Η οικογένειά του καταγόταν από την οικογένεια των Καλλέργηδων της Κρήτης. Ο παππούς του ήταν ο στρατιωτικός Ι. Καλλέργης, αδελφός του στρατηγού Δημητρίου Καλλέργη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών γιατρός. Από το 1919 - 1922 συμμετείχε ως έφεδρος αξιωματικός στην μικρασιατική εκστρατεία και σε συζητήσεις που είχα μαζί του διαπιστώθηκε ότι είχε υπ’ όψιν του πολλά ιστορικά στοιχεία για την μικρασιατική καταστροφή.
Αναφέρθηκε στο «οίκαδε» του Γούναρη, αντιπάλου του Ελευθερίου Βενιζέλου το οποίο ενταφίασε στην Ιωνία (Μ. Ασία) την μεγάλη ιδέα του έθνους μας, κατεδάφισε τον ελληνισμό της Μ. Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Την παρέμβαση του άγγλου Υπουργού Εξωτερικών να εκκενωθεί η Μ. Ασία από τον ελληνικό στρατό και να κρατήσει η Ελλάδα την Ανατολική Θράκη. Γνώριζε για τις δύο επιστολές του κατακρεουργηθέντος μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου προς τον ανεγκέφαλο βασιλιά Κωνσταντίνο και άλλα περιστατικά και στοιχεία που συνέβαλαν στη συντριβή του Ελληνικού στρατού. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η εξής φράση: «Θεέ μου τι τραγική εικόνα ήταν η πανικόβλητη φυγή των ελλήνων της Μ. Ασίας. Έντρομοι οι μικρασιάτες αναζητούσαν σανίδα σωτηρίας, γιατί ο Ελληνικός στόλος είχε διαταχθεί να μη παραλάβει ούτε έναν άνθρωπο».
Το 1933 ο γιατρός μας εκλέχτηκε πρόεδρος της Κοινότητας Αγιάς. Ο λαός τον τίμησε για την προσφορά και το ήθος του. Έλαβε μέρος στον εθνεγερτήριο αγώνα στην κατοχή με δραστήριο τρόπο και ιδιαίτερη αγωνιστικότητα. Εκλέχτηκε μέλος της λαϊκής αυτοδιοίκησης και ορίστηκε υπεύθυνος για την σίτιση των μαθητών και όσων είχαν προβλήματα επιβίωσης. Το 1944 εκλέχτηκε από την επαρχία Αγιάς αντιπρόσωπος για το Α΄ Εθνικό Συμβούλιο, που συνήλθε στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας. Ο Π. Καλλέργης άσκησε το λειτούργημά του στην Αγιά. Διέπρεψε ως γιατρός. Το ιατρικό κατεστημένο της Λάρισας τον αποδέχτηκε ως έγκυρο και επιτυχημένο γιατρό. Θεωρούσε την κάθε διάγνωσή του θέσφατο και δεν επιδέχονταν καμία αμφισβήτηση. Τους φτωχούς αρρώστους και γενικά πολλούς συμπατριώτες του δεν τους έπαιρνε αμοιβή. Σε πολλούς φτωχούς αρρώστους που τους επισκέπτονταν στα σπίτια τους, τοποθετούσε χρήματα κάτω από το μαξιλάρι με διακριτικό τρόπο. Στο σπίτι των αρρώστων ο Π. Καλλέργης όταν έμπαινε δεν πρόσφερε μόνο τις υπηρεσίες του, αλλά έβαζε τη χαρά και έδινε στην οικογένεια το μήνυμα της αισιοδοξίας και ελπίδας για τη ζωή. Τους έδινε κουράγιο και τους ανέβαζε το ηθικό τους. Ήταν ευγενικός, ευαίσθητος και επικοινωνιακός ως άνθρωπος. Τήρησε τον όρκο του Ιπποκράτη ή μάλλον τον υπερέβαλε. Κράτησε τη ζωή και την τέχνη (επιστήμη) του αγνές και αμόλυντες όπως ορίζεται στον όρκο του Ιπποκράτη. Ο Λ. Καλλέργης δεν άσκησε επάγγελμα αλλά λειτούργημα. Δεν έκανε περιουσία, ούτε εκμεταλλεύτηκε άρρωστο. Αντιμετώπιζε τον ασθενή σαν ανθρώπινο πλάσμα που η υγεία του έπρεπε να δεχθεί τις υπηρεσίες του και να αποκατασταθεί. Θεωρούσε την υγεία των ανθρώπων υπέρτατο αγαθό και όχι κερδοσκοπικό αγαθό και πηγή πλούτου. Είχε το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο ένα οικόπεδο, που το δώρισε στο Ηρακλείδιο Γηροκομείο Αγιάς που μου διέφυγε να αναφέρω ότι είχε ένα σπίτι δύο δωματίων (το ένα δωμάτιο για ιατρείο και το άλλο για διαμονή του). Το οίκημα σήμερα είναι ερειπωμένο. Ο γιατρός συνταξιοδοτήθηκε περίπου κατά το 1970 και ζούσε με τη σύνταξη του, τον μοναδικό πόρο της ζωής του στην Αθήνα στο Πάγγειο Ξενοδοχείο.
