Το Ηνωμένο Βασίλειο (Μ. Βρετανία) λοιπόν θα συμμετέχει ούτε λίγο, ούτε πολύ με 5 Εθνικές. Ήτοι: με την Αγγλία, Ουαλία, Σκοτία, Β. Ιρλανδία και το Gibraltar. Ίσως στο μέλλον σκαρφιστούν και κάτι ακόμη. Να σκεφτούμε και εμείς λοιπόν να κάνουμε επιπλέον Ενικές με την Μακεδονία, την Κρήτη ή και με άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα...
Δράττομαι και εγώ της ευκαιρίας να γράψω ορισμένα πράγματα για το Γιβραλτάρ καθ' ότι λίγοι Έλληνες πήγαν ή επισκέφτηκαν την περιοχή αυτή, διότι είναι πολύ μακριά στην άλλη άκρη της Ευρώπης αφού πρέπει να διασχίσουν όλη την Ισπανία.
Κατ' αρχήν είναι γνωστό ως πορθμός που συνδέει τον Ατλαντικό Ωκεανό με τη Μεσόγειο και χωρίζει την Ισπανία (Ευρώπη) από την Αφρική.
Στο πρόσφατο παρελθόν τρία φιλικά ζευγάρια βρεθήκαμε στο Γιβραλτάρ χτενίζοντας την περιοχή... Βέβαια θα αποφύγω γεωγραφικές και ιστορικές λεπτομέρειες αλλά θα αναφέρω και ορισμένα κωμικά συμβάντα.
Ο πορθμός λοιπόν του Γιβραλτάρ στο πιο νότιο μέρος της Ισπανίας και του Μαρόκου (Β/Δ Αφρική) έχει μήκος περίπου 58 χλ και στο πιο στενό σημείο φάρδος 13 χλμ. Από το Γιβραλτάρ φαίνεται απέναντι η Ceuta μια μικρή ισπανική πόλη και κατά μήκος της ακτογραμμής μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας είναι η Melilla επίσης ισπανική. Φυσικά μεταξύ Γιβραλτάρ - Ceuta υπάρχει σύνδεση με Ferry - Boat.
Το Γιβραλτάρ που πλέον αποτελεί Βρετανική αποικία έχει εμβαδόν 6,5 τ. χλμ. Ευρίσκεται στην επαρχία του Καντίζ και επί τη ευκαιρία να θυμίσω ότι μεταξύ του Κόλπου του Καντίζ και του ακρωτηρίου της Trafalgar έγινε η ναυμαχία μεταξύ του αγγλικού στόλου - υπό το Νέλσονα - και του γαλλικού 5/12/1805 με τη συντριβή των γάλλων. Όσοι έχουν πάει στο Λονδίνο γνωρίζουν φυσικά την Trafalgar Sq.
Ο βράχος του Γιβραλτάρ έχει ύψος 426 μ. Είναι πλούσιος σε χλωρίδα, έχει δημιουργηθεί φυσικός δρυμός και ζει μια μαϊμού με το όνομα «μακάκος». Κάποιος ναυτικός άφησε ένα ζεύγος στο δρυμό και πολλαπλασιάστηκε γρήγορα. Ο μακάκος προέρχεται από την Ασία, είναι δε σχετικά μικρόσωμος. Πρόκειται για στρατηγική θέση γι' αυτό πέρασαν κατά διαστήματα Έλληνες, Ρωμαίοι, Καρχηδώνιοι από κει πέρασε και ο Αννίβας όταν έκανε την εκστρατεία στη Ρώμη - γερμανικές φυλές και επίσης για μεγάλα χρονικά διαστήματα οι Μαυριτανοί και Ισπανοί. Οι αρχαίοι ονόμαζαν τον Πορθμό οι Πύλες (ΗΡΑΚΛΕΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ) του Ηρακλή (υπάρχει και σχετικό μνημείο) και πίστευαν ότι ήταν το τέλος της Δύσης διότι υπήρχε το Αχανές του Ατλαντικού.
Έχει έναν πληθυσμό σύμφωνα με την τελευταία απογραφή 32 χιλ. κατοίκους. Οι περισσότεροι είναι Ισπανοί, Πορτογάλοι και Βρετανοί οι οποίοι αποτελούν και το εργατικό δυναμικό. Υπάρχει ειδικό καθεστώς που έχει βοηθήσει ώστε το Γιβραλτάρ να έχει οικονομική άνοδο. Υπάρχει το λιμάνι που είναι επίσης και σπουδαία στρατιωτική βάση. Υπάρχουν αρκετές προβλήτες τόσο για επιβάτες όσο και για εμπορεύματα.
Είναι δε κέντρο ανεφοδιασμού των πλοίων, ιδίως σε καύσιμα και παρουσιάζει τεράστιες εμπορικές δραστηριότητες.
