«Έπιασα δουλειά για πρώτη φορά το 1993 σε ένα σπίτι σαν καθαρίστρια. Μετά από 7 χρόνια εργασίας, με παρακλήσεις μου, με ασφάλισαν στο ΙΚΑ αλλά ως εργαζόμενη στην επιχείρηση της οικογένειας, για φοροαπαλλαγή, όπως κατάλαβα στη συνέχεια.
Δούλευα 6 ώρες την ημέρα και 6 ημέρες την εβδομάδα ενώ κάποιες φορές περνούσα τις 40 ώρες εργασίας τη βδομάδα. Στην Επιθεώρηση Εργασίας με είχαν δηλώσει 2 ώρες την ημέρα, νομίζω πάλι για φοροαπαλλαγή.
Έπειτα από 22 χρόνια εργασίας βρέθηκα να έχω μόνο 2.200 ένσημα αντί 6.500 ένσημα που έπρεπε να είχα συνολικά. Με έδιωξαν τηλεφωνικά, δεν μου έδωσαν το δώρο Χριστουγέννων, ενώ γνώριζαν ότι στο σπίτι μου δεν εργαζόταν κανείς.
Σύνταξη δεν πρόκειται να πάρω ποτέ, τα 22 χρόνια που δούλευα πάνε χαμένα. Ασφαλιστικά με είχαν δηλώσει στην επιχείρηση, έπαιρνα λιγότερο μεροκάματο, τα ένσημά μου αντί για 6.500 είναι 2.200 τελικά.
Είμαι 58 χρονών και σύνταξη δεν θα πάρω ποτέ. Δεν είμαι η πρώτη όπως φαίνεται αλλά εύχομαι να είμαι η τελευταία».
Λαρισαία πρώην εργαζόμενη
