Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Ει δε Πνεύματι άγεσθε, ουκ εστέ υπό νόμον. (Αν έχετε
το Πνεύμα για οδηγό δεν είστε υπόδουλοι στο νόμο)
Γαλάτες Ε’, 18
Μερικούς αιώνες μετά το Χριστό, βόρειοι γερμανικοί λαοί καταλύουν το δυτικό τμήμα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Το ανατολικό τμήμα της συνεχίζει άλλα χίλια χρόνια να ακμάζει και να δημιουργεί πολιτισμό, ώσπου υπονομεύεται από τους ίδιους λαούς και με προδοσία ηττάται από τους Τούρκους. Τώρα, στα χρόνια μας απειλείται πάλι η κρατική οντότητα του ελληνικού λαού και η εθνική του κυριαρχία, ακόμα και η φυσική του επιβίωση. Είναι αισθητή η οικονομική τρομοκρατία με στόχο να καμφθεί το ηθικό των Ελλήνων.
Τους τελευταίους καιρούς, λέει ο Άγιος Παϊσιος, θα διαβάζουμε το Ευαγγέλιο σαν εφημερίδα. Πράγματι είτε για τους αρχαίους φαρισαίους υποκριτές διαβάζεις είτε για τους σημερινούς τοκογλύφους δανειστές είναι το ίδιο. Οι αρχαίοι φαρισαίοι αποδεκατίζουν τον άνηθο και το κύμινο και τα βαρύτερα του νόμου, την κρίση, το έλεος και την πίστη, τα αφήνουν. Το ίδιο κι οι σημερινοί , δανειστές υποκρίνονται ότι εφαρμόζουν το νόμο για το τοκογλυφικό χρέος της Ελλάδος αλλά αφήνουν τα βαρύτερα του νόμου, την ανθρωπιστική κρίση, την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη.
Σαν εφημερίδα μπορούμε να διαβάσουμε επίσης την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ παραβάλλοντας την ιστορία αυτή με τον οικονομικό πόλεμο της Ελλάδος με την Ενωμένη Ευρώπη. Η Ελλάδα τώρα είναι ένας μικρός Δαβίδ που αγωνίζεται για την ελευθερία. Ο Δαβίδ φέρεται πράγματι σοφά με τον τρόπο που πολεμάει τον υπέρτερο αντίπαλό του από μακριά ,με τη σφεντόνα. Η ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ, εκτός από ιστορικό γεγονός, μπορεί να θεωρηθεί και μια παραβολή.
Το ίδιο σοφά πράττει η Ελλάδα που δεν θεωρεί την κρίση ένα τεχνικό πρόβλημα λογιστικών αριθμών ούτε μια διαφορά με την κυβέρνηση της Γερμανίας ή με τις άλλες κυβερνήσεις που την ακολουθούν, αλλά την χαρακτηρίζει όπως πράγματι είναι ηθικό πρόβλημα ενός ανόμου, παρανόμου, επαχθούς και δυσβάσταχτου, χρέους.
Ο άοπλος Δαβίδ νικάει τον πάνοπλο γίγαντα Γολιάθ. Ο Δαβίδ σημαδεύει τον Γολιάθ στο κεφάλι και τον χτυπάει εκσφενδονίζοντας μια πέτρα από μακριά, Το νόημα της παραβολής του Δαβίδ και Γολιάθ είναι ότι η σύγκρουση στην πραγματικότητα είναι πνευματική. Είναι σύγκρουση δύο κόσμων με διαφορετική νοοτροπία.
Μια άλλη ιστορία που μοιάζει επίσης με παραβολή είναι αυτή του Γκάντι που πολεμάει και νικάει τους Άγγλους με τη δύναμη του πνεύματος. Ο Γκάντι πείθει τους συμπατριώτες του, να μην ζουν όπως οι Άγγλοι. Ο ίδιος δίνει με τη ζωή του το παράδειγμα. Προσκεκλημένος της βασίλισσας, πηγαίνει στο Λονδίνο ντυμένος με τα φτωχικά ρούχα ενός Ινδού, κουβαλώντας την κατσίκα του για το γάλα.
Με τη δύναμη του πνεύματος πολεμάει επίσης ο Τόμας Σάνκαρα ο πρόεδρος της Μπουργκίνα Φάσο και ελευθερώνει τη χώρα του απ τους αποικιοκράτες. Το πρώτο μέτρο που λαμβάνει, είναι να πουλήσει τα πολυτελή αυτοκίνητα των υπουργών.
Η ζωή για τους χριστιανούς ανήκει στον Χριστό ,τον απροσωπόληπτο Θεό και άνθρωπο. Ακολουθώντας το Χριστό, δεν θέλουμε να στερείται κανείς τα αναγκαία να ζει. Η ζωή μας αποκτά κοινωνικό περιεχόμενο, Όσο αγνοούμε την αλήθεια αυτή δεν έχουμε ελπίδα και δεν είμαστε με το μέρος της ζωής αλλά είμαστε, όπως λέει ο άθεος υπαρξισμός «όντα προς θάνατον». Αφού δεν έχουμε ελπίδα, ας κάψουμε το καλύβι μας είναι το σύνθημα των υπαρξιστών του Παρισιού τον Μάϊο του 1968.
Η Ελλάδα επιδιώκει να πείσει ότι η κρίση είναι ηθική (ανθρωπιστική) και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί διότι αφορά όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και όλους τους λαούς του κόσμου. Κανένας πολιτισμός και καμιά επιστήμη του δικαίου δεν εξουθενώνει τον οφειλέτη, θέτοντας σε κίνδυνο τις ελευθερίες του κι αυτή ακόμα την επιβίωσή του.
Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις. Είναι ωραίο που η Ελλάδα αγωνίζεται για το ηθικό και τίμιο και έχει με το μέρος της τους λαούς της Γης. Στη Νινευή 600.000 κατ. βάζουν και τα ζώα να νηστεύσουν. Ακόμα και τα ζώα δεν "τρώνε" τα ψέματα της οικονομικής τρομοκρατίας 3.000 χρόνια πριν
Κανένας δεν μπορεί να σε βλάψει αν δεν συνεργαστείς μαζί του. Ας μην συνεργάζεται κανείς με την οικονομική τρομοκρατία που δίνει τροφή στους φόβους .Ας μην έχει στην καρδιά του το θυμό και τις μάταιες επιθυμίες. Η χώρα μας μπορεί να θρέψει το λαό της. Μήπως μας τρέφουν οι Γερμανοί; Αυτοί ξυπνούν το πρωί και πάνε στις δουλειές, στα χωράφια, στα εργαστήρια, στις υπηρεσίες. Δεν έχει η Ελλάδα αποθήκες με σιτηρά που φτάνουν να θρέψουν τον πληθυσμό, δεν έχουν οι θάλασσές της ψάρια;. Δεν έχει το καλύτερο περιβάλλον, που οι επισκέπτες έρχονται από όλο τον κόσμο για να χαρούν για λίγες μέρες τον ήλιο της;
‘Όταν ρώτησαν τον Μάνο Χατζιδάκι τί γνώμη έχει για την είσοδο της χώρας μας στην Κοινή Αγορά, απάντησε: Είναι μια νέα τουρκοκρατία. Με μόνη διαφορά ότι τότε μπήκαμε ηττημένοι, ενώ τώρα μπήκαμε με τη θέλησή μας.