Παρ’ ότι ήταν συνταξιούχος και βασανίζονταν από την έμμονη ιδέα της δηλητηρίασης συμμετείχε σε συνέδρια, ελάμβανε μέρος σε διαλέξεις, κρατούσε σημειώσεις, έκανε παρεμβάσεις και διάβαζε παρακολουθώντας την εξέλιξη της επιστήμης του. Όποιοι ασθενείς τον συμβουλεύονταν, τους έδινε με ευχαρίστηση τις ιατρικές του συμβουλές. Η έμμονη ιδέα της δηλητηρίασης τον βασάνιζε και ο φόβος της κρέμονταν πάνω από το κεφάλι του ως δαμόκλειος σπάθη. Τον Αύγουστο 1973 τον συνάντησα στο Πάγγειο Ξενοδοχείο και μόλις με είδε μου πρότεινε να μου κάνει το τραπέζι για να επιβεβαιωθεί ότι δεν κινδυνεύει από την δηλητηρίαση. Μέσα από την τραγικότητα της ζωής αυτού του εξόχου επιστήμονα και της ευαίσθητης και τρυφερής καρδιάς του, αναπηδούσε το υπαρξιακό ερώτημα του Άμλετ «to be or not to be - να ζει κανείς ή να μην ζει»; Να μη ζει όταν έχεις λαμπρή καριέρα και ανεκτίμητη προσφορά στον άνθρωπο και την κοινωνία και λεηλατείται η ζωή του από την διαρκής και επώδυνη απειλή της δηλητηρίασης της ζωής σου. Για τον γιατρό μας ταιριάζει απόλυτα η φωτισμένη, εμπνευσμένη και λακωνική φράση του μεγάλου διανοητή Πασκάλ, που έχει ως εξής: «Ο άνθρωπος είναι η δόξα του σύμπαντος, είναι όμως και η ντροπή του σύμπαντος».
Στη δόξα του σύμπαντος θα συμπεριληφθεί ο Λ. Καλλέργης γιατί η ανθρωπιά του αγκάλιασε τους ασθενείς, η ευαισθησία του θώπευσε πολλές ανθρώπινες υπάρξεις, τα ευγενικά του αισθήματα συγκίνησαν πολλούς αγιώτες και η ανιδιοτελής προσφορά του περιέβαλε αυτού με τη λάμψη και την αίγλη του ηθικού μεγαλείου. Αν κάποιος καλλιτέχνης ζωγράφος φιλοτεχνούσε το πορτραίτο του θα το στόλιζε οπωσδήποτε με το φωτοστέφανο του Αγίου. Άλλωστε ήταν καρπός και προϊόν αγίας μάνας, που τον ανέθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε με τις ηθικές αξίες. Γι’ αυτό η πολύτιμη προσφορά του στον άνθρωπο και την κοινωνία, ήταν εμποτισμένη από ανθρωπιά, καλοσύνη, αγάπη και τρυφερότητα.
Στην ντροπή του σύμπαντος θα κατατάξουμε το γιατρό που παίρνει φακελάκι τους φαύλους, τους αμοραλιστές, τους ιδιοτελείς, τους εργοδότες που εκμεταλλεύονται τον εργατικό μόχθο και τον ανθρώπινο πόνο. Θα συμπεριλάβουμε και το πολιτικό σύστημα, τους πολιτικούς μας που είναι λαϊκιστές και λαοπλάνοι. Αυτοί μας έφεραν στην οικονομική και ηθική κρίση. Αυτοί μας οδήγησαν στην οικονομική, ηθική χρεοκοπία. Και για να βγούμε από την οικονομική δυσπραγία και την ηθική καθίζηση θα πρέπει να έχουμε πολλούς Καλλέργηδες και να λειτουργήσει αποδοτικά η δημοκρατία σ’ όλα τα σκέλη της (οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό), χρειαζόμαστε την ποιοτική δημοκρατία που να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την νομιμότητα, την αξιοκρατία και τους θεσμούς, που δεινοπαθούν από τον λαϊκισμό και τον κομματικό παρεμβατισμό. Παράδειγμα προς αποφυγήν αποτελεί η δικαιοσύνη που ως τρίτη θεσμική εξουσία δέχεται βάναυση και βάρβαρη επίθεση από την εκτελεστική εξουσία, η οποία στοχεύει στην ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου με τον αντισυνταγματικό νόμο της, ικανοποιώντας με αυταρχικότητα και αλαζονεία τις κομματικές της επιδιώξεις. Η δικαιοσύνη απέδειξε ότι είναι το οχυρό της δημοκρατίας. Και θα κλείσω με τα εξής: «Η πολιτική σκέψη του Λέοντα Καλλέργη καλλιεργήθηκε στον συνεχή αγώνα της ζωής του και ο ιδεολογικός προσανατολισμός του ήταν για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών, που θα λειτουργούν προς όφελος του εθνικού συμφέροντος».
* Ο Σύλλογος Αγιωτών Αθήνας οργανώνει εκδήλωση στην Αθήνα (Κέκροπα 10, Πλάκα) στις 13/11/2016 για να τιμήσει την μνήμη του κορυφαίου γιατρού και αγνού ανθρώπου Λέοντος Καλλέργη.
Ο αναφερόμενος σύλλογος επιλέγει πρόσωπα με εμβέλεια και μεγάλη προσφορά για να τα τιμήσει. Αποφεύγει να τιμήσει αμφιλεγόμενα πρόσωπα, όπως πράττουν ορισμένοι σύλλογοι και δημοτικές αρχές.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1928, τον υπηρέτησαν οι πρόεδροι του Δ.Σ. του, Ευάγγελος Αγγελάκας, Γιάννα Κανδύλη - Σπηλιωτικάρα, Αθανάσιος Οικονόμου, Μανώλης Αγγελάκας και Δημήτριος Μπόκοτας. Όλοι τους προσπάθησαν και αγωνίστηκαν για την υλοποίηση των σκοπών του Συλλόγου. Οι διοικήσεις του Συλλόγου οργάνωσαν πολιτιστικές εκδηλώσεις συνεστιάσεις, εκδρομές κλπ, εκδηλώσεις για παιδιά και βραβεύσεις μαθητών.
* Γιάννης Θεούλης, επίτιμος δικηγόρος
