Από τον Παναγιώτη Σπήλιο
Μέσα σ’ ένα μήνα αποδεικνύεται περίτρανα, ότι μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και της στρατηγικής της, για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που κατέχουνε μονοπωλιακή θέση στην οικονομία, δεν μπορεί να υπάρξει φιλεργατική-φιλολαϊκή πολιτική. Αναμφίβολα ένα μεγάλο κομμάτι του λαού πίστεψε στην ψευδαίσθηση ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευόταν για τα συμφέροντά του. Όμως μια τέτοια διαπραγμάτευση θα σήμαινε να καταργηθούν συνθήκες και συμφωνίες στην ΕΕ, που απόρροιά τους αποτελούν οι εποπτείες και τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα η κατάργηση της λιτότητας, των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων, των στόχων των μνημονίων, έρχονται σε αντίθεση με τον ίδιο το χαρακτήρα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με πολιτικές που εφαρμόζονται σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες. Οι λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες, και που αν τις εξετάσει κάποιος στο βάθος δεν είχαν καμιά σχέση με τις εξαγγελίες και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που αταλάντευτα είναι υπέρ της ΕΕ, δε μπορούν να βρουν δικαίωση παρά μόνο στην πρόταση του ΚΚΕ, στην ταυτόχρονη μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση απ’ την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Η αλήθεια και η επικαιρότητα αυτής της θέσης επιβάλλει στην καθημερινή πάλη να μην υπάρχει κανένας συμβιβασμός του εργατικού λαϊκού κινήματος με την ολιγαρχία του πλούτου και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., σε θέσεις και στόχους έξω απ’ την ανάκτηση όλων των απωλειών στην περίοδο της κρίσης, την κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου αλλά και των άλλων αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν και δεν προβλέπονταν στα μνημόνια. Επίσης χρειάζεται αντίσταση και ανυπακοή σε κάθε χώρο δουλειάς σε υπογραφές ατομικών συμβάσεων, μειώσεων μισθών, ανασφάλιστης και απλήρωτης δουλειάς, κ.ά.
Έχει αξία να κατανοηθούν σε βάθος συμπεράσματα που προκύπτουν απ’ τις πρόσφατες εξελίξεις με τη διαπραγμάτευση και την παράταση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων.
Συμπέρασμα πρώτο και βασικό είναι ότι η ΕΕ είναι λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων, που τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται απ’ τις κυβερνήσεις των κρατών τους, ανεξάρτητα απ’ το αν προσδιορίζονται ως φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές ή οτιδήποτε άλλο. Καμιά διαπραγμάτευση δε μπορεί να γίνει για το λαϊκό συμφέρον, παρά μόνο για τα καπιταλιστικά κέρδη. Το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων είναι αναγκαία και αδιαπραγμάτευτη αρχή στην ΕΕ, για να μπορούν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια να ανταγωνίζονται αμερικάνικα, κινέζικα, ρώσικα και κάθε άλλης εθνικής προέλευσης κεφάλαια στην παγκόσμια αγορά. Η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε και συνεχίζει σ’ αυτή τη γραμμή, απόδειξη αποτελεί το περιεχόμενο της συμφωνίας που υπογράφτηκε και έσπευσαν αμέσως με θέρμη να πανηγυρίσουν τα ελληνικά μονοπώλια (ΣΕΒ), που βλέπουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το δικό τους εκπρόσωπο στην ΕΕ.
Συμπέρασμα δεύτερο, η κατάρριψη του μύθου ότι η ΕΕ μπορεί να αποτελεί ισότιμη ένωση κρατών. Επιβεβαιώθηκε ότι πρόκειται για μια ανισότιμη ένωση όπου βέβαια το κάθε κράτος έχει την πολιτική δύναμη που του αναλογεί με βάση την οικονομική και στρατιωτική του ισχύ και στη βάση αυτή καθορίζεται ο πραγματικός συσχετισμός δύναμης. Αυτό είναι νόμος και έχει καθολική ισχύ στις διακρατικές σχέσεις των καπιταλιστικών κρατών, στις συμμαχίες τους,
στις διάφορες ενώσεις τους. Όλα όσα παπαγαλίζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για την Ε.Ε. της ισοτιμίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, αποτελούν συνειδητή διαστρέβλωση της αντικειμενικής πραγματικότητας και στόχο έχουν την εξαπάτηση και την παραπλάνηση των λαϊκών μαζών.
Συμπέρασμα τρίτο είναι ότι η εναπόθεση ελπίδων και λύσεων σε κυβερνητικούς σωτήρες, αντί της διεκδίκησης και της επιβολής λύσεων από ένα οργανωμένο, μαζικό ταξικό κίνημα, οδηγεί σε μεγαλύτερες απώλειες για το λαό, σε χειροτέρευση της κατάστασης που βιώνει. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη μπαράζ επίθεσης μείωσης μισθών, υπογραφής νέων ατομικών συμβάσεων, περαιτέρω επέκτασης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και απολύσεων σε επιχειρήσεις, που αποκτά γενικευμένο χαρακτήρα. Ήδη αρχίζουν να εξαγγέλλονται απ’ την κυβέρνηση νέα φορολογικά βάρη, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, προχωρούν οι ιδιωτικοποιήσεις, νέα επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Ακόμη και τα ψίχουλα που αποτελούσαν προεκλογικές δεσμεύσεις (κατώτατος στα 751€, αφορολόγητο στα 12000 €) τελούν υπό αναίρεση ή μετατίθενται σε βάθος τετραετίας ή αλλιώς ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Υπογράφηκε η παράταση του δεύτερου μνημονίου με σκοπό να υπογραφεί τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι.
Με όλα τα παραπάνω προκύπτει ένα τελευταίο συμπέρασμα. Άλλη λύση έξω απ’ την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με ταξικό περιεχόμενο, χωρίς τη συγκρότηση λαϊκής συμμαχίας με τους αυταπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά που θα διεκδικήσει λύσεις σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις, δε μπορεί να υπάρξει. Έξω απ’ την καθημερινή συμμετοχή στο πρωτοβάθμιο σωματείο, τον αγροτικό σύλλογο, έξω απ’ την οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, χωριό, συνοικία, ο λαϊκός παράγοντας θα είναι έρμαιο διαπραγματεύσεων και συμφωνιών, που θα υπογράφουν κυβερνήσεις δήθεν για τα συμφέροντά του, αλλά θα τον βυθίζουν όλο και περισσότερο στη φτώχεια και στην ανέχεια.
Οι καπιταλιστές όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τίποτα αλλά είναι αναγκασμένοι και αποφασισμένοι να δυναμώσουν τη βάρβαρη επίθεση. Καλλιεργούν επίπλαστες προσδοκίες στο λαό και απατηλές ελπίδες για δήθεν φιλολαϊκές κυβερνήσεις, για δήθεν φιλολαϊκές πολιτικές μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αν έτσι συνεχίζει να κυλά ο χρόνος, είναι προς όφελός τους. Το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, η λαϊκή συμμαχία είναι τα εμπόδιά τους, και ταυτόχρονα η διέξοδος για την εργατική λαϊκή οικογένεια. Η εργατική τάξη, η λαϊκή συμμαχία δεν έχει άλλο δρόμο, απ’ το να τους αποσπάσει πράγματα με δύσκολο και σκληρό αγώνα για να επιβιώσει σήμερα, και στην πορεία να τους αφαιρέσει την εξουσία και τον πλούτο που κατέχουν.
* Ο Παναγιώτης Σπήλιος είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ
