Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Γράφω για την αισιοδοξία μου, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού που άκουσα ψες το βράδυ. Ό,τι άλλο κι αν έγραφα αυτή τη στιγμή, θα ήταν έξω από αυτό που με απασχολεί τώρα, όπως κάθε Έλληνα. Δεν θα ’χε ουσία να γράψω για οτιδήποτε άλλο. Δεν γράφουμε δοκίμια απ΄ το μυαλό. Το δοκίμιο είναι λογοτεχνία και λογοτεχνία δεν υπάρχει χωρίς αίσθημα.
Είμαστε ως άνθρωποι αυτό που αγαπάμε και πιστεύουμε ότι είμαστε. Αυτό δεν έχει να κάνει με το μυαλό. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που σκέφτεται ή που φαντάζεται αλλά αυτό που αγαπάει. Αγαπώ την αισιοδοξία και είμαι ευτυχισμένος όταν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Δεν μ’ αρέσει η μιζέρια, ή μεμψιμοιρία κι ο σκεπτικισμός. Δεν θέλω να κατακρίνω διαρκώς και να αμφισβητώ. Δεν μ΄ αρέσουν, όπως έλεγε ένας θυμόσοφος φίλος μου ιερέας, ρακιά, κρασιά και κατάκριση.
Μ’ αρέσει να εμπιστεύομαι αυτούς που με πείθουν ότι είναι ειλικρινείς. Πώς με πείθουν; Αυτό είναι άλλο. Δεν ξέρω. Πιστεύω ότι ο Θεός έβαλε μέσα στον κάθε άνθρωπο την αρετή της διάκρισης. Αυτήν την αρετή εμπιστεύομαι. Δεν ανησυχώ για κάποιον, όταν βλέπω πως έχει την αρετή της διάκρισης. Η διάκριση είναι η μεγαλύτερη αρετή της Ορθοδοξίας.
Μου έκανε πάντοτε εντύπωση, στην παραβολή του Ασώτου , πώς ο πατέρας ούτε προσπάθησε να εμποδίσει το γιο του να εγκαταλείψει την πατρική οικία ούτε πήγε ποτέ να τον μεταπείσει και να τον κάνει να επιστρέψει στο σπίτι του. Δεν μπορούσα να δεχθώ ότι δεν το έκανε γιατί αδιαφορούσε για το παιδί του.
Επίσης δεν κατάλαβα ποτέ την ανησυχία των γονιών που δεν εμπιστεύονται τα παιδιά τους και τα καταδυναστεύουν, με την υπερβολική αγάπη τους. Δεν κατάλαβα, γιατί δεν ένιωθα ο ίδιος ως πατέρας ,την ανησυχία αυτή. Ώσπου μπήκα στο νόημα της παραβολής. Δεν προσπάθησε να εμποδίσει το γιο του ούτε επιδίωξε να τον φέρει πίσω ο πατέρας του, γιατί γνώριζε καλά ότι ο γιος του είχε μέσα στην καρδιά του, την αρετή της διάκρισης.
Πράγματι, ο άσωτος είπε κάποτε στον εαυτό του: Τι κάθομαι εδώ και βόσκω χοίρους, ενώ στο σπίτι του πατέρα μου οι δούλοι περνούν καλύτερα από μένα; Έτσι, με την αρετή της διάκρισης άκουσε τη φωνή της ψυχής του και επέστρεψε στην πατρίδα του.
Ακόμα κι αν δεν ακολουθούμε τυπικά την Ορθοδοξία, και την αφήνουμε, η Ορθοδοξία δεν μας αφήνει και έχει εμπιστοσύνη στην αρετή της διάκρισης. Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι, μετά τον Καρλ Γιουγκ, δέχονται πως κληρονομούνται και οι πνευματικές αρχές των προγόνων. Ο Πρωθυπουργός έχει την αρετή της διάκρισης που κοσμεί τους σημερινούς νέους μας και είναι άξιος της εμπιστοσύνης του Ελληνικού Λαού.
Οι αρετές δεν είναι τέλμα. Είναι άκτιστες ενέργειες του Θεού Τρέχουν και δοξάζονται , με την διάκριση, την αγάπη και την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Αγαπάμε την αλήθεια κι είμαστε λαός ευκολόπιστος. Και πάντα προδομένος θα μου πείτε με τον πειρασμό του σκεπτικισμού. Ναι. Αλλά προδίδουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, αν δεν πιστεύουμε και δεν έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Αυτός που φοβάται να μην προδοθεί, πιθανόν να μην προδοθεί από τους άλλους. Θα προδώσει όμως ο ίδιος τον εαυτό του.
