Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΙ γνωρίζουμε λοιπόν για το... ξύλο; Εκτός από την ταινία εποχής ότι «βγήκε από τον παράδεισο», υπάρχουν και άλλες εκδοχές. Μία απ’ αυτές, λέει ότι το ξύλο, είναι σαν τον μαϊντανό! Πάει παντού δηλαδή. Και αποκλειστικά στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Οπότε και καθιερώθηκε ως... «εθνικός παρονομαστής»! Και καθιερώθηκε σε όλες τις... εξισώσεις (μια και μιλώ με μαθηματικούς όρους) που έχουν τον «ονομαστή» προσανατολισμένο σε μπλόκα, καταλήψεις, πορείες και πάσης φύσεως ενοχλητικές, για όλες τις κυβερνήσεις, λαϊκές διαμαρτυρίες...
ΕΙΝΑΙ αλήθεια, όλοι νομίζουμε ότι υπάρχουν κάποιοι σοφοί άνθρωποι στην (εκάστοτε) κυβέρνηση, που κανονίζουν κάθε φορά με τον πλέον δίκαιο τρόπο, τα θέματά μας. Τέτοιοι σοφοί πιστεύουμε πως υπάρχουν και στην Ελλάδα της κρίσης. Ότι θα ήταν πιο σοφοί, στην κυβέρνηση των... τσιπροκαμένων! Αμ, δε! Διαψευστήκαμε. Διότι, είδατε ποτέ αγρότη, με ροζιασμένα όμως χέρια, στο υπουργείο Γεωργίας, που ξέρει τις ανάγκες της αγροτικής οικογένειας; Όπως φυσικά, δεν είδατε και γιατρό να διοικεί νοσοκομεία. Ούτε καθηγητή στο υπουργείο Παιδείας. Συνήθως τις αξιοκρατικές εξετάσεις, τις περνούσαν (και τις περνούν) εκείνοι που είχαν τα βαρέα ένσημα στο κόμμα!
Η ΣΥΝΗΘΗΣ πρακτική που ακολουθούσαν όλες οι κυβερνήσεις, απέναντι σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα που έβγαιναν στους δρόμους και ιδιαίτερα εκείνες οι ομάδες του πληθυσμού που με την κινητοποίησή τους ζημίωναν τον υπόλοιπο πληθυσμό, ήταν να αφήνουν το πρόβλημα μέχρι να οδηγηθεί η κατάσταση στον «κοινωνικό αυτοματισμό»! Και ύστερα να χρησιμοποιούν τον κοινό παρονομαστή που λέγαμε. Το ξύλο! Που στην περίπτωση αυτή, δεν βγήκε από τον παράδεισο βεβαίως, αλλά... από τα ΜΑΤ!
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Η (τηλε)οπτική απεικόνιση των διαδηλώσεων, που έχει να κάνει με το πώς εισπράττει η κοινωνία, τις μεγάλες και εντυπωσιακές σε διάρκεια και ένταση διαμαρτυρίες θιγόμενων ομάδων του πληθυσμού. Σε κάποιες παλιότερες κινητοποιήσεις των αγροτών, θυμάμαι το ΄98, οι κυβερνώντες τότε, είχαν συλλάβει την ιδέα να... ξεφουσκώσουν τα λάστιχα των τρακτέρ που βρίσκονταν στην εθνική οδό. Και ύστερα, με «πλάκα» τις ρόδες, δεν μπορούσαν ούτε να... τα απομακρύνουν!
ΧΑΛΑΣΜΟΣ. Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι τότε. Και σίγουρα αυτό το γεγονός ήταν που έμεινε στην ιστορία από εκείνη την κινητοποίηση. Στη χθεσινή όμως διαδήλωση των αγροτών, οι σημερινοί κυβερνώντες έβαλαν την αστυνομία να ανοίγει τις καρότσες των μεγάλων φορτηγών, μην τυχόν και βρίσκονταν κρυμμένα... τρακτέρ που θα μεταφέρονταν με τον τρόπο αυτό στην Αθήνα. Για γέλια και για κλάματα! Καταστάσεις που διακωμωδούν τη χώρα στο εξωτερικό και αποτυπώνουν τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν, υπό το κράτος πανικού, οι κυβερνώντες, τα μεγάλα και δυναμικά συλλαλητήρια. Σήμερα, στο Σύνταγμα, εκτός από τους αγρότες χτυπά η καρδιά της διαμαρτυρόμενης Ελλάδας. Για πρώτη φορά μετά από έξι περίπου χρόνια...
