Σήμερα θα γεύονταν ζωντανά μαζί μας τα όσα έγραψε τότε: Δεν ρισκάρω στο πιθανό των συναισθημάτων που θα ένιωθε, υποψιάζομαι ότι θα πρωτοστατούσε ο Κλαυσίγελος. Θα έκανε οπωσδήποτε επανέκδοση του βιβλίου του με αλλαγή του τίτλου του. Θα το έγραφε «Ακυβέρνητη Πολιτεία». Με το ταπεραμέντο του θα κατέγραφε εμμέσως πλην σαφώς τα όσα γίνονται και λέγονται στο κυβερνητικό πολυμάγαζο, Συνασπισμός γαρ, που συγκρατείται στην εξουσία με Συνταγματικές υπερβάσεις και ανυπακοή στις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστικών Αρχών. Με αμφιρρέπουσα πολιτική άνευ ιδεολογικής οδού και απουσίας προγράμματος όλα γίνονται στο φτιάξτα-στείλτα και βλέπουμε. Η Κυβέρνηση μάχεται ως δον Κιχώτης κατά των πολλαπλών τάσεων των Οπορτουνιστών οι οποίοι μπροστά στην οικονομική κρίση και γενικώς την πτώση της εμπιστοσύνης του λαού προς τους πολιτικούς είδαν το φως του τότε ΣΥΡΙΖΑ να ανακαρώνει και πλήρεις ονείρων παρεισέφρησαν. Έφεραν όμως μαζί τους έκαστος και τις πολιτικές του δοξασίες και πιστεύω όπως τα διδάχθηκαν εις τα μακαριστά Μαρξιστικά Κολέγια. Μετά το αναίμακτο γκρέμισμα του υπαρκτού Σοσιαλκομμουνισμού τα εναπομείναντα ακέφαλα και ορφανά ανά τον κόσμο στελέχη με ρομαντική και φλεγματώδη διάθεση, κατασκεύασαν ο καθένας τις προσωπικές δυνατές μεταλλάξεις προς διάσωσήν του και έτσι δημιουργήθηκε και στη χώρα μας ο κατατεμαχισμένος γιαλαντζί Κομμουνισμός με συνωθημένες αρχές και αναδιατάξεις του συστήματος. Εντός της Κυβέρνησης συνεκροτήθηκε αρχηγική νομενκλατούρα η οποία συντάσσει εντέλει και ελέγχει στο σύνολο των ενεργειών των Υπουργείων Υπηρεσιών και οργανισμών καθ` υπόδειξιν των δανειστών δια της Τρόικας + ένας. Εναγκαλίσθηκαν τα προγράμματα της πλέον φιλελεύθερης θεωρίας μέχρι και του αριστερού αυταρχισμού. Εις τις απρογραμμάτιστες και λογοκριμένες ομιλίες των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος παρατηρούμε την πολυσύνθετον συγχώνευση των ιδεολογιών τους ένεκα με ποικίλες πιέσεις ανάγκης. Το σαρκαστικό χαμόγελο του τέως Υπουργού Εργασίας όταν ψευδώς δήλωσε ότι δεν θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις ήταν στιγμή πρόκληση και δια τον πλέον σύννομον και πράον πολίτην. Η κλάψα και ο θρήνος με οδυρμούς και γόους των βουλευτών και Υπουργών μετά την υπογραφήν όλων προσφερομένων νόμων παρά την συνείδησή τους, ανακαλούν μνήμες των πάλαι ποτέ αμειβομένων μοιρολογιστρών. Αυτό το φαινόμενον ο κοινός νους του λαού το λέει Διασυρμό του καλοήθη ατομικού εγωισμού. Ο κ. Πρωθυπουργός απτόητος συνεχίζει την ψευδολογίαν ως κτηθείσαν έξιν από τους χρόνους της αθρόας προσφοράς από χάντρες μέχρι λιμουζίνες. Πάντως όσες διαφορές και αν υπάρχουν εις περιπτώσεις ψηφοφορίας εντός της Βουλής άπαντες ίστανται αρραγείς προς διαφύλαξην του ερεισίνωτου των υπουργικών θώκων και βουλευτικών εδράνων μετά των επιδαψιλεύσεων που ακολουθούν. Μικροδιαμαρτυρίες ενίοτε παρουσιάζονται από παλαιά του Κ.Κ. στελέχη και της ομάδας των 53, δεν ευδοκιμούν όμως οι «γκρίνιες τους» ένεκα έλλειψης τόλμης και θάρρους.
Ο Ευριπίδης για τους όμοιούς τους έγραψε. «Τους πόνους γαρ αγαθοί τολμώσι. Δειλοί δε εισίν ουδέν ουδαμού». Τα δύσκολα τολμούν οι γενναίοι. Οι δειλοί δεν κάνουν πουθενά για τίποτα. Μια άλλη άνευ «ψήφου» δύναμις είναι οι Συνεταίροι των ΑΝ-ΕΛ. Δεξιοί από τα γεννοφάσκια τους. Υπερασπίζονται ιδεολογικά υπέρ βωμών και εστιών τα βουλευτικά έδρανα. Έτερον ουδέν. Το τι πράττει η κυβερνητική αρχηγία δεν τους ενδιαφέρει ποσώς. Γενικά μεταξύ Υπουργών και Υφυπουργών και συμβούλων δεν υπάρχει ουδεμία συνεργασία. Οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις της ίδιας ημέρας αλλησυγκρουόμενες το επαληθεύουν. Η Δαμόκλειος σπάθη της νομενκλατούρας τηρεί τα ηνία επάξια. Το μασάζ και το μπούλιγκ είναι θαυματουργόν και διεξάγεται εξ αμφοτέρων. Το 153 αποτελεί φόβον και τρόμον και για την διάσωσή του διατηρούνται ταμπού και νόμος. Η κυβέρνηση ασθμαίνουσα σφυγμομετρείται καθημερινά. Η ιστορία παρέχει πολλά διδάγματα από αφανισμούς γιγάντων και θρυλικών ηρώων. Τα ψέματα ο λαός τα έκανε μύθους και παραμύθια και μειδιά πικρόχολα όταν διανέμεται ο μακαριστός «13ος μισθός». Εκείνα τα κακόμοιρα ισοδύναμα δεν βρίσκουν τόπο να κρυφτούν. Πάντα τα βρίσκουν και πάντα λείπουν. Η μακαριότητα όμως των κυβερνητικών παραγόντων θα γραφούν στην Ιστορία ως οι πλέον απαθείς που γνώρισε. Πιστεύουν ότι δια της ικανότητάς τους εξασφάλισαν στο λαό βίον αγαθόν ευάρεστον και μακράν κάθε λύπης. Ξέρετε τι είναι να κόβεις από γέροντα άνω των ογδόντα χρόνων τη σύνταξη και το ΕΚΑΣ , τα επιδόματα και ότι άλλο και να βγαίνεις στην τηλεόραση όπως ο κ. Κατρούγκαλος και να υπερηφανεύεσαι για το έργο σου; Ο λαός πολλά ανέχεται, κάποτε όμως λέει και το σταμάτα. Λαέ. Ούτε σε παιδιά ούτε σε γέρους που δεν δούλεψαν ποτέ δεν πρέπει να εμπιστευόμεθα το μέλλον μας. Θα είμαστε αείποτε προδομένοι. Παγκόσμιο Μπεστ Σέλλερ θα γινόταν η «Ακυβέρνητη Πολιτεία».
Βασίλειος Λέτσικας