Για την ιστορία γίνεται αναφορά ότι το Γιβραλτάρ κατακτήθηκε από τους Βρετανούς το 1704: Μετά από 100 + χρόνια μετέτρεψαν την περιοχή σε αποικία. Το παράξενο είναι ότι το 1967 έγινε δημοψήφισμα εάν οι κάτοικοι ήθελαν να παραμείνουν υπό βρετανική κυριαρχία και αποφάσισαν την παραμονή με ποσοστό 99%. Αργότερα ετέθη ζήτημα κοινού ελέγχου από Ισπανία και Μ. Βρετανία, αλλά και πάλι το ποσοστό δεν άλλαξε. Οι άνθρωποι είχαν τακτοποιηθεί, είχαν τις δουλειές τους και δεν επιθυμούσαν αλλαγή...
Σ' ένα χώρο ομαλό προ του βράχου σταθμεύουν πουλμανάκια και ταξί για τη μεταφορά τουριστών πάνω στο βράχο. Πήραμε λοιπόν ένα πουλμανάκι και ο οδηγός Fernando έκανε και καθήκοντα ξεναγού. Μας πληροφόρησε ότι στην κορυφή (426 μ.) υπήρχε σειρά με παλιά κανόνια. Πράγματι υπήρχαν σε σπηλιές με μεγάλα ανοίγματα με πρόσοψη τον Ατλαντικό για μουσειακή πλέον χρήση. Τόνισε όμως ότι υπήρχε πληθώρα από μαμάκους (μαϊμούδες) και αρπάζουν από τους τουρίστες οτιδήποτε νομίζοντας ότι περιέχουν τροφές. Θυμάμαι ζωντανά ότι ένας άγγλος έβγαλε μια μ. σοκολάτα και ένας μαμάκος την άρπαξε, έβγαλε το περιτύλιγμα σιγά - σιγά και την έτρωγε αλλά εκείνο που έκανε εντύπωση ήταν το ύφος του σαν να σε κορόιδευε. Ένας άλλος άρπαξε το παγωτό από το χέρι ενός παιδιού.
Αρπάζουν τσάντες, ακόμη και πορτοφόλια από τις τσέπες, και άντε να πιάσεις το μαμάκο. Ένας εξ' αυτών ανέβηκε στον ώμο μιας φίλης της συντροφιάς μας και φυσικά την κατατρόμαξε. Είδαμε επίσης τις Πύλες του Ηρακλή, ένα εντυπωσιακό μνημείο. Κατεβήκαμε κάτω, αποχαιρετήσαμε το Fernando και πήγαμε σε μια μπυραρία με μια έκπληξη. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι από διάφορα tire - bouchon (ανοιχτήρια). Πρόκειται για σπάνια συλλογή. Τώρα πως τα μάζευε είναι ένα ερώτημα... Υπάρχει και μικρή πόλη με το όνομα Γιβραλτάρ που είναι και η πρωτεύουσα. Έχουν και δικό τους νόμισμα τη λίρα Γιβραλτάρ όπως και η Σκοτία. Φυσικά η επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική. Στα βόρεια της περιοχής είναι το στάδιο και αμέσως μετά είναι το αεροδρόμιο. Τα παράλια έχουν ομαλή αμμουδιά, ξενοδοχεία και φαγητά σε προσιτές τιμές και παρουσιάζουν πλούσιο τουρισμό. Η θρησκεία είναι ο ρωμαιοκαθολισμός. Βρεθήκαμε εκεί μέρες Πάσχα. Είχαμε και δύο αστείες εκπλήξεις. Την ημέρα της Ανάστασης δεν είχαν σταθερή ώρα για την ανάσταση του Χριστού. Άρχιζαν από 9-12. Επιλέξαμε ποθητή ώρα και εκκλησία αλλά μόλις εισήλθαμε ακούσαμε ήχους από κιθάρες και μουσική flamengo. Σκεφθήκαμε ότι κάναμε λάθος ή μήπως είχαν κανένα πάρτυ. Μας είπαν ότι ήταν ημέρα χαράς, διότι είχε αναστηθεί ο Χριστός. Τι να πει κανείς!
Τώρα πίσω στα δικά μας. Ευχές για νίκη στο Γιβραλτάρ και να μην πάθουμε λαχτάρα όπως με τα νησιά ΦΕΡΟΕΣ. Κάποια άλλη φορά οι άγγλοι ίσως βάλλουν και τα νησιά FALKLAND απέναντι από τη Νότια Αργεντινή. Όλα να τα περιμένει κανείς από την αγγλική εφευρετικότητα!
Είναι γι' αστείο! Περιμένουμε λοιπόν νικηφόρο αποτέλεσμα στις 6 Σεπτεμβρίου. ΕΙΘΕ!
Λάμπρος Hρ. Γερογιώκας Καθηγητής Αγγλικών
