Ο Νικόλαος Καραστεργίου (ή Καραστέργιος) γεννημένος το 1853 στην Πελοπόννησο ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά [1] της Αικατερίνης [2] και του Χρήστου Καραστεργίου. Διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών άσκησε τη δικηγορία από το 1877 έως το 1879, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο. Στις 15 Ιουνίου 1879 διορίσθηκε πρωτοδίκης στην Κεφαλλονιά (ΦΕΚ 52/Α/30-7-1879) και ανέλαβε υπηρεσία στις 30 Ιουνίου του ιδίου έτους (ΦΕΚ 47/Α/17-7-1879). Αργότερα μετατέθηκε στην Ηλεία, ενώ στις 30 Αυγούστου 1881 διορίσθηκε στο Πρωτοδικείο της Σπάρτης (ΦΕΚ 123/Α/16-12-1881). Δεν πρόλαβε όμως να αναλάβει υπηρεσία αφού στις 3 Οκτωβρίου 1881 μετατέθηκε στην απελευθερωμένη Λάρισα όπου στις 22 Οκτωβρίου του ανατέθηκαν καθήκοντα ανακριτή (ΦΕΚ 4/Α/27-1-1882). Απαλλάχθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1881 (ΦΕΚ 37/Α/20-5-1882) και στις 29 Μαρτίου 1882 διορίσθηκε πρωτοδίκης στα δικαστήρια της πόλης (ΦΕΚ 89/Α/29-8-1882), θέση από την οποία παραιτήθηκε στις 28 Αυγούστου 1882. Έχοντας αποφασίσει να εγκαταλείψει οριστικά τον δικαστικό κλάδο, διορίσθηκε την ίδια ημέρα δικηγόρος στo Πρωτοδικείο της Λάρισας (ΦΕΚ 90/Α/1-9-1882) και στις 20 Σεπτεμβρίου 1882 στο Εφετείο της πόλης (ΦΕΚ 112/Α/22-9-1882). Σχεδόν αμέσως (25 Οκτωβρίου 1882) με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λαρίσης ορίσθηκε πληρεξούσιος δικηγόρος του Δήμου στη θέση του παραιτηθέντα Αριστοτέλη Ιατρού [3].
Ως τέλειος γνώστης της γαλλικής και τουρκικής γλώσσας ασχολήθηκε κυρίως με υποθέσεις Εμπορικού και Κληρονομικού Δικαίου. Διετέλεσε πληρεξούσιος δικηγόρος πολλών Οθωμανών κυβερνητικών αξιωματούχων που είχαν κληρονομικά δικαιώματα στον θεσσαλικό κάμπο από τσιφλίκια και αστικά ακίνητα. Για τις υπηρεσίες του τιμήθηκε από την Οθωμανική κυβέρνηση με το παράσημο Μετζητιέ Δ΄ τάξεως, ενώ στις 27 Φεβρουαρίου 1889 η Ελληνική Πολιτεία του επέτρεψε να το φέρει στις επίσημες τελετές (ΦΕΚ 59/Α/4-3-1889).
Μετά το 1891 τον συναντούμε και ως επιχειρηματία. Προαγόραζε την εσοδεία (σίτου) από διάφορους γεωργούς με αρκετά υψηλό για την εποχή τίμημα, την οποία μεταπωλούσε σε τρίτους. Μόνιμους συνεργάτες είχε τους γεωργούς Νικόλαο Τσικούλη και Αθανάσιο Σκορδούλη από το Νεμπεγλέρ (Νίκαια) [4] και τους Ευάγγελο Παππά και Σταμούλη Γεωργίου από το Δεμερλή (Σταυρός Παλαιοφαρσάλου) [5].
Ο ίδιος κατοικούσε σε ένα αρχοντικό που βρισκόταν στην πλατεία Ταχυδρομείου. Είχε όμως στην κυριότητά του και άλλα ακίνητα: α) 44 αγροτεμάχια, αμπελώνες και δάση συνολικής έκτασης 290 στρεμμάτων, καθώς και μία οικία που βρισκόταν στο Καζακλάρ (Αμπελώνας) [6], β) κατοικία στη συνοικία Καϊλιάς της Λάρισας (Πύλη Φαρσάλων) εξ αδιαιρέτου με τον Νικόλαο Ριζόπουλο [7], γ) κατοικία στη συνοικία Σουφλάρ της Λάρισας [8], δ) κατοικία στο χωριό Νεμπεγλέρ (Νίκαια) [9], ε) οικόπεδο στη Λάρισα (θέση Βολιόπορτα) εκτάσεως 300 τετραγωνικών μέτρων [10]. Λίγο πριν τον πόλεμο του 1897 περιήλθαν στην κυριότητά του δύο επαύλεις στα Αμπελάκια, στη συνοικία της Αγίας Παρασκευής. Η μία τριώροφη και η άλλη διώροφη. Η τελευταία διέθετε και τετραώροφο πύργο. Και οι δύο επαύλεις ανήκαν στην Ευμορφία, σύζυγο του Αθανασίου Οικονόμου (το γένος Δρόσου Σφάρτζ), κάτοικο Αμπελακίων, και αγοράσθηκαν από τον Καραστεργίου έναντι 2.200 δρχ. [11].
