Η μελέτη συμπέρανε ότι τα εν λόγω φάρμακα (ΜΣΑΦ) έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα πραγματικά σε έναν μόνο ασθενή στους έξι, ενώ οι ασθενείς που τα παίρνουν, έχουν δυόμιση φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να υποφέρουν από γαστρεντερικές παρενέργειες, όπως έλκος και αιμορραγία στο στομάχι τους.
Οι ερευνητές του Ιντιτούτου George για την Παγκόσμια Υγεία της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Μανουέλα Φερέϊρα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για ρευματικές παθήσεις "Annals of Rheumatic Diseases", αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) 35 κλινικές δοκιμές ΜΣΑΦ, που αφορούσαν συνολικά 6.065 ασθενείς με πόνους στη μέση. Το συμπέρασμα ήταν ότι τα εν λόγω φάρμακα παρείχαν ελάχιστα έως καθόλου οφέλη.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τα φάρμακα αυτά παρέχουν πολύ περιορισμένη βραχυπρόθεσμη ανακούφιση από τον πόνο. Όντως μειώνουν το επίπεδο του πόνου, όμως πολύ ελαφρά και σε βαθμό που δεν έχει κλινική σημασία», δήλωσε η Φερέιρα.
«Όταν συνυπολογίσει κανείς τις παρενέργειες που είναι πολύ κοινές, γίνεται ξεκάθαρο ότι αυτά τα φάρμακα δεν αποτελούν την απάντηση για την παροχή ανακούφισης στα πολλά εκατομμύρια των ανθρώπων που υποφέρουν από αυτούς τους πόνους κάθε χρόνο», πρόσθεσε.
Τα τέσσερα πέμπτα των ανθρώπων θα νιώσουν πόνους στη μέση τους κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ανά πάσα στιγμή, περίπου το ένα έκτο των ανθρώπων νιώθει τέτοιους πόνους. Οι ερευνητές υπογράμμισαν -μετά και τα νέα ευρήματα- την ανάγκη να βρεθούν πιο αποτελεσματικές φαρμακευτικές θεραπείες για τους πόνους αυτούς.
Προηγούμενη έρευνα είχε βρει ότι η παρακεταμόλη είναι αναποτελεσματική στους πόνους της μέσης, ενώ και τα οπιοειδή φάρμακα ωφελούν ελάχιστα παραπάνω από ένα φάρμακο πλασίμπο.
