Μια ιστορία γεμάτη έρωτα αλλά και έναν νεκρό από χειροβομβίδα μάς έρχεται από τη Λάρισα του 1950. Ένας άνδρας είχε σχέση με μια γυναίκα για μια 4ετία. Κάποια στιγμή όμως συνδέθηκε ερωτικά με μια άλλη. Στη συνέχεια όμως χώρισε και με αυτήν και προσπάθησε να τα ξαναβρεί με την πρώην. Εκείνη πλέον δεν ήθελε. Ο άνδρας έστειλε προξενήτρα και της υποσχόταν γάμο αλλά πάλι εκείνη αρνιόταν. Ένα βράδυ ο άνδρας την περίμενε έξω από το σπίτι της καθώς είχε πληροφορηθεί πως είχε πάει να μάθει την τύχη της από μια καφετζού. Η γυναίκα όμως συνοδευόταν από έναν νεαρό. Την πλησιάζει και επανέλαβε αυτό που ζητούσε. Όμως η γυναίκα εκ νέου αρνήθηκε. Εκείνος έβγαλε μια χειροβομβίδα και τράβηξε τον κρίκο, άρπαξε τη γυναίκα από το φόρεμα για να πεθάνουν μαζί, όπως αναφέρει το δημοσίευμα της εποχής. Η γυναίκα πρόλαβε και έφυγε ενώ η χειροβομβίδα εξερράγη στα χέρια του άνδρα. Βρήκε τον θάνατο. Τραυματίστηκαν η γυναίκα και ο νεαρός που τη συνόδευε εκείνο το βράδυ.
1983: Η «4άρα» της ΑΕΛ
Μέρες που είναι καλό είναι να το θυμηθούμε. Ας διαβάζουν παίκτες και διοικητικοί για να ξέρουν πως η ιστορία της ομάδας είναι βαμμένη με αίμα και δόξα. Μα πάντα είχε δίπλα της χιλιάδες φίλους. Πιστά. Έτσι γιατί επαναληπτικός κυπέλλου έρχεται.
Ήταν 10 Απριλίου του 1983 όταν στο κατάμεστο γήπεδο Τρικάλων η ΑΕΛ αντιμετώπιζε την ΑΕΚ. Την κέρδισε με 4-1 (Βαλαώρας 5’, Μαλουμίδης πέναλτι 46’, Ζιώγας 68’ και Κμιέτσικ 70’ τα γκολ των «βυσσινί» ενώ η ΑΕΚ αντέδρασε με ένα γκολ στο 73’).
Η εφημερίδα περιγράφει αναλυτικά όμως και μια άλλη «μάχη». Αυτή της κερκίδας. Εκεί οι Λαρισαίοι δέχθηκαν επίθεση στην κερκίδα από πέτρες και σίδερα που πετούσαν οι οπαδοί της ΑΕΚ ειδικά μετά το 3ο τέρμα. Δεκάδες κεφάλια «άνοιξαν».
Οι οργανωμένοι της ΑΕΚ έφυγαν από το γήπεδο και έστησαν ενέδρα στους Λαρισαίους στην έξοδο των Τρικάλων. Όμως εκεί συνέβη το αναπάντεχο. Οι Λαρισαίοι κατάφεραν να καταδιώξουν τους οργανωμένους της ΑΕΚ «για να διαλυθούν και να ζητήσουν την… προστασία της αστυνομίας» όπως χαρακτηριστικά περιγράφει το ρεπορτάζ της εποχής.
1992: Αυλαία για τα «Διονύσια»
Ήταν Απρίλιος του 1992 όταν τα «Διονύσια» έπαιζαν το τελευταίο τους έργο. Ένας ιστορικός κινηματογράφος έκλεινε και έπαιρνε μαζί του ένα κομμάτι από την ιστορία της Λάρισας. Η αυλαία έπεφτε εκείνη τη μέρα με τον «Εραστή» του Κλωντ Μπέρι και μόλις έπεσαν τα γράμματα έκλεινε ο κύκλος 32 χρόνων. Μέσω του δημοσιεύματος της «Ε» θυμόμαστε τα εγκαίνια των «Διονυσίων». Χαμός στα εγκαίνια με το έργο «Γκραν Οτέλ». Σημαντική στιγμή για τους Λαρισαίους. Ακολούθησαν τα «χρυσά» χρόνια με τη Φίνος Φιλμς με τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και τις υπερπαραγωγές της «Μέτρο», «Γιουνιβέρσαλ» και «Παραμάουντ». Ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου τα εξηγούσε όλα στον συντάκτη της «Ε», Δημήτρη Βάλλα έχοντας μάτια γυαλισμένα από συγκίνηση.
