Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί»
Ο Ξυλούρης το έχει τραγουδήσει, ο Μαρκόπουλος έγραψε τη μουσική, ο Σκούρτης τους στίχους.
Προφητικό! Κάπως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα-τον βαθμό θα τον διαπιστώσουμε σήμερα-με την κάθοδο των αγροτών στην Αθήνα.
Και ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε ότι τα πράγματα δεν θα εξωθηθούν στα άκρα.
Τα «τρακτέρ» έγιναν «τανκς» και η κυβέρνηση... ανακάλυψε ότι «πόλη» στην Ελλάδα λογίζεται μόνον η Αθήνα. Υπάρχει βεβαίως το γνωστό «Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αθήνα», αλλά αυτό μετά την κρίση έχασε και την «αξία» του, εδώ που τα λέμε, γιατί στην Αθήνα κακοπερνάνε περισσότερο από ό,τι στην επαρχία και κοιτάνε όσοι μπορούν να την κάνουν. Όπως ας πούμε στην κατοχή, αυτοί που υπέφεραν περισσότερο από όλους, ήταν αυτοί που έμεναν στην Αθήνα, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και τώρα.
Ωστόσο κατά την κυβερνητική εκπρόσωπο και προφανώς για λογαριασμό της Κυβέρνησης υπάρχει «πρόβλεψη» για το «ποια» οχήματα μπορούν να μπουν στην πόλη. Στη συγκεκριμένη πόλη δηλαδή. Γιατί σε άλλες πόλεις, όπως η Θεσσαλονίκη ή η Λάρισα και άλλες, τα τρακτέρ μπήκαν μία χαρά. Στην Αθήνα όμως; Ούτε ένα! Αποφάσισε και διάταξε η Κυβέρνηση. Διότι κατά τα άλλα λειτουργεί τόσο καλά η πόλη με τις πορείες της, τα συλλαλητήριά της, τους μπαχαλάκηδες και τους κουκουλοφόρους που ό,τι ώρα τους γουστάρει καταστρέφουν ανεξέλεγκτα που τα «τρακτέρ» θα είναι τα μόνα που θα δημιουργήσουν πρόβλημα.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Αθήνα ως πρωτεύουσα ζει λιγάκι στον κόσμο της.
«Λιγάκι» τώρα, γιατί παλιά ήταν εντελώς στην κοσμάρα της πριν την κρίση. Και για του διαμένοντες εκεί «Ελλάδα ήταν μόνο η Αθήνα» κυριολεκτικώς. Όχι γιατί ημείς ή μη Αθηναίοι διατηρούμε επαρχιώτικα κόμπλεξ αλλά γιατί αυτοί που μένουν στην Αθήνα έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα της περιφέρειας, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και κυρίως, και των πολιτικών. Κατά συνέπεια, όσα συμβαίνουν στην ελληνική περιφέρεια, τα αφουγκράζονται μεν, τα μαθαίνουν, τα σχολιάζουν αλλά... μέχρι εκεί. Δεν τους αφορούν από τη στιγμή που δεν τους... ενοχλούν.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις αγροτικές κινητοποιήσεις.
Όσο αυτές συμβαίνουν στην περιφέρεια με το κλείσιμο των δρόμων, με τους αγρότες να κάνουν «καταδρομικές» κινήσεις καταλαμβάνοντας ας πούμε εφορίες ή λοιπά κτίρια που σχετίζονται με το επίσημο κράτος και τα προβλήματα που τους δημιουργούν. Όσο κάνουν συλλαλητήρια σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και μπαίνουν με τα τρακτέρ μέσα σε αυτές, όσο φωνάζουν και διαμαρτύρονται ή κλείνουν τα τελωνεία και τα λιμάνια αλλά όλα αυτά μακριά από την Αθήνα, το θέμα τούς αφορά... εγκυκλοπαιδικά.
Ναι βεβαίως το φορολογικό και το ασφαλιστικό που έχουν θέσει επί τάπητος οι αγρότες είναι θέματα που θίγουν και αφορούν όλους-άλλωστε και γι’ αυτό οι λοιπές κοινωνικές ομάδες έχουν συμπαραταχτεί στο πλευρό τους για πρώτη φορά με τέτοια ζέση- αλλά... Αλλά, άλλο είναι μία μέρα διαμαρτυρίας ή ένα συλλαλητήριο και άλλο μία μόνιμη πηγή... ενόχλησης η οποία ανατρέπει την καθημερινότητα μίας πόλης.
Τώρα λοιπόν το πρόβλημα πάει στην πόρτα τους. Μετακινείται και δη μηχανοκίνητο στον πρωτεύουσα.
Έτσι για να πάρουν μία γεύση από πρώτο χέρι του προβλήματος και να νιώσουν την πίεση οι κυβερνώντες στο πετσί τους και στην πόρτα τους.
Και, βεβαίως δυσανασχετούν. Δεν το θέλουν. Δεν θέλουν ένα Σύνταγμα γεμάτο τρακτέρ. Όχι γιατί θα δημιουργήσει... κυκλοφοριακό πρόβλημα-αυτό είναι το λιγότερο που τους απασχολεί-άλλωστε η κρίση έχει λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας καθώς είναι πολλοί αυτοί που αποφεύγουν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους για οικονομικούς λόγους. Αυτό που τους απασχολεί στην Κυβέρνηση είναι η εικόνα μίας πλατείας Συντάγματος με τρακτέρ, σκηνές και ωρυόμενους αγρότες, και όχι μόνον, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι η παρουσία τους εκεί θα αποτελέσει μία εξαιρετική αφορμή και για λοιπές κοινωνικές ομάδες «να πάνε Σύνταγμα». Και αυτή η εικόνα βεβαίως θα ταξιδέψει παντού με τα ανάλογα σχόλια και με την Κυβέρνηση να δείχνει για μία ακόμη φορά αδύναμη (αν όχι ανίκανη) να αντιμετωπίσει την κοινωνική οργή. Την ίδια ώρα που επίσης που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και τους δανειστές και να προχωρήσει σε κλείσιμο της αξιολόγησης, που όπως είπε και ο Τσακαλώτος «αν δεν κλείσει μέχρι τον Ιούνιο καήκαμε!»
Και, κάπως έτσι, σήμερα, μπαίνουν στην πόλη οι... οχτροί.
Να την καταλάβουν; Να την... αλώσουν; Να την πολιορκήσουν;
Ποιος να ξέρει πώς το ’χουν στο μυαλό τους εκεί στην Κυβέρνηση!
Ή αντιστρέφοντας το ερώτημα από το θαυμάσιο ποίημα του Καβάφη, να διατυπώνουν το ερώτημα «τώρα τι θα γένουμε με τους βαρβάρους;»
