015, εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 889/15 αγγελία (ΝΟΤΑΜ) προς τους αεροναυτιλομένους, για την παράνομη δέσμευση μεγάλης περιοχής στο βόρειο Αιγαίο, από τη Λήμνο μέχρι τη Σκύρο, προκειμένου να διεξαγάγει στο χώρο αυτό, αεροναυτικές ασκήσεις. Αυτό τόσο λόγω της διάρκειας της αγγελίας (2 Μαρτίου έως 31 Δεκεμβρίου 2015) όσο και το γεγονός ότι, οι περιοχές που, δεσμεύουν οι Τούρκοι δεν επικαλύπτουν μόνο διεθνή εναέριο χώρο (ΔΕΧ), αλλά και σημαντικού τμήματος του εθνικού μας εναερίου χώρου (ΕΕΧ), για το οποίο η μόνη αρμόδια Αρχή έκδοσης ΝΟΤΑΜ, είναι η Ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας που, εδρεύει στο Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», δεν ήταν δυνατόν να το αποδεχθεί η Ελληνική Κυβέρνηση και γι’ αυτό ορθώς και με επιτυχία αντέδρασε.
Η πρακτική αυτή της Τουρκίας, δεν είναι σημερινή, αλλά συνηθισμένη την οποία εφαρμόζει ανελλιπώς, από το 1975. Αρμόδια αρχή όπως προαναφέρω για την έκδοση αυτής της ΝΟΤΑΜ, ήταν και είναι η χώρα μας, η οποία σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό πολιτικής αεροπορίας, ο γνωστός ICAO (International Civil Aviation Organization) έχει την ευθύνη, μέσω του FIR Αθηνών, δηλαδή της περιοχής πληροφοριών πτήσεων (Flight Information Region) για την ασφάλεια των πτήσεων, τόσο των Στρατιωτικών όσων και των πολιτικών αφών.
Τελικά ύστερα από συντονισμένες ενέργειες και διαβημάτων του Υπουργείου των Εξωτερικών στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αλλά και στον ICAO η Τουρκία αναγκάσθηκε αρχικά να τροποποιήσει την αρχική της αγγελία και να σμικρύνει την περιοχή και στη συνέχεια, να την αποσύρει τελείως.
Αυτή τη μέθοδο η Τουρκία την χρησιμοποιεί κατά κόρον και είναι αδιόρθωτη και προκλητικά υπότροπη. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όταν δηλαδή εκδίδει παρόμοιες αγγελίες (ΝΟΤΑΜ), στη συνέχεια η χώρα μας, ως μόνη αρμόδια και υπεύθυνη, για την ασφάλεια των πτήσεων στο FIR Αθηνών, εκδίδει δική της αγγελία, κυρήσσει την αντίστοιχη τουρκική παράνομη και τυπικά τουλάχιστον παύει η ισχύ της. Παρά όμως την ακύρωση αυτής της αγγελίας, η Τουρκία, αναλαμβάνει την ευθύνη, γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τον κανονισμό του ICAO και λοιπών διεθνών οργανισμών και συνήθως, εκτελεί τις αεροναυτικές ασκήσεις εκτιθέμενη φυσικά όμως στην διεθνή κοινότητα.
Η Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια και επιδιώκοντας την συνδιοίκηση και συνδιαχείρηση του Αιγαίου, προσπαθεί να εγκαταστήσει μόνιμο πεδίο βολής στο κέντρο (αυτού) σε αντιστάθμισμα των δικών μας μονίμων και νομίμων (πεδίων βολής) που, βρίσκονται στον εναέριο χώρο της Άνδρου και Ψαθούρας, ζητώντας με την σειρά της, την κατάργηση αυτών.
Στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία, έρχεται σε πλήρη αντίθεση και ανακόλουθη με τον εαυτόν της, γιατί τόσον αυτή, όσο και η Ελλάδα, είναι ιδρυτικά μέλη της σύμβασης «Περί διεθνούς πολιτικής αεροπορίας (ICAO) που, υπογράφθηκε την 7η Δεκεμβρίου του 1944 στο Σικάγο από συνολικά 54 Κράτη και συνεπώς η χώρα μας πράττει και ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες που, απορρέουν αποκλειστικά και μόνο από τις διατάξεις του διεθνούς αυτού οργανισμού και τίποτε περισσότερο ή λιγότερο.
Το καθεστώς αυτό σχετικά με τα όρια του FIR Αθηνών στο Αιγαίο που, ισχύει από το 1952, αμφισβήτησε για πρώτη φορά η Τουρκία στις 6 Αυγούστου του 1974 όταν στην Κύπρο είχε θέσει σε εφαρμογή το Σχέδιο εισβολής «Αττίλας ένα», και εξέδωσε αυθαίρετα την «ΝΟΤΑΜ 714» με την οποία επέκτεινε μονομερώς, προς τα Δυτικά τα όρια του FIR Κωνσταντινουπόλεως μέσα στο χώρο ευθύνης του FIR Αθηνών αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του εναερίου χώρου, πάνω από τα νησιά Σαμοθράκης, Λήμνου, Λέσβου, Αγ. Ευστρατίου, Ψαρά, Αντιψαρά, Χίου Ικαρία και όλο το Αρχιπέλαγος της Δωδεκανήσου. Στη συνέχεια η χώρα μας με την «ΝΟΤΑΜ 1157», εξέδωσε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1974 (Αττίλας – Δύο) με αποτέλεσμα να κλείσουν όλοι οι Αεροδιάδρομοι προς την Τουρκία και να νεκρώσει πτητικά όλο το Αιγαίο. Αυτή, η εκκρεμότητα κράτησε έξι ολόκληρα χρόνια και οι δύο Χώρες ήραν τις «ΝΟΤΑΜ» που, είχαν εκδώσει αμφότερες το 1974 και η αεροναυσιπλοοία στο Αιγαίο αποκαταστάθηκε πλήρως την 23 Φεβρουαρίου 1980.
Κάνω αυτή την σύντομη και επιγραμματική ανάλυση, για να διαπιστώσει ο καθένας μας για μια φορά ακόμα ότι απέναντί μας, έχουμε ένα γείτονα άρπαγα, με επεκτατικές βλέψεις στον Ελλαδικό και Κυπριακό χώρο και επειδή, οι υφιστάμενες συμβάσεις όπως ο οργανισμός πολιτικής αεροπορίας του 1944 (ICAO) και το διεθνές δίκαιο των θαλασσών, του Μοντέγο Μπέϊ του 1982 (Τζαμάϊκα) καθόλου δεν την ευνοούν, προσπαθεί προκλητικά, προβάλλοντας τον όγκο της, τη θέση της και την στρατιωτική της υπεροχή, να επιβάλλει στο Αιγαίο και στην Κύπρο ότι οι διεθνείς συνθήκες δεν της το επιτρέπουν. Ο Ελληνισμός επομένως δεν έχει παρά να συνηθίσει να ζει και να αναπτύσσεται μαζί, με αυτές τις προκλήσεις, ενώ συγχρόνως θα πρέπει, να ετοιμάζεται για παν ενδεχόμενο και «ο νοών νοείτω».
Τώρα σε ότι αφορά το Αιγαίον, η χώρα μας έχει το πάνω χέρι και μπορεί ανά πάσα στιγμή, εφόσον συνεχίζονται οι καθημερινές τέτοιου είδους προκλήσεις, να κηρύξει την περιοχή αυτή επικίνδυνη (danger area) με δυσάρεστες όμως οικονομικές επιπτώσεις και για τις δύο Χώρες, πράγμα που πιστεύω το γνωρίζει πολύ καλά αυτό η Τουρκία και είναι ένας πρόσθετος λόγος που, απέσυρε αυτήν την όντως προκλητική της, αγγελία (ΝΟΤΑΜ).
