Στο μεγαλείο του Οχτώβρη βλέπουμε την υλοποίηση της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης.
Επιβεβαιώθηκαν οι Μαρξ – Ένγκελς που επισήμαναν στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι: «Απ’ όλες τις τάξεις που τούτη τη στιγμή βρίσκονται αντιμέτωπες με την αστική τάξη, μόνο το προλεταριάτο είναι η τάξη αληθινά επαναστατική. Οι άλλες τάξεις χάνονται και εξαφανίζονται από τη μεγάλη βιομηχανία, ενώ το προλεταριάτο είναι χαρακτηριστικό προϊόν της».
Ο Κόκκινος Οχτώβρης δείχνει τον καθοδηγητικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, ως Κόμματος Νέου Τύπου στη σοσιαλιστική επανάσταση, σε σχέση με τα συμβιβασμένα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Στεκόμαστε με συγκίνηση στα εκατομμύρια νεκρούς της προλεταριακής εποποιίας της, στους εξεγερμένους εργαζόμενους, στη φτωχή αγροτιά, στις μάζες που δημιουργούν την ιστορία.
Η νικηφόρα έκβαση της Οχτωβριανής Επανάστασης σήμανε το άνοιγμα του δρόμου για το πέρασμα της ανθρωπότητας «από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας». Από το 1917, ο διεθνής καπιταλισμός ήταν υποχρεωμένος να έχει ως πρώτη αναφορά της πολιτικής του την ύπαρξη του «καπιταλιστικού δέους» χάρη στην Οχτωβριανή Επανάσταση κατακτήθηκαν λαϊκά δικαιώματα, ακόμα και στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Η σοσιαλιστική επανάσταση άνοιξε το δρόμο για το πέρασμα από τον καπιταλισμό σ’ ένα νέο τύπου οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας, στο σοσιαλισμό κομμουνισμό.
Έπεσαν οι φράχτες ιδιοκτησίας, που ύψωναν οι εκμεταλλεύτριες τάξεις και γεννούσαν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Προχώρησε η κοινωνικοποίηση των μεγάλων συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και η οργάνωση της αγροτικής παραγωγής με την κολεκτιβοποίηση της αγροτιάς.
Η απελευθερωτική δύναμη του Οχτώβρη εκφράστηκε στον παγκόσμιο πολιτισμό, στα γράμματα, τις τέχνες. Μεγάλοι δημιουργοί κατατάχτηκαν με το επαναστατικό εργατικό κίνημα εμπνεύστηκαν από τα μηνύματα της Οχτωβριανής Επανάστασης.
Οι αντεπαναστατικές ανατροπές του 1990-1991 δεν ακυρώνουν τον χαρακτήρα της εποχής μας, ως εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
Η ιστορική εξέλιξη έχει απορρίψει τον ισχυρισμό, ότι ήταν ουτοπικός ο χαρακτήρας του σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού εγχειρήματος.
Την αναγκαιότητα για το πέρασμα στο σοσιαλισμό τη γεννάει ο καπιταλισμός, που έχει κοινωνικοποιήσει την εργασία και την παραγωγή σε πρωτοφανή επίπεδα, τα προϊόντα όμως παραμένουν ακόμα σε σοσιαλιστική ιδιοκτησία.
Η θεωρία της σοσιαλιστικής επανάστασης σφυρηλατήθηκε στην ονειρευτή πάλη κατά της αστικής ιδεολογίας των διαφόρων ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών θεωριών. Θεμελίωσε επιστημονικά το γιατί η κατάσταση της εργατικής τάξης δεν είναι δυνατόν να αλλάξει ριζικά με τον αγώνα για μεταρρυθμίσεις.
Η θεωρητική προετοιμασία του κόμματος των Μπολσεβίκων υπό την ηγεσία του Λένιν το κατέστησε ικανό να μη χάνει το στόχο του, που ήταν η επανάσταση για την εργατική εξουσία, από την άλλη όμως, το κατέστησε ικανό, να μπορεί να εξελίσσεται πολιτικά.
Σήμερα, μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση να κόψει τον γόρδιο δεσμό της αντίθεσης, που αποτελεί την πηγή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των κρίσεων του συστήματος.
Το γεγονός είναι, ότι τον παραγόμενο πλούτο τον καρπώνεται μια χούφτα καπιταλιστών, γιατί αυτοί κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
Πάλη λοιπόν, ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων για την εργατική λαϊκή εξουσία.
Δεν υπάρχει μέση λύση στο δίλημμα, καπιταλισμός ή σοσιαλισμός. Στο δίλημμά, ανάπτυξη για τα κέρδη των καπιταλιστών ή ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Οι δεκαετίες του 21ου αιώνα θα είναι δεκαετίες μιας καινούργιας ανόδου του επαναστατικού κινήματος, μιας νέας σειράς επαναστάσεων.
Οι νέοι και οι νέες που εμπνέονται από τα ιδανικά του ΕΑΜικού κινήματος και του κορυφαίου ταξικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, θα πυκνώσουν τις γραμμές των κοινωνικών λαϊκών αγώνων που στόχο έχουν την εργατική λαϊκή εξουσία.
Από τον Τηλέμαχο Καλόγηρο
* Ο Τηλέμαχος Καλόγηρος είναι Πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Ν. Λάρισας