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού πολέμου συνελήφθη από τους Τούρκους (13 Ιουνίου 1897), μαζί με τον Αχιλλέα Αστεριάδη και τον Φωκίωνα Τσαπαλίδη με την κατηγορία της κατασκοπίας. Οδηγήθηκαν σιδηροδέσμιοι στα Άδανα της Μικράς Ασίας μέσω της Ελασσόνας, της Θεσσαλονίκης και της Κωνσταντινούπολης. Μετά από διαβήματα του Έλληνα και του Ρώσου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη αφέθηκαν ελεύθεροι. Πρώτος ο Καραστεργίου επέστρεψε στον Πειραιά με ρωσικό ατμόπλοιο στις 15 Αυγούστου 1897, ενώ τον ακολούθησαν λίγο αργότερα και οι άλλοι δύο [12].
Εκλέχθηκε τρείς φορές βουλευτής Λάρισας. Στις εκλογές του 1892, του 1899 και του 1906. Στην τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο εκλέχθηκε Α΄ αντιπρόεδρος της Βουλής. Διετέλεσε νομαρχιακός σύμβουλος της Λάρισας (1889), μέλος της οργανωτικής επιτροπής της πρώτης Γεωργικής και Κτηνοτροφικής Εκθέσεως (1900) και μέλος της διοικούσας επιτροπής του Αρσακείου Λαρίσης (1904). Το 1893 νυμφεύθηκε την τότε 18χρονη Ουρανία Περδίκη [13] με την οποία απέκτησε δύο παιδιά: Τη Θεοδώρα [14] και τον Χρίστο [15].
Απεβίωσε στη Λάρισα στις 2 Νοεμβρίου 1920. Ήταν ο πρώτος που είχε αγοράσει οικογενειακό τάφο στο Παλαιό Νεκροταφείο (1899), χρονιά που απεβίωσε η σύζυγός του [16].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Η Φωτεινή παντρεύτηκε τον πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Λαρίσης Νικόλαο Ριζόπουλο [Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 19 (6 Φεβρουαρίου 1890)], ενώ η άλλη θυγατέρα τον καθηγητή και μετέπειτα γυμνασιάρχη της Λάρισας Ιωάννη Μιχαήλ (1850-1911).
[2]. Απεβίωσε στην Λάρισα στις 18 Ιανουαρίου 1911. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 38/492 (19 Ιανουαρίου 1911).
[3]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Πρακτικά Συνεδριάσεων Δημοτικού Συμβουλίου Λαρίσης (ΠΔΣΛ), φκ. 001 [1882-1883], 25 Οκτωβρίου 1882, σ. 18.
[4]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 032 [1891-1892], αρ. 11400 και 11401 (1 Μαΐου 1891).
[5]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 037 [1892], αρ. 13106 και 13107 (14 Μαΐου 1892).
[6]. Αγοράσθηκαν στις 10 Νοεμβρίου 1884 από τον αλευροπώλη Νικόλαο Ζέϊκο αντί 320 χρυσών τουρκικών λιρών (7.200 δρχ.). Βλ. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 014 [1884-1885], αρ. 3740 (10 Νοεμβρίου 1884).
[7]. Πουλήθηκε το 1891 στον Ανδρέα Ροδόπουλο. Βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 034 [1891-1892], αρ. 12093 (8 Οκτωβρίου 1891).
[8]. Πουλήθηκε το 1891 στον υφαντή Ιωάννη Γκουγκούλα. Βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 035 [1891-1892], αρ. 12233 (28 Οκτωβρίου 1891).
[9]. Πουλήθηκε το 1894 στους κτηματίες Νικόλαο Παπαγιάννη και Αναστάσιο Κ. Χονδρονάσιο (εξ αδιαιρέτου). Βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 046 [1894], αρ. 16709 και 16710 (10 Αυγούστου 1894).
[10]. Πουλήθηκε το 1894 στον καφεπώλη Σπύρο Ιωάννου και στον τεχνίτη Κωνσταντίνο Σαραντόπουλο (εξ αδιαιρέτου). Βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 047 [1894], αρ. 16754 (20 Αυγούστου 1894).
[11]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 058 [1896-1897], αρ. 21200 (31 Ιανουαρίου 1897).
[12]. Εμπρός (Αθήνα), φ. 224 (23 Ιουνίου 1897) και φ. 278 (16 Αυγούστου 1897).
[13]. Γεννήθηκε το 1875. Απεβίωσε στις 13 Ιουνίου 1899 μετά από χρόνιο νόσημα Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αχιλλίου. Βλ. Βασίλειος Ρουσόπουλος, «Νεκρολογία: Ουρανία Ν. Καραστεργίου», Όλυμπος (Λάρισα), φ. 65 (17 Ιουλίου 1899).
[14]. Απόφοιτος του Αρσακείου της Λάρισας Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 33/589 (2 Αυγούστου 1913).
[15]. Γεννήθηκε το 1897. Απεβίωσε στη Λάρισα στις 23 Οκτωβρίου 1936.
[16]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου. Το Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο της Λάρισας (1899-1993). Λάρισα 2013, Κατάλογος ταφικών μνημείων, αρ. 074.
