O διακεκριμένος σύγχρονος πιανίστας και καθηγητής πιάνου Δημήτρης Τουφεξής θα χαρίσει ένα υπέροχο πρωινό με έργα για πιάνο σήμερα στους Λαρισαίους ακροατές που θα ταξιδέψουν στο μουσικό πεντάγραμμο μέσα από συνθέσεις της εποχής του Μπαρόκ μέχρι και σήμερα. Ο Δημήτρης Τουφεξής γεννήθηκε στην Αίγυπτο και πρωτοδιδάχτηκε μουσικά από τον πιανίστα πατέρα του σε ηλικία τριών ετών. Το 1962 έρχεται οικογενειακώς στην Ελλάδα και παίρνει υποτροφία για σπουδές στο Εθνικό Ωδείο. Έναν χρόνο αργότερα κερδίζει διπλή υποτροφία στη Σχολή «Τζούλιαρντ» Ν. Υόρκης. `Εχει κερδίσει διακρίσεις και βραβεία, όπως: Α' βραβείο στον διεθνή Διαγωνισμό πιάνου «Three Rivers» του Πίτσμπουργκ, το βραβείο «Katherine Tuck», το βραβείο «Wurlitzer» επί τέσσερις συνεχείς περιόδους και το βραβείο των «New Υοrk Times».
Μετά το επιτυχημένο «ντεμπούτο» του το 1987, στο Carnegie Hall, το Kennedy Center και μια θριαμβευτική περιοδεία στην Ευρώπη, προσκαλείται στα μεγάλα μουσικά Κέντρα, δίνοντας περισσότερες από εξήντα συναυλίες το χρόνο. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με τις μεγαλύτερες Συμφωνικές Ορχήστρες του Κόσμου ανάμεσά τους οι ορχήστρες της Ν. Υόρκης, Βοστώνης, Ρώμης, Καΐρου, Βαρσοβίας, Σιάτλ, Τόκιο, Πίτσμπουργκ, Σίδνεϊ και Αθήνας και έχει δώσει ρεσιτάλ σε όλη την Υφήλιο. Έχει μετάσχει στα Φεστιβάλ του Caramoor, Bar Harbor, Musikfest, Three Rivers, στο Φεστιβάλ «Τζίνα Μπαχάουερ» στην Ελλάδα και σε αναρίθμητες μουσικές συναντήσεις ενώ το 1991 πραγματοποίησε στο Λονδίνο, σειρά εγγραφών για το BBC καθώς και περισσότερες από τριακόσιες πενήντα τηλεοπτικές και ζωντανές εμφανίσεις στις ΗΠΑ. Οι Λαρισαίοι θα κάνουν σήμερα το πρωί στις 11.30 στο Δημοτικό Ωδείο μια ανάπαυλα από την καθημερινότητα διαφορετική από τις συνηθισμένες απολαμβάνοντας έργα για πιάνο από τον βιρτουόζο Δημήτρη Τουφεξή.
Συνέντευξη στην Κανέλα Κοπάνου
* Τι θα περιλαμβάνει σήμερα το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στο φιλόμουσο κοινό κ. Τουφεξή;
«Πάντοτε όταν προγραμματίζω ένα ρεσιτάλ σκέφτομαι πρώτα από όλα τους ακροατές μου. Στη Λάρισα επειδή έχω κάνει πολλά σεμινάρια, πάντα στο τέλος του σεμιναρίου μου ζητούν να παίξω ό,τι επιθυμώ ενώ πολλές φορές μου ζητούν και συγκεκριμένα έργα. Οπότε με δεδομένο τις μουσικές ‘προτιμήσεις’ του λαρισαϊκού κοινού προετοίμασα ένα πρόγραμμα το οποίο περιέχει γνωστά και αγαπημένα έργα. Ένα πολύ χαρούμενο σε μελωδία έργο είναι η «Γαλάζια Ραψωδία» του Τζωρτζ Γκέρσουιν, ένα γκρουπ από Σοπέν, το 2ο Σκέρτσο, ένα Νυχτερινό, μια Σπουδή».
* Έχετε βρεθεί αρκετές φορές στη Λάρισα. Πώς θα χαρακτηρίζετε το κοινό της;
«Αυτό που μου έκανε από την αρχή μεγάλη εντύπωση στη Λάρισα είναι ότι γίνονται εξαιρετικά υψηλού επιπέδου πολιτιστικά γεγονότα. Έχω δει εξαιρετικές παραγωγές όπερας στο Δημοτικό Ωδείο που θα μπορούσαν να σταθούν και σε μια μεγάλη πόλη του εξωτερικού. Πέρυσι επίσης είχα τη μεγάλη χαρά να παίξω με την ορχήστρα του Ωδείου που ήταν εξαιρετική. Όλοι είχαν καλή διάθεση και το επίπεδο των μουσικών υψηλό. Επίσης και το κοινό, οφείλω να πω ότι είναι εξαιρετικά θερμό, έρχονται στα παρασκήνια και μιλούν μαζί μου.»
* Ποιος είναι ο αγαπημένος σας πιανίστας;
«Λόγω της χώρας στην οποία σπούδασα και έμενα χρόνια, στην Αμερική, έχω θα έλεγα επιρροές από μεγαλύτερους – παλιότερους πιανίστες όπως ο Ρουμπινστάιν που ανήκει στην παλιά λεγόμενη σχολή στην οποία ερμήνευαν τα έργα περισσότερο θα λέγαμε ενώ οι νέοι πιανίστες σε μεγάλο βαθμό πλέον, προσπαθούν να την προσεγγίσουν λίγο από τη δεξιοτεχνική τους πλευρά και κάποιες φορές βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν πια αυτές οι βαθιές και σημαντικές ερμηνείες στο έργο. Υπάρχουν οι εντυπωσιακές ερμηνείες που όμως δεν θυμάσαι και για πολύ καιρό.»
* Παρακολουθήσατε μαθήματα πιάνου όταν ήσασταν μόλις τριών ετών;
«Τα πρώτα μαθήματά μου ήταν στο βιολί αλλά επειδή στην αρχή το βιολί είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο όργανο γρήγορα με κέρδισε το πιάνο. Όταν ήμουν δέκα ετών κέρδισα μια διπλή υποτροφία και τότε έπαιζα μάλιστα και στο ραδιόφωνο με τον Μίμη τον Πλέσσα.
* Γιατί επιστρέψατε στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια σπουδών και διαμονής στην Αμερική;
«Αγαπούσα πολύ την Ελλάδα. Μου έλεγαν, θυμάμαι, ότι θα ήμουν τρελός να αφήσω την Αμερική αλλά η ψυχή μου πάντοτε βρισκόταν εδώ.»
* Ποια στιγμή στη μουσική σας πορεία μέχρι τώρα έχετε ξεχωρίσει;
«Το αποκορύφωμα της καριέρας ενός καλλιτέχνη και θεωρώ το αποκορύφωμα της δικής μου καριέρας ήταν όταν εμφανίστηκα στο περίφημο Carnagie Hall. Μόλις ανέβηκα στη σκηνή, στο μυαλό μου ήρθε το γεγονός ότι ο κορυφαίος Τσαϊκόφσκι είχε εγκαινιάσει το θρυλικό αυτό χώρο. Το συναίσθημα ήταν μοναδικό.»
